به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
این بازی بود که باعث واکنش شدید شد و مقامات ورزش گالیک ایرلند را وادار کرد تا بررسی کنند که آیا زنان تراجنسیتی می توانند در تیم های زن شرکت کنند یا خیر.
اولین باشگاه آشکارا دگرباشان جنسی در ایرلند، Na Gaeil Aeracha، با تیم بانوان E Na Fianna در یک قهرمانی کوچک در پایان ژوئیه بازی می کرد.
داور بازی را متوقف کرد و به کاپیتان ها گفت که با شماره 21 Na Gaeil Aeracha “مشکلی” وجود دارد. “بازیکن یک مرد است.”
بازی از سر گرفته شد اما این حادثه به تیتر خبرها تبدیل شد و جولیا والنتینو بازیکن ترنس را در کانون توجه قرار داد. مفسران در رسانههای اجتماعی عکسی از یک بازی قبلی منتشر کردند که والنتینو را نشان میدهد، دستهایش را دراز کرده و به حریف جوانتر و کمی جثهتر نزدیک شده است.
محکومیتها به توییتر و دیگر پلتفرمها سرازیر شد و والنتینو را یک خطر ایمنی نامیدند. برخی دیگر گفتند که Na Gaeil Aeracha یک مزیت ناعادلانه داشت و امتیازات مهم والنتینو را در قهرمانی باشگاه LGBTQ+ در مسابقات به حساب آوردند.
اتحادیه ورزشهای گالیک (GAA) و فدراسیون فوتبال بانوان (LGFA) با قول دادن به ایجاد سیاستی در مورد بازیکنان ترنس پاسخ دادند. در حالی که مفسران آنلاین از بریتانیا و ایالات متحده این موضوع را به یک درگیری فرهنگی تبدیل کردند، Na Gaeil Aeracha و Valentino حسابهای رسانههای اجتماعی خود را مسدود کردند.
پنج هفته بعد، والنتینو در اولین مصاحبه رسانه ای پس از این جنجال، با آبان نیوز صحبت کرد و به دنبال آن بود که در مورد فینال مسابقات رکورد درست کند و از حضور افراد ترنس در ورزش استفاده کند.
«اطلاعات غلط زیادی وجود داشت. گفتند دو گل زده ام و 9 امتیاز. هیچ گلی نزدم پست من نیمه دفاع است و بازیکن خوبی نیستم.»
والنتینو گفت، مفسران پیشنهاد کرده بودند بازی ای که در آن بازی کردند، به نام فینال فوتبال Dublin Junior J Shield، برای نوجوانان بود در حالی که برای بزرگسالان بود، و نوجوانان به معنای سطح مهارت پایین تر بود. «بسیاری از اطلاعات غلط آشکارا عمدی بود. آنها می خواستند به مردم زاویه خاصی بدهند. این روایت سمی شناخته شده علیه افراد ترنس است که ما به خوبی می شناسیم.
والنتینو یک کارمند فناوری ایتالیایی که دو سال پیش به ایرلند نقل مکان کرد، یک تازه وارد در ورزش های گالیک است و به گفته خودش مهارت خاصی ندارد، اما اگر GAA و LGFA به بازیکنان ترنس اجازه رقابت بدهند، ممکن است اثری ماندگار از خود به جای بگذارد – با او مشورت شده است. توسط بررسی سیاست من هرگز به خاطر نتایج ورزشی ام در یاد نخواهم ماند، اما دوست دارم به خاطر به جا گذاشتن میراثی برای سایر بازیکنان ترنس به یاد بیاورم.
برای مخالفان چنین گنجاندن، عکس والنتینو در حال نزدیک شدن به یک حریف به نظر میرسید که داستان خودش را بگوید: یک ورزشکار بزرگتر و قویتر با مزیت فیزیکی ناعادلانه از بلوغ مردانه.
آبان نیوز موافقت کرد که این عکس یا هر عکس دیگری که والنتینو را که مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، شناسایی نکند. او گفت: “ایمنی امتیازی است که به افراد ترنس تعلق ندارد.”
والنتینو، که در 30 سالگی است و دارای قد متوسط و اندام باریک است، گفت که 5 سال هورمون درمانی هر گونه مزیت فیزیکی را از بین برده و سطح تستوسترون را مطابق با مقررات کمیته المپیک کرده است.
من قادر به انجام کارهایی نیستم که قبلاً می توانستم انجام دهم. هیچ راهی وجود ندارد که من را یک مجری برجسته یا رقیب ناعادلانه یا یک خطر ایمنی در نظر بگیرید. در غیر این صورت، مصدومیت من نشان می دهد که برعکس است.» والنتینو پس از دررفتگی شانه راگبی را ترک کرد.
او از سازمان های ورزشی خواست تا تحقیقات پزشکی را سفارش دهند و معیارهای عینی ابداع کنند. “من را در برابر یک همتای جنسی سیس مشابه من در شکل، اندازه و سطح تناسب اندام آزمایش کنید تا ببینید آیا مزیتی دارم یا خیر. در گروه های ورزشکاران با جنسیت سیس تفاوت های زیادی وجود دارد – کوچک، بزرگ، سریع، آهسته، بلند – من می خواهم آن شکاف ها را شناسایی و کمیت کنم. ببینید آیا آنچه را که به میدان میآورم قبلاً در آن محدوده گنجانده شده است یا خیر. اگر اینطور باشد، من به آنجا تعلق دارم.»
تحقیقات، از جمله مطالعه جوانا هارپر، یک زن ترنس در دانشگاه لافبورو، نشان داده است که زنان ترنس ممکن است در طول سه سال اول هورمون درمانی قدرت خود را حفظ کنند.
والنتینو گفت که از زمان شروع بازی فوتبال گالیک در فوریه، هیچ اعتراضی از سوی دیگر بازیکنان لیگ بانوان نشنیده است. بازیکنان زن سیجندر حامیان اصلی ما هستند. من هرگز در زمین مشکل نداشتم.»
والنتینو گفت، برخلاف لیگ راگبی، شنا و سایر ورزشهای جهانی، که در آنها ممنوعیت بازیکنان ترنس توسط یک سازمان میتواند بر همتایان خود در کشورهای دیگر تأثیر بگذارد تا از این روش پیروی کنند، مقامات ورزش گیلکی استقلال کامل دارند. GAA فرصت بزرگی برای تاریخ سازی دارد زیرا آنها مجبور نیستند به کسی گزارش دهند.
GAA که زمانی یک سنگر محافظهکار بود که در ایرلند روستایی کاتولیک ریشه داشت، پس از آزادسازی سکولار جامعه ایرلند، تنوع قومی و مذهبی را پذیرفته و از بازیگران LGBTQ+ استقبال کرده است.
مارتین موری که در اوایل سال جاری Aeracha Uladh، اولین باشگاه فراگیر LGBTQ+ در ایرلند شمالی را تأسیس کرد، گفت: «تیمهای دیگر بسیار حمایت کردند، ما را برای مسابقات دعوت کردند، مکانهایی را برای تمرین به ما دادند، با ما در رویدادهای پراید راهپیمایی کردند. اکنون به راه اندازی باشگاه های دیگر در سراسر جزیره کمک می کند.
موری گفت، با این حال، هیچ اتفاق نظری – حتی در حلقههای LGBTQ+ – در مورد گنجاندن بازیکنان ترنس وجود ندارد. دشوارتر خواهد بود.»
موری که سیال جنسیتی است، طرفدار گنجاندن و استقرار قوانین مبتنی بر عدالت و داده های علمی است. “من فکر می کنم ما در حال حاضر راه درست را می رویم. ممکن است یک دهه طول بکشد تا آنها تدابیر مناسب را اتخاذ کنند. من برای ورزش ملی همدردی دارم. اجرای این اقدامات آسان نیست.»
GAA در بیانیهای کوتاه گفت: «ما با سازمانهای خواهر خود کار میکنیم تا کل این حوزه را بررسی کنیم و تا زمانی که این روند کامل نشود، هیچ سخنگویی را معرفی نخواهیم کرد.»
مسائل مربوط به تراجنسیتی ها همچنان در ایرلند خبرساز شده است. این هفته انوک بورک، معلم مدرسه مسیحی انجیلی که از صدا زدن دانش آموز با ضمیر مورد علاقه خود «آنها» خودداری کرد، پس از نادیده گرفتن دستور عدم حضور در مدرسه، به دلیل اهانت به دادگاه زندانی شد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.