رنجرز در بازگشت به لیگ قهرمانان اروپا توسط آژاکس شکست خورد | لیگ قهرمانان

جایی که رنجرز از اینجا در گروه A که ناپولی و لیورپول نیز در آن حضور دارند، ممکن است زیبا نباشد. این نمایش زشتی بود که دارای دفاعی بود که نتوانست دفاع کند و خط میانی غربال مانندی که دعوتی آشکار برای آژاکس بود تا بازی هوشمندانه خود را با پاس و حرکت انجام دهد.

در وقت استراحت، قهرمان هلند 74 درصد از مالکیت توپ را در اختیار داشت. اگر عددی وجود داشت که به اختراع حریفان آنها امتیاز دهد، صفر در مورد رنجرز بی انصافی نبود، که به نظر می رسید مدیر آن، جیووانی ون برونکهورست، به آنها دستور داده بود تا جایی که ممکن است عقب بنشینند و امیدوار باشند که بتوانند به نحوی هدفی را رقم بزنند. .

با نزدیک شدن به سوت پایان، ون برونکهورست مجبور شد وفاداران آژاکس را با شادی بخواند، “گیو، زباله هایت را به خانه ببر.” مطمئناً خوشحالی آنها از این که او بازیکن سابق فاینورد بود بیشتر شد. این دومین معکوس 4-0 پس از تحقیر روز شنبه در سلتیک بود.

“این هشت گل است [allowed] در دو بازی – برای رنجرز خیلی زیاد است، این هرگز نمی تواند اتفاق بیفتد. شما می توانید یک بازی را ببازید اما نه با این تفاوت. سطحی که در نیمه اول به آن دست یافتیم، سطح مورد نیاز برای رقابت در لیگ قهرمانان نیست – تفاوت در پاس دادن، حرکت، تفکر وجود داشت.

در شروع نیمه دوم، آهنگ سه پرنده کوچک باب مارلی به صدا درآمد، خط “نگران چیزی نباش” آن به ویژه برای آژاکس مناسب است، زیرا رنجرز از ارائه هر چیزی که ممکن است نگران کننده باشد، خودداری می کند. آیا ون برونکهورست در فواصل زمانی، اتهامات خود را برشته کرده بود؟ روشی که آنها به ایستادگی در برابر آژاکس ادامه دادند پیشنهاد نمی کرد. در این مقطع سه تغییر ایجاد شد – خاخام ماتوندا، رایان جک و لئون کینگ برای جیمز تاورنیر، اسکات رایت و مالیک تیلمن به عنوان مدیر به شکل جدید 5-2-3 تغییر مکان داد. اما حتی زمانی که بورنا باریسیچ بعداً متوجه شد که دروازه آژاکس در VAR (به درستی) رایان کنت در آفساید بوده است.

رنجرز از همان ابتدا متوجه شده بود که مردان آلفرد شرودر چگونه امیدوار بودند که پیشرفت کنند: از دیلی بلیند یا دوین رنش بخواهید در کناره های مدافعان کناری به استیون برگوین و دوسان تادیچ توپ بزنند و به محمد کودوس، پیشتاز، یا دونده هافبک ضربه بزنند. عامل دیگری که استیون – Berghuis – به جیب می‌افتد و آژاکس طبق خواسته‌های شجره‌نامه خود عمل می‌کردند.

Berghuis دروازه آژاکس را از حالتی معمولی تر با ارسال کرنر از سمت راست ایجاد کرد که گل جان مک لافلین را تقویت کرد: جیمز سندز نتوانست ادسون آلوارز را بلند کند و او بدون هیچ فشاری بلند شد تا به خانه برود.

این، 17 دقیقه بعد، اولین فاجعه برای رنجرز بود و از تیمی صحبت می کرد که هنوز از شکست سلتیک در حال فروپاشی است. قبلاً یک عدم تطابق بود. حتی زمانی که رنجرز یک حمله را آغاز کرد، رایت، با دویدن از بیرون، نتوانست انگشت پا را روی یک سانتر با فاصله دروازه رمکو پاسور ضربه بزند. تیم آژاکس به اندازه یوهان کرایف آرنا پر جنب و جوش بود که به دیگ پرچم گردان تبدیل شد که پایان غیبت 12 ساله رنجرز از این مرحله از رقابت ها را به همراه داشت.

شرودر به زودی دوباره جشن گرفت. کودوس به برگویس پاس داد و تلاش او مک لافلین را با کمانه از ساندز شکست داد – یک هافبک از او خواسته شد تا در دفاع میانی جای خود را پر کند. لحظاتی بعد کودوس یک تلاش انفرادی عالی را مهندسی کرد، در سمت چپ جمع‌آوری کرد، چرخید و به جلو حرکت کرد و از تاورنیه، کاپیتان رنجرز، که گویی یک پسر مدرسه‌ای بود، عبور کرد و سپس از تیرک دوردست چکش زد. این بازی در حالی به پایان رسید که 11 دقیقه تا پایان نیمه اول باقی مانده بود و آژاکس علیرغم فرار استعدادهای تابستانی که سرفصل آن انتقال 95 میلیون یورویی آنتونی به منچستریونایتد بود و همچنین شامل لیساندرو مارتینز (یونایتد)، سباستین هالر (بوروسیا دورتموند) و سباستین هالر (بوروسیا دورتموند) و … ادامه یافت. رایان گراونبرخ (بایرن مونیخ).

عدم سرکشی رنجرز به ون برونکهورست اشاره کرد که به طرز عجیبی قادر به برانگیختن سربازانش نبود، علیرغم اینکه این یک موقعیت جذاب در برابر یکی از نام‌های فهرست A قاره است. در مرحله پایانی، کودوس در ریکی ویلا، به سبک فینال جام حذفی 1981، نزدیک بود تا با پایانی به یاد ماندنی گلزنی کند، پیش از این که آخرین چالشی که مانع 22 ساله غنی شد، شد. در 10 دقیقه باقیمانده، برگویین به پاس پشت سر و شلخته جک چسبید تا رنجرز را به عقب برگرداند.

فن برونکهورست گفت: «به بازیکنان گفتم [afterwards]”به لیگ قهرمانان خوش آمدید – این سطحی است که باید به آن برسید.”