به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
بر اساس یک مطالعه بررسی شده که کارشناسان می گویند درک تاریخ بشر را بازنویسی می کند، گمان می رود اسکلت 31000 ساله ای که پایین پای چپ خود را از دست داده و در غار دور افتاده اندونزی پیدا شده است، اولین شواهد شناخته شده جراحی باشد.
یک تیم اعزامی به رهبری باستان شناسان استرالیایی و اندونزیایی هنگام حفاری غار آهکی در شرق کالیمانتان، بورنئو به دنبال هنر صخره ای باستانی در سال 2020، با بقایای اسکلت برخورد کردند.
معلوم شد که این یافته شواهدی از اولین قطع عضو جراحی شناخته شده است که پیش از اکتشافات دیگر روشهای پزشکی پیچیده در سراسر اوراسیا به دهها هزار سال قبل است.
دانشمندان با اندازهگیری سن یک دندان و رسوبات دفن شده با استفاده از تاریخگذاری رادیوایزوتوپ، بقایای بقایای آن را حدود 31000 سال تخمین زدند.
تجزیه و تحلیل پالئوپاتولوژیک بقایای باقیمانده، رشد استخوانی را در پایین پای چپ نشان داد که نشان دهنده بهبودی است و نشان می دهد که پا چندین سال قبل از دفن با جراحی قطع شده است.
دکتر تیم مالونی، محقق دانشگاه گریفیث استرالیا که بر این کاوش نظارت داشت، گفت که این کشف “رویایی مطلق برای یک باستان شناس” بود.
او گفت که تیم تحقیقاتی شامل دانشمندانی از موسسه باستان شناسی و حفاظت اندونزی، در حال بررسی ذخایر فرهنگی باستانی بودند که با عبور از نشانگرهای سنگی در زمین، محل دفن را نشان دادند.
پس از 11 روز حفاری، آنها اسکلت یک شکارچی-گردآورنده جوان را پیدا کردند که دارای کندهای بهبود یافته بود، جایی که پایین پای چپ و پایش بریده شده بود.
مالونی گفت که ماهیت شفا، از جمله کنده تمیز نشان داد که ناشی از قطع عضو بوده است و نه یک حادثه یا حمله حیوان.
“[The hunter] مالونی گفت که نه فقط به عنوان یک کودک، بلکه به عنوان یک فرد بالغ قطع عضو در این محیط جنگلی زنده ماند. مهمتر اینکه نه تنها این کار را می کند [the stump] فاقد عفونت است، اما همچنین فاقد خرد کردن مشخص است.
قبل از این کشف، مالونی گفت که تا حدود 10000 سال پیش، زمانی که روشهای جراحی با توسعه جوامع کشاورزی بزرگ و مستقر پیشرفت کردند، به طور گسترده پذیرفته شده بود که قطع عضو یک حکم اعدام تضمین شده است.
قدیمی ترین شواهد قبلی از قطع عضو موفقیت آمیز، اسکلت 7000 ساله یک کشاورز مسن از عصر حجر فرانسه بود. دست چپش از بالای آرنج قطع شد.
مالونی گفت: «این یافته تاریخچه شناخته شده مداخله پزشکی و دانش بشریت را بسیار تغییر می دهد.
این نشان میدهد که افراد اولیه… بر روی روشهای جراحی پیچیده تسلط داشتند که به این فرد اجازه میداد پس از برداشتن پا و ساق خود زنده بماند.»
مالونی گفت که جراح عصر حجر باید اطلاعات دقیقی از آناتومی، از جمله رگها، عروق و اعصاب داشته باشد تا از از دست دادن خون و عفونت کشنده جلوگیری کند.
او گفت که این عمل موفقیت آمیز نوعی مراقبت های ویژه از جمله ضدعفونی منظم پس از عمل را پیشنهاد می کند.
پروفسور بازنشسته متیو اسپریگز از دانشکده باستان شناسی و مردم شناسی دانشگاه ملی استرالیا که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که این کشف “بازنویسی مهم تاریخ گونه ما” که “بار دیگر تاکید می کند که اجداد ما به اندازه ما باهوش بوده اند، با یا بدون فناوری هایی که امروزه بدیهی می دانیم.”
اسپریگز گفت که جای تعجب نیست که افراد عصر حجر می توانستند از طریق شکار درک درستی از عملکرد درونی پستانداران داشته باشند و درمان هایی برای عفونت و آسیب داشته باشند.
او گفت: «ما معمولاً فراموش میکنیم که انسانهای مدرن مانند ما 30000 سال پیش … روشنفکران، پزشکان و مخترعان خود را داشتند.
او گفت که برای زنده ماندن باید داروهای گیاهی و سایر درمان ها را آزمایش می کردند.
امروزه ساکنان جنگلهای بارانی استوایی، که معمولاً شکار و گردآوری را با اشکال کشاورزی مخلوط میکنند، داروسازی بزرگی دارند که باید در طول هزاران سال ایجاد میشد.»
این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.