آزمایشات و آشفتگی های توماس توماس در چلسی، تاد بوهلی را مجبور به اقدام | توماس توخل

«تیهانس یواخیم واتزکه، مدیر اجرایی بوروسیا دورتموند در نوامبر 2020 گفت: “هماس فردی دشوار است، اما مربی فوق العاده ای است.” بیش از پنج سال از پایان دوران سلطنت توماس توخل در دورتموند می گذرد و اکنون سرمربی که در کودکی از تاتنهام هاتسپور حمایت می کرد، به دلیل اینکه این نام را دوست داشت، دوباره بیکار شد.

نمایش ضعیف چلسی در این فصل علیرغم خرج کردن رکورد 278 میلیون پوندی در پنجره نقل و انتقالات تابستانی، هواداران را به این سوال برانگیخت که آیا این ممکن است آغاز پایان این بازیکن 49 ساله باشد که تنها 17 ماه از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه پورتو می گذرد. . اما خیلی ها نمی توانستند پایان آن را به این سرعت پیش بینی کنند.

صد روز پس از دوران تاد بوهلی، و پس از مشاهده تاکتیک‌های دست اول توخل که تیمش توسط دیناموزاگرب در بازی افتتاحیه خود در رقابت‌های این فصل شکست می‌خورد، این مالک آمریکایی تصمیم گرفت تا بازی کند. این یک نوع تصمیم ظالمانه بود که بیشتر یادآور رژیم قبلی در دوران رومن آبراموویچ بود، اگرچه در گذشته نشانه های زیادی وجود داشت که نشان می داد به این ترتیب پایان خواهد یافت.

سه تغییر آرایش در فاصله 45 دقیقه ای مقابل دینامو، پس از اینکه چلسی متوجه گل عالی میسلاو اورسیچ شد، کافی بود تا هر بازیکنی گیج شود. توخل مجبور شد چشمانش را در کمال ناباوری بمالد، پس از سهولتی که اورسیچ و برونو پتکوویچ از دفاع او عبور کردند. سرمربی تیم گفت: “ما با دو بازیکن در یک ضدحمله یک گل دریافت کردیم – قبلا هرگز اتفاق نیفتاده بود.” من نمی فهمم چرا امروز این اتفاق افتاد. واضح است که این وظیفه من است که آن را تجزیه و تحلیل کنم، بنابراین این تحلیل من از کناره است و ادامه خواهد داشت.

بوهلی که متعهد به سرمایه گذاری بیش از 4 میلیارد پوند برای خرید باشگاه از آبراموویچ در پایان ماه مه شده بود، به این نتیجه رسید که به اندازه کافی دیده است. خروج پرسنل ارشدی مانند کارگردان مارینا گرانوفسکایا، رئیس بروس باک و مشاور فنی و اجرایی پتر چک در تابستان باعث شد که به نظر برسد که او به طور کامل به توخل سپرده است تا او را در مرحله دشوار اول مالکیتش راهنمایی کند، اما استاندارد اجراها به طور پیوسته در حال کاهش بود.

توخل سال گذشته در شب کریسمس پاری سن ژرمن را ترک کرد و با لئوناردو، مدیر ورزشی باشگاه – و تقریباً همه افراد دیگر – پس از شکایت از اینکه احساس می کرد به جای یک مربی احساس می کند “یک سیاستمدار در ورزش” است، درگیر شد. چند هفته بعد، توخل هدایت چلسی را برعهده گرفت و آنها را به قهرمانی در لیگ قهرمانان رساند، اما او برای ادغام رکورد روملو لوکاکو در فصل گذشته در تیمش تلاش کرد.

در طول تابستان، او از احتمال ترکیب وظایف مربیگری با کمک به بوهلی برای جذب بازیکنان پس از جدایی چک، چندان خوشحال به نظر نمی رسید. او گفت: “این کار مورد علاقه من نیست و در دراز مدت باید روی مربیگری تمرکز کنم زیرا به همین دلیل است که من اینجا هستم.” اما البته در حال حاضر کمک من مورد نیاز است و می‌خواهم و البته لازم است که قدم بردارم و مسئولیت را بر عهده بگیرم.»

به نظر می رسد که این مسئولیت سنگین است، زیرا همه چیز با سرعتی نگران کننده شروع شد، از تحقیرهای عجیب او با سرمربی تاتنهام، آنتونیو کونته، پس از تساوی 2-2 ماه گذشته در استمفوردبریج شروع شد. شکست 3-0 توسط لیدز با بردهای نه چندان قانع کننده مقابل لستر و وستهم همراه شد که به سختی از شکاف هایی که شروع به ظهور کرده بودند، گذشت.

استفاده توخل از میسون مانت در مقابل دینامو نمونه ای از این بود که تفکر او چقدر درهم و برهم شده بود. ملی پوش انگلیسی همه فن حریف در چندین پست برای باشگاه و کشور عالی بود اما در هافبک مرکزی با متئو کواچیچ شروع کرد و سپس به جناح چپ منتقل شد و سپس به عنوان شماره 10 معرفی شد.

در مورد برخی از بازیکنان حاشیه‌ای مانند حکیم ضیچ نیز مشکلاتی وجود داشت که به نظر می‌رسید مقدر شده بود برود اما در نهایت باقی ماند. زمانی که چلسی بازی روز سه‌شنبه را تعقیب می‌کرد، زبان بدن مراکشی به او دستور داده شد که در سمت چپ دفاع کند، نشان‌دهنده سردرگمی در کنار تیم بود.