ایمان لیز تراس به قدرت بازارها در زمستانی پر از نزاع تا حد نابودی آزمایش خواهد شد | رافائل بهر

Liz Truss بدون محدودیت در انتظار موفقیت وارد خیابان داونینگ می شود. حتی حزبی که او را انتخاب کرد پر از افرادی است که اولین انتخابشان شخص دیگری بود. بسیاری از آنها فکر می کنند که این باید مردی باشد که او جایگزین او می شود – کسی که به عنوان یک دروغگوی دروغگو و یک مسئولیت انتخاباتی کنار گذاشته شد.

بوریس جانسون در شکست تراس سهم دارد. هر چه در غیاب او اوضاع بدتر شود، خیال می کند دل ملت برای او بیشتر می شود. او می گوید که از دولت جدید “در هر مرحله” حمایت خواهد کرد، اما همه چیز را می گوید. او یک بار گفت هیچ مهمانی در خیابان داونینگ وجود ندارد.

اقتدار تراس بر حزبش اکنون باید با نمایندگانی مذاکره شود که فکر می‌کنند اعضای محافظه‌کار نابخردانه انتخاب کرده‌اند، در حالی که بر وفاداری جناحی تکیه می‌کنند که فکر می‌کند از ابتدا هرگز نباید رقابتی وجود داشت.

نظرسنجی‌های غیرتولیدی نشان می‌دهد که اعتماد کمی به توانایی نخست‌وزیر جدید برای مقابله با این چالش وجود دارد. حامیان او می‌گویند که او می‌تواند انتظارات پایین را مخدوش کند و به عنوان دلیلی این واقعیت را ذکر می‌کنند که او قبلاً بر افرادی که فکر می‌کردند او یک بازنده است، غلبه کرده است. کاستی‌هایش هرچه که باشد، او به وضوح در سیاست از بسیاری از مخالفانش باهوش‌تر است.

تروسیت ها (تروسی ها؟) می گویند که نامزد آنها ویژگی اساسی نخست وزیران مؤثر را دارد – عمل گرایی در مورد ابزارهای دستیابی به اهدافی که با اعتقادی سرسختانه تعیین می شوند.

این عقیده توسط مارک لیتل‌وود، مدیر مؤسسه آزادی‌خواه برای امور اقتصادی، و دوست نخست‌وزیر جدید، به‌عنوان شهودی خلاصه می‌شود که «دولت تمایل بیشتری به آسیب رساندن دارد تا خیر». کواسی کوارتنگ، صدراعظم جدید، نوشته است که “لیز متعهد به یک دولت لاغر است”، در حالی که آماده می شود ده ها میلیارد پوند برای مشکل افزایش قبوض انرژی صرف کند.

همه اینها با تجربه من از مشاجره با تراس در مورد سیاست در موارد انگشت شماری مطابقت دارد. هیچ مشکلی وجود ندارد که او راه حل بازار آزاد را برای آن ترجیح ندهد، اما او تقاضای رای دهندگان برای حمایت از دولت را به عنوان یک واقعیت غم انگیز زندگی سیاسی می داند. به نظر می‌رسد که او این اشتها را با ناامیدی مفرط می‌بیند، گویی که مردم نوازش شده به آرامی به دستان خود نیاز دارند، اما به شدت از دامن پرستار بچه‌ها ارزشمند هستند.

از این نظر، تراس نشان دهنده یک انحراف فکری از هر دو نخست وزیر اخیر محافظه کار است. ترزا می با وعده حکومتی که خود را مشغول از بین بردن “بی عدالتی سوزان” می کند، به قدرت رسید. او نتیجه همه پرسی برگزیت را به عنوان ابراز خشم مردمی تفسیر کرد که از راهپیمایی جهانی شدن احساس «عقب ماندن» می کردند.

جانسون موافقت کرد. دستور کار تراز کردن او به عنوان استقرار قدرت دولتی برای بازپرداخت همه رای دهندگان مرخصی در کانون های سابق کارگری که در سال 2019 رای خود را به حزب محافظه کار قرض داده بودند، تصور شد. تراس دیدگاه متفاوتی نسبت به آن رای دارد.

در یک سخنرانی کوتاه پیروزی در روز دوشنبه، او توضیح داد که چگونه نتیجه انتخابات گذشته به دلیل همسویی طبیعی ارزش‌های بریتانیا و سنتی محافظه‌کار بوده است: «آزادی، مالیات کم، مسئولیت شخصی».

به عبارت دیگر، ملت برای همان چیزهایی که خود تراس معتقد است پایه های یک دولت سالم است فریاد می زند. نخست‌وزیر جدید، مسلح به این باور راحت، می‌خواهد پیشنهادی را آزمایش کند که در میان نمایندگان خود رایج است، اما در جاهای دیگر عجیب و غریب است – اینکه تنها مشکل دولت‌های محافظه‌کار در 12 سال گذشته این است که آن‌ها چنین نبوده‌اند. محافظه کار کافی.

این یک عادت ذهنی است که حزب محافظه‌کار رادیکال با کمونیست‌های انقلابی مشترک است، کسانی که همیشه می‌توانند لغزش رژیم‌های مارکسیستی به سمت استبداد ورشکسته را با این ادعا که این نظریه به درستی اعمال نشده است یا عملکرد صحیح آن توسط بی‌ایمانان و دولت‌های بدخیم خارجی خنثی می‌شود، توجیه کنند.

تراس توسط بلشویک‌های برگزیت حمایت می‌شود که متقاعد شده‌اند که انقلابشان دائماً در معرض خطر خرابکاری توسط باقی‌مانده‌های توبه‌نشده در وایت هال است. تحلیل خود نخست وزیر از وضعیت نابسامان اقتصادی بریتانیا بر این دیدگاه خاص متکی است که سیاست از طریق “دریچه بازتوزیع” بسیار محدود متمرکز شده است و به اندازه کافی به رشد علاقه ندارد. ظاهراً، مانع رونق کسب‌وکارها، تظاهرات صدراعظم سوسیالیست بوده است که فقط وانمود می‌کردند که محافظه‌کاران هستند.

به طور متناقض، راه حل ترسونومیک برای رکود مستلزم نگرش به بدهی عمومی است که اشتراکات بیشتری با چپ کارگر دارد تا جناح راست محافظه کار مالی (اگرچه دو طرف اهداف متفاوتی را برای برخورداری وام گرفته شده خود پیشنهاد می کنند).

به نظر می رسد که استراتژی سیاسی دولت جدید پمپاژ پول به سیستم است تا قبل از اینکه بسیاری از خانوارها و مشاغل تحت تاثیر تورم و افزایش نرخ بهره نابود شوند، هجوم رشد را القا کند. وقتی کیر استارمر شکایت می‌کند، تراس او را به کمبود میهن‌پرستی متهم می‌کند – به جای کمک به ارتقای کشور، کشور را پایین می‌آورد. او می‌تواند بخش‌هایی از سیاست‌های حزب کارگر را که محبوب به نظر می‌رسد، به سرقت ببرد.

این طرح شامل کنار زدن زمستانی از درگیری های صنعتی است، زیرا دستمزدهای بخش عمومی متوقف می شود و خشم رای دهندگان را از بین می برد زیرا خدمات اولیه از کار افتاده است. همچنین به بازارهای مالی متکی است که تصمیم نمی‌گیرند همه چیز موز است و پول بی‌ارزش بریتانیا و بدهی آن.

آیا می تواند کار کند؟ خرپا قبلا دست کم گرفته شده بود. دور از انتظار است، اما رای دهندگان نوسان ممکن است بیشتر تمایل داشته باشند که از شک و تردید به نخست وزیر جدید ناآشنا بهره مند شوند تا بدخواهان وست مینستر که تحقیر آنها به دلیل آشنایی سخت تر شده است. یک هدف دقیق می‌تواند باعث شود که یک رهبر جنگجو از احترام مردمی که می‌دانند گزینه‌های آسانی وجود ندارد، بیزار باشد. اما بیزاری ایدئولوژیک از مداخله دولت، هر زمان که حوادث مستلزم اقدام شدید دولت باشد، همچنان که بارها و بارها چنین خواهد شد، نخست وزیر را باز خواهد داشت.

افرادی که مطمئن هستند که تراس انتخاب درستی برای هدایت بریتانیا از طریق پایگاه طوفان آینده است، که نظرشان به نظر او که کمترین تناسب را با کار در دست دارد دارد. کیفیت خاص او قرار است عمل گرایی در تعقیب اعتقاد باشد، اما این دو چیز اکنون در جهت مخالف قرار می گیرند. این فرمولی برای حکومت است که همه جا را پر می کند، سپس از هم جدا می شود.