بدترین کابوس لیز تراس سایه ماندگار سلف او است | لیز تراس

او در آفتاب خارج شد، او پس از یک باران شدید وارد شد. و آن اپتیک ها به خوبی با بوریس جانسون مناسب خواهند بود.

به طور معمول، زمانی که قدرت انتقال داده می‌شود، همه نگاه‌ها به چیز جدید است، و به ندرت نگاهی رو به عقب به سمت قدیمی است. توان رهبر خروجی فوراً کم می شود، سخنان آنها دیگر سنگین نمی شود یا حتی شنیده نمی شود. آنها دیروز هستند و همه می خواهند به فردا فکر کنند.

تنها یک راه وجود دارد که از آن سرنوشت اجتناب می کند و جانسون آن را طی کرد. این همان مسیری است که دونالد ترامپ دنبال کرده است: برای فرار از یک رهبر سابق، به شما اشاره کنید که ممکن است رهبر بعدی باشید.

و بنابراین روز مراسم سیاسی که در روز سه‌شنبه برگزار شد، هم در زمان و هم در مکان – به لطف «مشکلات حرکتی» ملکه که مانع بوسیدن دست‌هایش (به‌طور استعاری، و نه به معنای واقعی) در کاخ باکینگهام شد، ادامه یافت. 15^هفتم نخست وزیر در حال تکان دادن زمان پخش با 14^هفتم، زیرا هر دو سفر هوایی طولانی را به Balmoral و بازگشت انجام دادند.

او صحنه را زود تصرف کرد و در روشنایی صبح، آنچه را که رسماً آخرین حضورش در محل سخنرانی در خیابان داونینگ در فضای باز بود، انجام داد. او فیلمنامه آن را طوری نوشت که هیچ شکی باقی نگذاشته باشد که، اگرچه ممکن است شبیه به قانون پنجم تراژیکمدی باشد که اودیسه سیاسی بوریس جانسون بوده است، اما آن را چیزی بیش از اوج قانون سوم نمی دانست. پیام او: این پایان کار نیست.

سخنرانی او حاوی تمام عناصر خسته کننده آشنا بود. به وضوح دروغ می گوید. او ادعا کرد که “مراقبت های اجتماعی” را ارائه کرده است، در حالی که چنین کاری انجام نداده است. او گفت که «برگزیت را به پایان رسانده است»، البته در حالی که پروتکل ایرلند شمالی حل‌نشده باقی مانده و محل مناقشه‌ای تلخ با اتحادیه اروپا است.

او اعداد جعلی معمول در مورد پرستاران استخدام شده و بیمارستان های ساخته شده را با برخی داستان های تخیلی اضافه کرد. پهنای باند گیگابیتی و مانند آن

یک اشاره سنتی و منفعل-تهاجمی به خروج خود او وجود داشت: سیاست «به طور غیرمنتظره ای تبدیل به یک مسابقه امدادی شد: آنها قوانین را در نیمه راه تغییر دادند، اما حالا اهمیتی به این موضوع نمی دهند».

چیزی که او ارائه کرد، ترحم به خود بود تا حتی ذره ای از خودآگاهی: او به دلیل تغییر قوانین توسط دیگران، به جای نقض قوانین توسط او، سمت خود را ترک می کرد.

او تلاش کرد تا رکورد خود را به عنوان یکی از دستاوردهای باشکوه – برگزیت، واکسن‌ها، اوکراین – نشان دهد، حتی با این ادعا که اقتصاد را در وضعیت خوبی قرار داده است، ظاهراً از تورم فزاینده غافل شده است، بزرگترین کاهش استانداردهای زندگی از سال 1956 و تقاضای بی سابقه برای خدمات بانک های مواد غذایی

اما نکته مهم تر، اشاره سنگین او به جاه طلبی پایان ناپذیر بود. او اعلام کرد که او سینسیناتوس بود، زیرا می‌دانست که خبرنگاران به ویکی‌پدیا می‌روند تا دریابند که روم باستان قدرت را تنها برای احضار دوباره به سکان هدایت باقی گذاشته است. جانسون اساساً از کلمه لاتین برای “من برمی گردم” استفاده کرده بود.

وقتی لیز تراس بالاخره نوبت خود را به محل سخنرانی رسید و به الف خیابان داونینگ غرق باران در اواخر بعد از ظهر، دقایقی پس از اینکه متحدانش زیر چترها جمع شدند، نگاهی اجمالی به استراتژی جانسون در ذهن داشتید.

زایمان او مانند آسمان سربی بود. او سعی کرد واژگانی که در این مواقع اجباری است را به کار ببرد: او از کتاب شعارهای دیوید کامرون وام گرفت تا بریتانیا را «ملت آرمان» معرفی کند. وعده‌های رفاه و فرصت، بیل در زمین، سرمایه‌گذاری و شغل و به ناچار پهنای باند وجود داشت.

اما اگرچه او در علاقه قبلی خود به توهم شریک است، حتی او نمی تواند واقعیت را به طور کامل نادیده بگیرد.

او به حضار غرق خود گفت: «با هم می‌توانیم طوفان را رها کنیم.

او اذعان کرد که “بادهای مخالف شدید جهانی” وجود دارد، و تنها دو مورد را نام برد، کووید و تجاوز پوتین، در نتیجه به آنچه اکنون یک پیمان ملی است وفادار ماند: به برگزیت اشاره نکنید.

اما این به سختی برای تصدیق داخل سینی بود که اکنون با او روبرو می شود. قبوض انرژی چنان نجومی بالا می‌رود که خانواده‌ها و مشاغل با فقر و ورشکستگی مواجه می‌شوند.

کمک به آنها میلیاردها هزینه دارد، کشور در اقیانوسی از بدهی فرو خواهد رفت. این بدهی باید از همان مالیات‌هایی بازپرداخت شود که تراس وعده داده است به جای افزایش آن، مالیات‌دهندگان را به جای شرکت‌های انرژی که از لحاظ استراتوسفری غنی هستند، وادار کند.

تورم بیداد می کند، دستمزدها نمی توانند ادامه پیدا کنند: در مواجهه با کاهش درآمدها، با قبض هایی که نمی توانند پرداخت کنند، احتمالاً کارگران بیشتری دست به اعتصاب می زنند تا بتوانند سر خود را بالا نگه دارند. اگر همه اینها فقط به زمستان دوم نارضایتی منتهی شود، تراس باید خود را خوش شانس بداند: زیرا آنچه به نظر می رسد، پاییز ناامیدی است.

از این رو این فکر در مورد سینسیناتوس و نقشه بازی او بود. در سال 2016، وقایع برای اطمینان از اینکه جانسون مجبور نیست آشفتگی ناشی از نتیجه رفراندوم و رهبری خودش در کمپین برنده ترک را از بین ببرد، توطئه کردند: این شغل به دست یک زن دیگر سپرده شد، کسی که به طور مشابه فاقد جذابیت و جنجال بود که به جانسون اجازه داد. برخاستن و برخاستن

برای روشن شدن، تراس هیچ ترزا می نیست. بله، او به همان اندازه سخنران ضعیفی است، اما او برای متوسل شدن به بی صداقتی جانسونی و تفکر جادویی بیش از آنچه که می توانست مدیریت کند، حیله گرتر و آماده تر است، همانطور که از بررسی دقیق طفره می رود – و در طول کمپین تابستانی مصاحبه های بزرگ را پشت سر می گذارد – و ظاهراً به همان سمت کشیده می شود. استخر استعدادهای کم عمق: در میان مردم چتر در داونینگ استریت، یکی از جاکوب ریس ماگ بود که مانند مردی می‌خندید که می‌دانست صندلی‌اش پشت میز کابینه امن است.

برخلاف می، اما مانند جانسون، به نظر می‌رسد تراس تمایل دارد خود را کاملاً با وفاداران احاطه کند.

با این حال، این فکر همچنان ادامه دارد که بار تراس مانند می خواهد بود: وظیفه او انجام کار سخت و ناسپاسی است که سرنوشت جانسون را از آن دریغ کرده است. و سپس، هنگامی که او شکست می‌خورد، او می‌تواند وارد عمل شود، و قول می‌دهد کاری را انجام دهد که آن زن بدشانس، که از کاریزمای خود بی‌برکت بود، نتوانست انجام دهد. این نسخه خودش و بسیار خاص از شکست رو به بالا است.

اگرچه البته شکست به سختی تنها اوست. منظره شارلاتان و رئیسی که با شخصی جایگزین شده بود که قادر به ارائه آدرسی نبود که حتی یک بار هم از صفحه دیگ و کلیشه خارج شده بود – و این سخنرانی ای بود که او دو ماه وقت داشت تا آماده کند – برای بقیه مایوس کننده است.

ما وارد دوره ای می شویم که می تواند بسیار سخت باشد، دوره ای که فریاد رهبری واقعی را می زند. با این حال داونینگ استریت به ندرت خالی از این به نظر می رسید.