سوزاندن جنگل ها برای انرژی «تجدیدپذیر» نیست – اکنون اتحادیه اروپا باید آن را بپذیرد | گرتا تونبرگ و دیگران

نهفته آینده با رأی اعضای پارلمان اروپا در مورد دستورالعمل تجدید نظر شده اتحادیه اروپا در مورد انرژی های تجدیدپذیر، آینده بسیاری از جنگل های جهان مشخص خواهد شد. اگر پارلمان نتواند سیاست بی اعتبار و مضر اتحادیه اروپا در زمینه انرژی های تجدیدپذیر را تغییر دهد، مالیات شهروندان اروپایی همچنان برای جنگل های سراسر جهان پرداخت می شود تا به معنای واقعی کلمه هر روز دود شوند.

نمایندگان منتخب مستقیم اروپا اکنون باید انتخاب کنند: آنها می توانند “اهداف اقلیمی” اتحادیه اروپا را با خلأهای قانونی خود نجات دهند یا می توانند آب و هوای ما را نجات دهند، زیرا در حال حاضر، اهداف اتحادیه اروپا به دنبال آن نیستند.

حجم فزاینده‌ای از گلوله‌های چوب و سایر سوخت‌های چوبی از خارج از اتحادیه اروپا وارد می‌شود تا اشتهای روزافزون اروپا برای سوزاندن جنگل‌ها برای تامین انرژی برآورده شود. این اشتهایی است که دستورالعمل انرژی های تجدیدپذیر موجود اتحادیه اروپا مشوق آن است. این کار را با طبقه بندی زیست توده جنگلی بر روی کاغذ به عنوان انتشار کربن صفر انجام می دهد، در حالی که در واقعیت، سوزاندن زیست توده جنگل در دهه های تعیین کننده آینده انتشار بیشتری نسبت به سوخت های فسیلی ایجاد می کند.

بحران‌های به هم پیوسته جنگ‌ها و افزایش قیمت مواد غذایی و انرژی بر نیاز فوری به سیاست‌هایی که صرفه‌جویی در مصرف انرژی و بهره‌وری انرژی را ممکن می‌سازد و اهمیت کربن‌زدایی بخش انرژی اتحادیه اروپا تأکید می‌کند. بدیهی است که کربن زدایی تنها با استفاده از منابع انرژی غیر کربنی امکان پذیر است. حذف تدریجی سوخت های فسیلی بسیار مهم است، اما منابع انرژی که آنها را با آنها جایگزین می کنیم به همان اندازه مهم هستند.

دستورالعمل انرژی‌های تجدیدپذیر اتحادیه اروپا باید صرفاً در مورد اشکال واقعی انرژی تجدیدپذیر اعمال شود – و جنگل‌ها تجدیدپذیر نیستند. جنگل ها اکوسیستم هایی هستند که توسط طبیعت ایجاد شده اند و نمی توان آنها را دوباره کاشت. هیئت بین‌دولتی تغییرات آب و هوا بیان می‌کند که ما باید اکوسیستم‌های جنگلی بیشتری را احیا و حفظ کنیم – اما همانطور که دانشمندان مشهور بین‌المللی هشدار داده‌اند، دستورالعمل انرژی‌های تجدیدپذیر اتحادیه اروپا باعث از بین رفتن روزانه اکوسیستم‌های جنگلی غیرقابل جایگزینی می‌شود. به نفع کاشت مجدد مضر درختان جدید.

فقط زمان کافی برای رشد مجدد این درختان وجود ندارد در راستای توافق پاریس باشد. سوختن زیست توده جنگلی چند دقیقه طول می کشد، در حالی که از دهه ها تا قرن ها طول می کشد تا آب و هوا و مزارع درختان مضر برای محیط زیست کربن منتشر شده را دوباره جذب کنند. این معادل ده ها سال بدهی کربن است که ما برای آن وقت نداریم.

همین امر در مورد سوزاندن آنچه که صنعت آن را بقایای جنگل می نامد، مانند درختان و شاخه ها نیز صدق می کند. سوزاندن هر قسمت از درخت به معنای سوزاندن کربن است. وقتی بقایای جنگلداری از یک درخت 80 ساله به دست می آید، 80 سال طول می کشد تا درختی معادل رشد کند – و این زمانی است که ما نداریم.

برای اینکه بقایای جنگل به محصول نهایی پایدار تبدیل شود، جنگلداری باید در وهله اول پایدار باشد. اما امروز اینطور نیست. اکثر مردم بر اساس آنچه به آنها گفته شده است، چند چیز را در مورد جنگل های ما فرض می کنند: اول، اینکه اروپا دارای مقدار مناسبی از جنگل های محافظت شده است – و حتی اگر هنوز به اندازه وعده های اتحادیه اروپا نیست، نرخ حفاظت حداقل است. حرکت در مسیر درست سایر تصورات غلط رایج این است که جنگلداری به طور پایدار انجام می شود، محصولات چوبی عمدتاً سازگار با آب و هوا تولید می شوند و فقط بقایای جنگل برای انرژی سوزانده می شود.

در واقع، هیچ یک از اینها برای اتحادیه اروپا امروز صادق نیست. جنگل‌های کاملاً حفاظت‌شده روزانه ثبت می‌شوند، نیمی از آنچه در جنگل‌های اتحادیه اروپا ثبت می‌شود، نه فقط بقایای آن، به عنوان سوخت سوزانده می‌شود. جنگلداری معتبر و ظاهراً “پایدار” باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای، از دست دادن روزانه تنوع زیستی و نقض سیستماتیک حقوق مردمان بومی در مناطق قطب شمال اروپا می شود.

تبدیل جنگل‌ها به مزارع درختان مضر برای محیط‌زیست، شیوه زندگی جوامع بومی سامی را تهدید می‌کند. گوزن‌های شمالی آنها از قدیم الایام از آب و هوای خشن قطبی جان سالم به در برده‌اند، اما پس از تنها 60 سال جنگل‌داری به اصطلاح پایدار، 71 درصد از جنگل‌های غنی از گلسنگ که برای بقای گوزن‌های شمالی حیاتی هستند، قبلاً در سوئد ناپدید شده‌اند. جوامع سامی زنگ خطر را به صدا در می آورند: آنها به ما می گویند “گوزن های شمالی از گرسنگی می میرند”.

جنگل‌های تخریب‌شده در اثر پاک‌سازی نیز قابل اشتعال‌تر هستند و در بحبوحه بحران آب‌وهوایی فزاینده، این یک خطر بزرگ است. این به وضوح با آتش سوزی های غیرقابل کنترلی که در سراسر اروپا در گرمای شدید اخیر رخ داد، نشان داد که منجر به انتشار کربن در مقیاس بزرگ شد و باعث تشدید بیشتر خرابی آب و هوا شد.

ما نیاز به کاهش شدید همه انواع گازهای گلخانه ای داریم، نه تنها از سوخت های فسیلی. علاوه بر این، و نه به جای آن، باید دی اکسید کربن را از جو حذف کنیم. به جای اعتماد به فناوری‌های جذب کربن موجود، غیرقابل اعتماد و گران‌قیمت، بهترین راه برای انجام این کار حفاظت و احیای جنگل‌های بیشتر است. اگر به طور مداوم جنگل ها را قطع کنیم، همیشه کربن بیشتری در جو وجود خواهد داشت تا زمانی که جنگل بدون درخت باقی بماند. با توجه به مشوق درختان، اتحادیه اروپا در حال حاضر شاهد فروپاشی ذخایر کربن خود در کشورهایی مانند فنلاند و استونی است.

ما به وضوح باید به سمت جنگلداری مبتنی بر اکوسیستم حرکت کنیم و از مدل جنگلداری امروزی که به معنای نازک شدن، پاکسازی و کاشت درختان صنعتی است، دور شویم.

چنین تغییری برابر با مشاغل روستایی پایدارتر است و منجر به جنگل‌های مقاوم‌تر در برابر آب و هوا می‌شود، که هر دو برای یک گذار عادلانه حیاتی هستند. با توجه به این نکته، تمام یارانه های داده شده برای سوزاندن زیست توده جنگلی باید به انرژی های تجدیدپذیر واقعی مانند باد دریایی، خورشیدی و زمین گرمایی تخصیص داده شود.

با این حال، همانطور که اوضاع پیش می‌رود، دستورالعمل انرژی‌های تجدیدپذیر یک مارپیچ منفی رو به پایین ایجاد می‌کند. با این حال، ما می توانیم این را برگردانیم. اعضای پارلمان اروپا فرصت و وظیفه گرانبهایی دارند. آنها تا ساعت 1 بعد از ظهر روز چهارشنبه فرصت دارند تا اصلاحیه ای را برای حذف زیست توده جنگلی از دستورالعمل انرژی های تجدیدپذیر ارائه کنند. آنها می توانند این تغییر را در 13 سپتامبر رای دهند. آنها 48 ساعت فرصت دارند تا کار درست را انجام دهند. اگر آنها شکست بخورند، چندین دهه افزایش انتشار کربن، از دست دادن تنوع زیستی و نقض حقوق بشر را در پی خواهند داشت.

• گرتا تونبرگ از جمعه ها برای آینده سوئد این مقاله را با همکاری نوشت لینا برنلیوس از حفاظت از جنگل سوئد؛ سامر آکرمن اروپا فراسوی سوختن؛ سوفیا جانوک، هنرمند و فعال محیط زیست سامی; آیدا کورهونن از Nature-Liitto، فنلاند؛ جان هیرواسووپیوسامی و فعال محیط زیست; جان سایجتس، فعال سامی; فنا سیاه یا کمیته هوای پاک، هلند؛ و آن سوفی سادولین هنینگسن از جنگل های جهان، دانمارک