وزیر پاکستان می گوید که کشورهای ثروتمند به کشورهایی که با فاجعه آب و هوایی مواجه هستند غرامت بدهکار هستند پاکستان

آربه گفته وزیر تغییرات اقلیمی پاکستان که گفت غرامت‌ها دیرتر از موعد مقرر شده است، کشورهای آلوده‌کننده که عمدتاً مقصر فروپاشی آب‌وهوایی «دیستوپایی» هستند، وعده‌های خود را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کمک به کشورهای در حال توسعه برای سازگاری با گرمایش جهانی زیر پا گذاشته‌اند.

پس از هفته‌ها باران‌های موسمی بی‌سابقه که این کشور را درنوردید، نزدیک به 1300 نفر جان خود را از دست دادند و یک سوم پاکستان زیر آب سیلاب است.

وزیر آب و هوا، شری رحمان، در مصاحبه با آبان نیوز گفت: با توجه به ماهیت شتابان و بی امان فجایع اقلیمی که کشورهایی مانند پاکستان را تحت تأثیر قرار می دهد، اهداف انتشار جهانی و جبران خسارت باید تجدید نظر شود.

«گرمایش جهانی بحرانی است که جهان با آن مواجه است و پاکستان در نقطه صفر است – با این حال ما کمتر از 1 درصد به آن کمک کرده‌ایم. [greenhouse gas] انتشارات رحمان، 61 ساله، روزنامه نگار، سناتور و دیپلمات سابق که پیش از این به عنوان سفیر پاکستان در ایالات متحده خدمت می کرد، گفت: همه ما می دانیم که وعده های داده شده در مجامع چندجانبه محقق نشده است.

خسارات و خسارات زیادی با غرامت های اندک به کشورهایی که آنقدر به ردپای کربن در جهان کمک کرده اند بسیار زیاد است که بدیهی است که معامله بین شمال و جنوب جهانی کار نمی کند. ما باید به شدت برای تنظیم مجدد اهداف فشار بیاوریم، زیرا تغییرات آب و هوایی بسیار سریعتر از پیش‌بینی‌ها در حال شتاب گرفتن است، این بسیار واضح است.»

میزان خسارات سیل پاکستان بی سابقه است.

رحمان گفت که منطقه ای به وسعت ایالت کلرادو زیر آب رفته و بیش از 200 پل و 3000 مایل خطوط مخابراتی فروریخته یا آسیب دیده است. حداقل 33 میلیون نفر تحت تأثیر قرار گرفته اند – این رقم انتظار می رود پس از تکمیل بررسی های خسارت توسط مقامات در هفته آینده افزایش یابد. در منطقه سند که نیمی از مواد غذایی کشور را تولید می کند، 90 درصد محصولات زراعی ویران شده است. کل روستاها و مزارع کشاورزی را با خود برده اند.

مقصر اصلی باران سیل آسا بی‌سابقه است که در برخی شهرها 500 تا 700 درصد بیشتر از حد معمول بارندگی در ماه آگوست دریافت می‌شود. بخش‌های بزرگی از زمین هنوز زیر 8 تا 10 فوت آب است که رها کردن جیره یا چادر زدن را بسیار دشوار می‌کند. به گفته رحمان، نیروی دریایی در حال انجام ماموریت های نجات در مناطق خشک معمولی است که هرگز قایق هایی در آنها دیده نشده است.

رحمان گفت: «کل منطقه مانند اقیانوسی بدون افق به نظر می رسد – قبلاً چنین چیزی دیده نشده است. “وقتی می شنوم مردم می گویند این بلایای طبیعی است، من گیج می شوم. این تقریباً عصر انسان‌شناسی است: اینها فجایع ساخته دست بشر هستند.»

بسیاری از مناطق روستایی آب‌گرفته فرار کرده‌اند و به دنبال غذا و سرپناه در شهرهای مجاور هستند که برای مقابله با آن‌ها مجهز نیستند، و مشخص نیست چه زمانی – یا اگر – می‌توانند برگردند. تعداد کل افرادی که در مناطق دور افتاده سرگردان مانده اند و در انتظار نجات هستند، ناشناخته باقی مانده است.

تخلیه آب ماه ها طول می کشد و – علیرغم وقفه کوتاهی در ریزش – باران شدیدتر برای اواسط سپتامبر پیش بینی می شود.

رحمان که در ماه آوریل در بحبوحه یک بحران سیاسی و اقتصادی که منجر به برکناری نخست وزیر، عمران خان شد، به عنوان وزیر تغییر اقلیم انتخاب شد، گفته است که دولت هر کاری که ممکن است انجام می دهد، اما ماموریت های امداد و نجات به دلیل بارندگی و بارندگی مداوم با مشکل مواجه شده است. مقیاس محض نیاز

او در حالی که نسبت به چالش‌های اقتصادی جهانی ناشی از همه‌گیری کووید و جنگ در اوکراین ابراز همدردی می‌کرد، قاطع بود که «کشورهای ثروتمندتر باید کارهای بیشتری انجام دهند».

او گفت: «بی‌عدالتی‌های تاریخی باید شنیده شود و باید سطحی از معادلات آب و هوایی وجود داشته باشد تا بار عمده مصرف غیرمسئولانه کربن بر دوش کشورهای نزدیک خط استوا که آشکارا قادر به ایجاد زیرساخت‌های مقاوم نیستند، وارد نشود.»

همچنین درخواست‌های فزاینده‌ای برای شرکت‌های سوخت فسیلی وجود دارد – که در نتیجه جنگ روسیه در اوکراین سود بی‌سابقه‌ای کسب می‌کنند – تا خسارات ناشی از گرمایش جهانی به کشورهای در حال توسعه را بپردازند.

رحمان گفت: “آلاینده های بزرگ اغلب سعی می کنند انتشار گازهای گلخانه ای خود را سبز شویی کنند، اما شما نمی توانید از این واقعیت دور شوید که شرکت های بزرگی که سود خالص بیشتری از تولید ناخالص داخلی بسیاری از کشورها دارند، باید مسئولیت خود را بر عهده بگیرند.”

مذاکرات سالانه آب و هوای سازمان ملل در ماه نوامبر در مصر برگزار می شود، جایی که گروه 77 کشور در حال توسعه به اضافه چین که در حال حاضر ریاست آن را پاکستان برعهده دارد، پس از یک سال خشکسالی ویرانگر، سیل، موج گرما و آتش سوزی جنگل ها، سخت کوشش می کنند که آلاینده ها جبران کنند. .

پاکستان یکی از آسیب پذیرترین کشورهای جهان در برابر گرمایش جهانی است و سیل های فاجعه بار کنونی پس از چهار موج گرمای متوالی با دمای بالای 53 درجه سانتیگراد در اوایل سال جاری رخ می دهد.

بیش از 7200 یخچال طبیعی دارد – بیش از هر جای دیگر در خارج از قطب – که به دلیل افزایش دما بسیار سریعتر و زودتر ذوب می شوند و به رودخانه هایی که قبلاً بر اثر بارندگی متورم شده اند، آب اضافه می کنند.

“ما در مورد آنچه که به عنوان نیازها و وظایف خود می دانیم، و همچنین اینکه مجموعه اهداف جهانی بزرگتر را به کجا می بینیم، بسیار روشن و صریح خواهیم بود. اما از دست دادن و خطر برای جنوب که در حال حاضر در تنگنای یک دیستوپی آب و هوایی شتابان قرار دارد، باید بخشی از معامله در Cop27 باشد.”

کشورهای آلوده کننده ثروتمندتر تا کنون در جمع آوری پول تعهد شده برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای سازگاری با شوک های آب و هوایی کُند بوده اند، و حتی بیشتر تمایلی به شرکت در مذاکرات معنی دار در مورد تامین مالی ضرر و زیان کشورهای فقیرتر مانند پاکستان که به میزان ناچیزی در انتشار گازهای گلخانه ای داشته اند را ندارند. .

بحث در مورد غرامت عمدتاً مسدود شده است و کشورهای آسیب پذیر مانند پاکستان را “با بار سنگین مصرف بی رویه کربن دیگران روبرو می کند”.

همانطور که می بینید، گرمایش جهانی کاهش نیافته است – کاملا برعکس. و تنها انطباق زیادی وجود دارد که می توانیم انجام دهیم. آب شدن یخچال‌های طبیعی، سیل، خشکسالی، آتش‌سوزی جنگل‌ها، هیچ‌یک بدون انجام تعهدات جدی متوقف نمی‌شوند.»

ما در خط مقدم هستیم و می‌خواهیم خسارات و آسیب‌ها و سازگاری با فجایع اقلیمی را در هسته اصلی بحث‌ها و مذاکرات خود نگه داریم. هیچ دوری از آن وجود نخواهد داشت.»