پیشنهاد پربار لهستان: جت های جنگنده برای اوکراین، اما فقط از طریق دستان ایالات متحده

تعهد پرزیدنت بایدن به دور نگه داشتن ایالات متحده از درگیری مستقیم با نیروهای روسی در این هفته با آزمایش غیرمنتظره ای روبرو شد، زمانی که لهستان با پیشنهاد تحویل مجموعه جنگنده های قدیمی MIG ساخت روسیه خود برای انتقال نهایی به اوکراین، مقامات آمریکایی را غافلگیر کرد.

اما این پیشنهاد با مشکل همراه بود: لهستان از دادن مستقیم MIG به اوکراین خودداری کرد. این قرارداد تنها در صورتی پیش خواهد رفت که ایالات متحده و ناتو این انتقال را انجام دهند و سپس ناوگان لهستان را با جت های جنگنده ساخت آمریکا جایگزین کنند. ایالات متحده که از این تقاضا چشم پوشیده بود، شروع به جدا کردن آنچه در حال وقوع بود کرد. رهبران لهستان که از متحمل شدن خشم روسیه و شاید حمله به پایگاه هوایی که MIGها از آنجا شروع به کار کردند، بیمناک بودند، مشکل تبدیل شدن به یک “همکار” در جنگ را به واشنگتن و دیگر متحدانش در ناتو واگذار کردند.

پنتاگون سه شنبه شب این ایده را رد کرد و گفت که با ایالات متحده مشورت نشده است. مقامات پنتاگون گفتند که اواخر روز چهارشنبه، لوید جی آستین سوم، وزیر دفاع، کل این ایده را به خطر انداخته بود و در یک تماس تلفنی به همتای لهستانی خود گفت که انتقال پیشنهادی MIG یک نامه مرده است.

جان اف کربی، سخنگوی پنتاگون، به خبرنگاران گفت: «انتقال هواپیماهای جنگی ممکن است با یک گام افزایشی اشتباه گرفته شود.

در بحبوحه اتحاد فوق‌العاده یکپارچه، عقب و جلو یادآوری می‌کرد که تلاش مشترک برای مجازات و در نهایت دفع روسیه، ریل سومی دارد که هیچ‌کس نمی‌خواهد آن را لمس کند. متحدان اوکراین 17000 سلاح ضد تانک در 6 روز ارائه خواهند کرد. آنها سلاح های سایبری خود را بر روی اهداف روسیه آموزش خواهند داد. اما آنها خطر یک جنگ سگی را بر فراز آسمان اوکراین نخواهند داشت، زیرا در ذهن بسیاری، آنها را به طور کامل وارد جنگ خواهد کرد.

این تمایز روز چهارشنبه، زمانی که وزیر امور خارجه آنتونی جی. بلینکن، که در ابتدا به نظر می رسید تا حدودی نسبت به این ایده که لهستان هواپیماهای خود را به اوکراین بدهد، ابراز علاقه کرده بود، مطرح شد، گفت که ایده پرواز هواپیماهای جنگنده MIG-29 به یک پایگاه هوایی ایالات متحده در آلمان برای انتقال به اوکراین فاقد یک «منطق اساسی» واضح بود.

آقای بلینکن طی یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «چشم انداز جت های جنگنده در اختیار دولت ایالات متحده که از پایگاه ناتوی ایالات متحده در آلمان برای پرواز به حریم هوایی مورد رقابت با روسیه بر فراز اوکراین پرواز می کنند، نگرانی های جدی را برای کل ائتلاف ناتو ایجاد می کند». در واشنگتن

آقای بلینکن گفت: «هدف ما پایان دادن به جنگ است، نه گسترش آن – از جمله گسترش احتمالی آن به قلمرو ناتو».

مقامات دولتی، زمانی که وعده داده شد نامشان فاش نشود، پذیرفتند که فشار سیاسی بر آنها برای دستیابی به توافقی برای قرار دادن خلبانان اوکراینی در کابین خلبان بسیار زیاد است. در حالی که نیروی هوایی روسیه تاکنون عملکرد ضعیفی داشته است، توانایی اوکراین برای رقابت در آسمان با ناوگان کنونی خود محدود است – و احتمالاً زمانی که روسیه در دفاع هوایی پیشرفته خود حرکت کند، کاهش می یابد.

بنابراین وقتی ایالات متحده این پیشنهاد را رد کرد، جمهوری خواهان جهش کردند – اولین باری است که یک نقض حزبی در استراتژی رخ می دهد.

سناتور بن ساسه، جمهوری خواه ایالت نبراسکا و یکی از اعضای کمیته اطلاعات سنا، در بیانیه ای گفت: رئیس جمهور بایدن دقیقاً توضیح دهد که چرا هواپیماهای جنگنده را برای اوکراین وتو کرد.

او استدلال کرد که دولت به اوکراین «جاولین‌ها و استینگرها از قلمرو ناتو» می‌دهد، که اشاره‌ای به سلاح‌های ضدتانک و ضدهوایی دارد. پس چرا پرزیدنت بایدن دقیقاً فکر می‌کند که MIGهای اوکراینی که توسط خلبانان اوکراینی پرواز می‌کنند، در حالی که در حال حرکت برای دفاع از حریم هوایی اوکراین هستند، بر فراز خاک ناتو سرنگون می‌شوند؟

انفجارهای مشابهی از سوی دیگر جمهوری خواهان نیز وجود داشت.

در واقع مرز بین ارسال مهمات و ارسال اسلحه یک مرز تیره و تار است. و در حالی که ممکن است تفاوت‌های قانونی وجود داشته باشد، مقامات دولت به صراحت اعلام کردند که تردیدی نداشتند که ولادیمیر وی. پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، ارسال هواپیماها را به عنوان اقدامی تشدیدکننده تلقی می‌کند.

مقامات آمریکایی همچنین معتقدند که این جت ها، با توجه به افزایش قابلیت های ضد هوایی روسیه در اوکراین، ارزش محدودی برای اوکراین خواهند داشت و ارزش خطراتی را که می توانند برای ابزارهای موثرتر برای تقویت ارتش اوکراین ایجاد کنند، ندارند. برای مثال، این اقدام می‌تواند روسیه را وادار کند تا تلاش‌های خود را برای متوقف کردن کاروان‌های تامین تسلیحات از کشورهای متحد تشدید کند.

این موضوع حدود 10 روز پیش زمانی آغاز شد که جوزپ بورل فونتلس، مقام ارشد سیاست خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا در یک کنفرانس خبری گفت که کشورهای اتحادیه اروپا قرار است “جت های جنگی” تهیه کنند. ما فقط در مورد مهمات صحبت نمی کنیم. ما تسلیحات مهم تری برای رفتن به جنگ فراهم می کنیم.»

او بعداً عقب نشینی کرد و گفت که کشورها به صورت جداگانه تصمیم خواهند گرفت که چه کاری انجام دهند. این ایده در کنگره مورد توجه قرار گرفت. بسیاری به لهستان به‌عنوان یکی از سه کشوری که می‌توانند جنگنده‌های MIG را تهیه کنند نگاه می‌کردند – که بنا به تعریف، قدمتی سه دهه دارند و به سختی مطابق با استانداردهای مدرن هستند. (اوکراینی‌ها این هواپیماها را می‌خواهند، زیرا می‌دانند چگونه آنها را پرواز دهند – MIGهای قدیمی که از دوران شوروی باقی مانده‌اند، نیروی هوایی آنها را تشکیل می‌دهند.)

اما سپس لهستان شروع به فکر کردن درباره تهدیدات روسیه برای حمله به هر کشوری کرد که به جت های اوکراینی اجازه می داد از فرودگاه های خود بلند شوند و با نیروهای روسی درگیر شوند.

بنابراین لهستان اعلام کرد که می‌خواهد هواپیماها را به پایگاه آمریکایی در رامشتاین، آلمان تحویل دهد و آن را به چیزی شبیه هواپیماهای مستعمل برای هواپیماهای جنگ سرد تبدیل کند. آنها گفتند که این به آمریکایی ها بستگی دارد که آنها را درست کنند و به اوکراین بدهند.

دنیل فرید، یکی از مقامات ارشد سابق وزارت امور خارجه و سفیر سابق ایالات متحده در لهستان، گفت که به نظر می‌رسد این اسنافو با یک ارتباط نادرست شروع شده و از آنجا گلوله برف گرفته شده است.

«احساس آشفتگی است. من گمان می‌کنم زنجیره‌ای از ارتباط نادرست وجود داشته باشد که منجر به سیگنال‌های متفاوتی به لهستانی‌ها شد.»

او گفت: «بورل آن را شروع کرد. “سپس ایالات متحده نتوانست با لهستانی ها شفاف باشد و به طور ناخواسته سیگنال های متفاوتی به او داد.”

آقای فرید در پایان گفت: «دولت نباید توضیح دهد که چرا MIG ها ایده بدی هستند. آنها باید توضیح دهند که برای کمک به اوکراینی‌ها برای رسیدن به آنچه می‌خواستند با MIG چه کاری انجام دهند.»

مایکل کراولی و جولیان بارنز گزارشی از واشنگتن ارائه کرد.