بازداشت شدگان می گویند فقط زمان زیادی است که یک نفر در بازداشتگاه مهاجرت استرالیا کشته شود | مهاجرت و پناهندگی استرالیا

افرادی که در بازداشتگاه های مهاجرت استرالیا نگهداری می شوند می گویند خشونت در داخل آنقدر عادی شده است که کشته شدن یک نفر فقط مسئله زمان است.

بازداشت شدگان می گویند که ازدحام شدید، دسترسی آسان به مواد مخدر و هجوم “501” – غیرشهروندانی که ویزای آنها به دلیل محکومیت جنایی لغو شده است – شرایط را در مراکزی مانند ویلاوود سیدنی غیرقابل تحمل کرده است.

آبان نیوز استرالیا با تعداد زیادی از بازداشت شدگان – هم 501ها و هم پناهجویان – صحبت کرد که گفتند ضرب و شتم، مصرف مواد مخدر و تهدیدهای فیزیکی به امری عادی تبدیل شده است.

سارا آتانگانا این هفته پس از بازداشت در ویلاوود پس از اتمام دوران محکومیتش به ایالات متحده اخراج شد. او گفت که دو بار در سه ماه داخل خانه مورد حمله قرار گرفته است.

آتانگانا گفت که مواد مخدر به فراوانی و شدت خشونت کمک می کند و مرکز آن با یخ، هروئین و کوکائین “غرق” شده است.

آتانگانا گفت: «مردان به زنان پول می دهند تا برای سرگرمی خود بجنگند و دختران از این پول برای خرید مواد مخدر استفاده می کنند.

یک روز قبل از شکایت من از دختری که یک زندانی دیگر را با چاقو به قتل می‌رساند، 60 دلار به او پرداخت شد تا دختر دیگری را تکان دهد.»

آتانگانا گفت که یک زندانی در ماه ژوئیه در رختشویی به او حمله کرد و صورتش را خراشید تا زمانی که خون گرفت زیرا آنها “ارواح” را در ماشین لباسشویی شنیدند.

چند تن از بازداشت شدگان به آبان نیوز استرالیا گفته اند که یک زن در ماه ژوئیه پس از ورود به اتاق او در اوایل صبح توسط گروهی از بازداشت شدگان بازداشت و مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفت.

قربانی ادعایی با ارسال عکس هایی از جراحات خود گفت: «این باید افشا شود. در غیر این صورت، من از این درام های روزمره خواهم مرد.

دیگران گفتند که پس از حمله در ویلاوود با زخم های دائمی باقی مانده اند.

آبان نیوز استرالیا عکس های مردی را دیده است که در اوایل سال جاری پس از ریختن فلاسک خلاء قهوه روی او توسط یک زندانی، 12 درصد بدنش دچار سوختگی شدید شد. این موضوع به پلیس فدرال استرالیا ارجاع شد اما هیچ اقدام دیگری صورت نگرفت.

یان رینتول از ائتلاف اقدام پناهجویان گفت که می ترسد برخی از مراکز – مانند ویلاوود و جزیره کریسمس – به سرعت در حال کمبود فضا برای قرار دادن زندانیان باشند.

ویلاوود ظرفیتش را دارد و … سه یا چهار ماه پیش در [Melbourne immigration transit accommodation]مردم در ایوان و رختشویخانه ها می خوابیدند زیرا در برخی محوطه ها جا نبود.

شکی نیست که ازدحام بیش از حد به تنش می افزاید و مردم در جیب یکدیگر زندگی می کنند.

حتی در مراکز کمتر شلوغ، مانند یونگاه هیل در استرالیای غربی، زندانیان نگرانی های خود را در مورد امنیت خود تکرار می کنند.

تپه یونگاه توسط منابع آگاه از رژیم بازداشت به عنوان یکی از خطرناک ترین و به طور مداوم خشن تلقی می شود.

گوخان جان 32 ساله، یک تبعه ترکیه در ماه ژوئن هنگامی که در اتاقش در تپه یونگاه خوابیده بود، با ضربات چاقو کشته شد. چند روز بعد شورش در مرکز شروع شد.

یکی از پناهندگانی که در این مرکز نگهداری می شود گفت که این مرکز بسیار شلوغ، ناامن و مملو از افرادی است که سال ها به طور نامحدود در بازداشت بوده اند.

«بیشتر مردم در تپه یونگاه اینجا هستند برای چیزهای کوچک. ما هرگز نمی دانیم چه زمانی قرار است آزاد شویم. برخی از مردم آن را از دست داده اند. آن‌ها دوش نمی‌گیرند، دندان‌هایشان را مسواک نمی‌زنند، با خودشان صحبت می‌کنند – و این افراد را تغییر می‌دهد.»

طبق آخرین آمار دولت، میانگین مدت زمانی که مردم در بازداشت مهاجرت می گذرانند اکنون به رکورد 700 روز رسیده است که از 100 روز در سال 2014 افزایش یافته است – 129 نفر، 8.5 درصد از کل، بیش از پنج سال است که در بازداشت بوده اند.

میانگین مدت بازداشت در کانادا 24 روز است. در انگلستان 29 و در ایالات متحده 43 است.

در حال حاضر حدود 1500 نفر در مراکز نگهداری مهاجرت در سراسر استرالیا به سر می برند. این گروه تحت سلطه به اصطلاح 501 ها (892 نفر)، با 251 پناهجو و 369 اقامت بیش از حد یا افرادی که ویزای آنها به دلایل دیگر لغو شده است.

بر اساس آخرین گزارش سالانه وزارت امور داخلی استرالیا، چهار مورد مرگ در سیستم بازداشت مهاجرت استرالیا در سال‌های 2020-21 رخ داده است. این اداره همچنین چهار مورد فرار، 22 مورد مزاحمت عمده، 34 تجاوز جنسی و 195 عمل خودآزاری را ثبت کرده است.

در این گزارش آمده است که بازداشت مهاجرت دارای “فرهنگ زندان مانند” است.

«تا 30 ژوئن 2021، از 1492 نفر در [immigration detention facilities]در این گزارش آمده است: 1250 نفر (83.8 درصد) دارای سابقه کیفری هستند. این گروه منجر به ایجاد یک فرهنگ جنایی و زندان مانند شده است که مشخصه آن افزایش تلاش‌ها برای قاچاق کالاهای قاچاق به مراکز (از جمله مواد مخدر غیرقانونی) از طریق روش‌های مختلف، تاکتیک‌های ایستاده و حملات مرتبط است.»

بازداشت اجباری برای “غیرشهروندان غیرقانونی” – ظاهراً افرادی که با قایق برای درخواست پناهندگی به استرالیا رسیده اند – در سال 1992 قانونگذاری شد، اما با محدودیت زمانی 273 روز. در سال 1994 محدودیت زمانی حذف شد.

حکم دادگاه عالی الکاتب در سال 2004 نشان داد که بازداشت نامحدود بدون محاکمه یا اتهام قانونی است.

در پارلمان ماه گذشته، اندرو ویلکی، عضو مستقل کلارک، لایحه‌ای را ارائه کرد که بازداشت نامحدود را غیرقانونی می‌کرد و به مجلس نمایندگان گفت که رژیم بازداشت استرالیا “غیر اخلاقی و غیرقانونی” است.

ما در این کشور با وضعیت عجیب و غریب و ظالمانه ای روبرو هستیم که در برخی شرایط می توان فردی را به مدت نامحدود، بدون اتهام و بدون اینکه مقصر شناخته شود، بازداشت کرد. به ویژه، اگر فردی شهروند کشور دیگری باشد اما نتوان او را به آن کشور دیگر بازگرداند، عملاً می‌تواند تا روز مرگ در زندان استرالیا بماند.»

این لایحه توسط کایلیا تینک مستقل، که معتقد بود رژیم مهاجرتی استرالیا “بی‌نظیر بی‌رحمانه” است، تصویب شد و توسط همتایان مستقل او زوئی دانیل، زالی استگال، مونیک رایان، آلگرا اسپندر و سوفی اسکامپس حمایت شد.

یکی از سخنگویان ABF اذعان کرد که اخیراً مواردی از تعرض توسط بازداشت شدگان علیه سایر بازداشت شدگان و کارکنان در بازداشتگاه های مهاجرت وجود داشته است.

آنها از اظهار نظر در مورد حوادث خاص در ویلاوود و یونگاه هیل خودداری کردند، اما گفتند که جمعیت بازداشت شده “نسبت بالایی از افراد با سابقه جنایی” دارند که “خطرات امنیتی و سلامتی بالاتری دارند”.

آنها گفتند: «همه این حوادث به نحو مقتضی بررسی شده و در صورت وجود هرگونه ادعای مجرمانه به حوزه قضایی مربوطه پلیس ارجاع داده می شود.

برای هر زندانی یا کارمندی که تحت تأثیر حوادث، از جمله حمله قرار می‌گیرد، خدمات پشتیبانی از طریق ارائه‌دهندگان متخصص در دسترس است.»