لوئیس گرگوری برای بردن صد | صد

در طول 95 توپ، منچستر اورجینال ها حریف و اعصاب خود را کنترل کردند تا در آستانه دفاع از چیزی که به نظر یک هدف ناامیدکننده کوچک به نظر می رسید، بایستند و یک پیروزی قابل توجه را ربودند. در تعقیب 121، ترنت راکتس متوجه شد که در پنج پایانی به 11 بازی نیاز دارد، ریچارد گلیسون برای توپ زدن آن و لوئیس گرگوری، کاپیتان آنها، در اعتصاب.

تا نود و ششمین توپ فینال طول کشید تا این مسابقه از لبه چاقوی خود خارج شود. گرگوری به طرز فوق‌العاده‌ای آن را روی پای چهارگوش به مدت شش تکان داد، نفر بعدی برای چهار تا خوب بود، و یک فرد مجردی خانه‌اش را با دو توپ خالی دید.

به نظر می رسید که آنها به آرامی برای پیروزی در 97 برای پنج حرکت می کردند، اما چند دقیقه بعد برای هشت نفر 107 بود و بازیکنان سیاهپوش در اطراف زمین بیرون می چرخیدند تا جشن گرفتن دیگری در اعماق و ضعیف، خوشمزه اما در نهایت کوتاه را جشن بگیرند. -رایحه شکوه زندگی کرد.

این چیزی نبود که برگزارکنندگان فستیوال با امتیاز بالا، اکتان بالا و هیجان انگیز، امیدوار بودند. در عوض آن‌ها چیزی شبیه رایتر آهسته، یا تا حدی که فرمت اجازه می‌دهد، دریافت کردند. شاید اگر چنین جانوری وجود داشته باشد، یکی برای پاک‌شناس صد پیر.

به طور غیرمنتظره ای، Originals فینال زنان را تماشا کرد، که در آن تیمی که برنده پرتاب شد، ضربه زدن را انتخاب کرد، روی یک سطح نامناسب تلاش کرد تا یک مجموع رقابتی را ثبت کند و به طور قانع کننده ای شکست خورد، و سپس برنده پرتاب شد، ضربه زدن را انتخاب کرد، و روی سطحی نامناسب مبارزه کرد. برای ارسال یک مجموع رقابتی با این حال، این همان جایی است که آن‌ها با بالنده‌هایشان که احتمالاً از اتفاقات کیپ کاناورال الهام گرفته‌اند، موفق به ارائه یک چرخش داستانی شدند و مطمئن شدند که موشک‌ها چیزی برای پرتاب موردانتظارشان ندارند.

بنابراین این بود که در مسابقه ای که به عنوان دیدار دو شرکت افتتاحیه چشمگیرترین تورنمنت اعلام شد، آنها فقط برای 13 و 16 شکست خوردند. البته راکت ها از این فایده بودند که هدف خود را می دانستند، و هنوز نیازی به وحشت وجود نداشت. اما زمانی که تام کوهلر-کادمور برای یک توپ 18 توپ 18 با مت پارکینسون و داوید مالان، بازیکن تورنمنت، به زودی توپ 19 را به دست آورد، باید چند تکان وجود داشته باشد. در نهایت کاپیتان آنها را حل و فصل کرد.

اورجینال ها با شش برد متوالی وارد فینال شده بودند و سه شکستی را که با آن رقابت را آغاز کردند به خاطرات دور تبدیل کردند و از دست دادن کاپیتان و بازکننده خود، جاس باتلر، آسیب دیدند. جانشین او در رأس ترتیب، لوری ایوانز، به طرز شگفت‌انگیزی جا افتاده بود، و با فیل سالت دو تا از شراکت‌های سه قرنی رقابت‌ها را جمع‌آوری کرد، اما پس از رسیدن به این رقابت، با انبوهی از دویدن‌ها به سمت لردز هدایت شد. در آنجا لنگ زدند.

در 9 بازی و 225 ارائه پاورپلی قبل از فینال، آنها در مجموع چهار ویکت را از دست داده بودند، و هرگز بیش از یک ویکت در یک مسابقه از دست ندادند. اینجا وقتی پاورپلی تمام شد، سه نفر پایین بودند. ایوانز اولین بار بود که برای چهار نفر به سم کوک برجسته رفت. وین مدسن اولین نفر از سه ضربه‌ای بود که توسط کوک‌های کوک به‌خوبی کوبیده شد، و زمانی که سالت در اواسط مسابقه به لوئیس گرگوری کوبیده شد، آن‌ها 22 ساله بودند و سه تا 23. و همین‌طور پیش رفت، و اشتون ترنر تنها خمیری بود که از آن خارج شد. دنده اول، و حتی او فقط 13 توپ دوام آورد تا اینکه در میانه عمیق سامیت پاتل گرفتار شد.