ماهیگیران کورنیش می گویند باد ساحلی می تواند ما را از آب بیرون بیاورد | صنعت غذا و نوشیدنی

آبا موتورهای قایق ماهیگیری به آرامی از بندر نیولین خارج می شود، آسمان صاف و دریا صاف است. در زیر سطح، آب های شفاف مملو از زندگی هستند. نیولین، در جنوب غربی کورنوال، محل استقرار یکی از بزرگترین ناوگان کشتی های ترال در بریتانیا است که بیش از 100 قایق به طور منظم صید را به زمین می نشینند. با این حال، کیلومترها دورتر از دریا، طوفانی در راه است.

زمین ماهیگیری قایق ها ممکن است توسط مزارع بادی شناور برنامه ریزی شده برای دریای سلتیک، منطقه ای از اقیانوس اطلس که با کورنوال، جنوب غربی ولز، جنوب ایرلند و لبه شمال غربی فرانسه هم مرز است، فشرده شود. در ژوئیه، املاک تاج – مدیر املاک ملکه و مالک بستر دریا در اطراف انگلستان، ولز و ایرلند شمالی – اعلام کرد که پنج سایت در دریای سلتیک می‌توانند میزبان تاسیسات دریایی باشند که تا سال 2035 می‌توانند چهار گیگاوات انرژی بادی ارائه دهند. تا 300 توربین ها برق تقریباً 4 میلیون خانه را تامین می کنند و برای تاج و خزانه داری درآمد ایجاد می کنند.

مزایده سال گذشته سایر توطئه‌ها در انگلیس و ولز با علاقه بی‌سابقه‌ای از سوی شرکت‌های انرژی مواجه شد، که پیشنهادات را به سطوح بی‌سابقه رساند، به طوری که املاک تاج و تخت قرار است تا 9 میلیارد پوند در دهه آینده دریافت کند. انتظار می‌رود این مناطق دارای شش مزرعه بادی جدید باشند که برق کافی برای 7 میلیون خانه تولید می‌کنند و می‌تواند گامی اساسی در تلاش برای کربن زدایی سیستم برق بریتانیا باشد.

این طرح ها بحث بندر نیولین است و در صنعت ماهیگیری داخلی بریتانیا در حال کاهش است.

در سالن‌های سرد بازار غذاهای دریایی شهر، ماهی‌گیرانی مانند کریس ناول، با یک جعبه ماهی باس و پولاک صید شده، در طول روز با صید نقره‌ای خود که ارزیابی، وزن و در یخ بسته‌بندی می‌شود، وارد می‌شوند. بیش از 50 گونه از این بازار عبور می کنند، از megrim (همچنین به عنوان “کف کورنیش” شناخته می شود) و گورنارد قرمز تا ماهی خال مخالی و ری. ارزش آنها حدود 20 میلیون پوند در سال است و برای میزهای ناهار خوری و رستوران های محلی در بریتانیا و خارج از کشور مقصد می شوند.

مردی که مسئول اداره بازار است، پل تربیلکاک، مدیر عامل W Stevenson & Sons است که ناوگان او بیش از 100 سال است که از نیولین ماهیگیری کرده است. او از دفتر بازار خود می گوید که احساس اصلی او در مورد پیشنهادات مزرعه بادی “دلسوزی” است.

در دهه های اخیر، ماهیگیران شاهد گسترش مناطق ممنوعه از جمله مناطق حفاظت شده دریایی، سایت های کابل کشی برق و تاسیسات نفت و گاز بوده اند. در زمانی که بسیاری از غیبت مزایای برگزیت که وعده داده بودند تلخ هستند، ماهیگیران می گویند که با «فشار فضایی» مواجه هستند، زیرا قایق های بیشتری برای ماهیگیری در مناطق کوچکتر رقابت می کنند.

Trebilcock می گوید: «وقتی این چیزها را روی هم قرار می دهید، بسیار ترسناک می شود. «اگر می‌خواهید از دریا ماهی برداشت کنید و مناطقی که به آن‌ها می‌روید یکی یکی برداشته می‌شوند، مانند مرگ هزاران بریدگی است.»

اگرچه Trebilcock و دیگر ماهیگیران Newlyn در تلاش هستند که به این نکته اشاره کنند که با بادهای دریایی مخالف نیستند، اما در تصمیم گیری در مورد استفاده از آب های بریتانیا احساس “پایین لیست” دارند.

استیونسون حدود 40 نفر را در ساحل نیولین و 50 نفر دیگر را در دریا استخدام می کند، اما هشدارها در مورد تأثیر بادهای دریایی شدید است.

Trebilcock می‌گوید: «برخی از مناطق جستجو که بررسی می‌شوند برای ما کافی است تا قابلیت حیات برخی قایق‌ها را در نظر بگیریم. سواحل شمالی کورنوال یک ماهیگیری با ارزش دوور است و برخی مناطق که به آنها نگاه می شود به طور موثر آن را از معادله خارج می کند. پیامد آن می تواند برای ناوگان ما فاجعه بار باشد.»

جیمز چاون، کاپیتان و مالک 18.5 متری آژاکس، ترس های تربیلکاک را نیز به اشتراک گذاشته است. او در حال چک کردن تورهایش و پر کردن سوخت و یخ قبل از بازگشت به دریا است.

آژاکس یکی از قایق‌های بزرگ‌تر نیولین است، و چاون – به‌عنوان 50 ساله «چانکی» شناخته می‌شود – و خدمه پنج نفره‌اش معمولاً هر هفته در دریا به شکار هیک و پولاک می‌پردازند. از آنجایی که برخی از سفرها او را بیش از 50 مایل از ساحل می برد، احتمالاً او در میان کسانی است که بیشترین ضربه را از سایت های مزرعه بادی پیشنهادی می دهند.

از آنجایی که توربین‌های دریای سلتیک در اعماق آب قرار خواهند گرفت، بر روی سکوهای شناور بتنی و فولادی قرار می‌گیرند که توسط کابل‌ها به بستر دریا متصل شده‌اند.

چاون می‌گوید: «صنعت ماهیگیری معمولاً خود را با هر کاری که باید وفق می‌دهد» – خالکوبی‌هایی که یک کشتی بادبانی، نشان پادستو، شهر زادگاهش، و پرچم‌های کورنیش و انگلیس را در زیر آستین‌های تی‌شرت او نشان می‌دهند. اما نگرانی من این است که شما فقط زمانی می توانید سازگار شوید که فضایی برای سازگاری داشته باشید.

خدمه می گویند که فشار بیشتر در مناطق ماهیگیری منجر به جابجایی بیشتر خواهد شد و قایق ها مجبور به ورود به مناطقی می شوند که به طور منظم توسط دیگران ماهیگیری می شود، خواه خدمه بریتانیایی باشند یا قایق هایی از فرانسه، بلژیک و اسپانیا.

کریس رانفورد، مدیر اجرایی سازمان تولیدکنندگان ماهی کورنیش، که نماینده صاحبان قایق است، می‌گوید: «ما مطمئناً ضد انرژی‌های تجدیدپذیر نیستیم. آنها صرفاً به‌خاطر نقش قرن‌ها خود در تغذیه بریتانیا، به‌علاوه اظهارنظر در مورد محل قرارگیری بادهای دریایی می‌خواهند.

رانفورد افزود: «ما اولویت را درک می کنیم. آنچه ما می خواهیم صرفاً یک استراتژی همزیستی است که در آن شما امنیت غذایی را به همان اندازه امنیت انرژی می شناسید.

خدمه ماهیگیری کورنوال از چیزی که به نظر آنها عدم مشارکت اولیه در فرآیند شناسایی مناطقی که باد شناور می تواند در آن وجود داشته باشد، ناراضی هستند.

رانفورد می‌گوید: «ما فقط در اواسط ژوئیه به همراه بقیه مردم متوجه این موضوع شدیم. ما می‌دانستیم که قرار است این اتفاق بیفتد، اما هیچ ایده‌ای نداشتیم که سایت‌ها قرار است کجا باشند.»

توسعه ممکن است به همین جا متوقف نشود: کرون استیت می گوید تحقیقاتش نشان می دهد که دریای سلتیک تا سال 2045 تا 20 گیگاوات ظرفیت بادی اضافی فراساحلی دارد.

سازمان‌های ماهیگیری شکایت دارند که ماهیگیری به عنوان یک “محدودیت سخت” در هنگام کار در مورد مکان‌یابی مزارع بادی در نظر گرفته نمی‌شود. کرون املاک با این موضوع مخالفت می کند و می گوید که متعهد به همکاری با سهامداران، از جمله صنعت ماهیگیری، در توسعه پیشنهادهای خود است. این سازمان گفت که به داده های شیلات “بالاترین وزن ممکن” را هنگام شناسایی “مناطق جستجو” در دریای سلتیک داده است تا از مناطقی که به شدت ماهیگیری می شود خودداری کند.

Huub den Rooijen، مدیر عامل دریایی در کرون استیت، می‌گوید: «ما اهمیت و ارزش بخش ماهیگیری در دریای سلتیک را کاملاً تشخیص می‌دهیم و با نهادهای کلیدی مانند فدراسیون ملی سازمان‌های ماهیگیران و ولز تعامل داشته‌ایم. انجمن صیادان.” او می‌گوید، اما این شهرک باید «نیازهای رقابتی برای فضای بستر دریا را متعادل کند»، و افزود: «ما به تعامل با بخش ماهیگیری ادامه خواهیم داد تا درک بیشتری از فعالیت آن‌ها به دست آوریم.»

ماهیگیری داخلی کمتر از 1 درصد از تولید اقتصادی ملی بریتانیا را تشکیل می دهد، اما بخشی از رگ حیات جوامع کوچک ساحلی از کورنوال تا شمال اسکاتلند است. طبق اعلام فدراسیون ملی سازمان های ماهیگیر، حدود 24000 نفر در ماهیگیری و فرآوری کار می کنند که سالانه 1.4 میلیارد پوند به اقتصاد کمک می کنند.

در بندر، ویل ترنیر در حال تخلیه یک صید خرچنگ آبی عمیق است که پنجه‌هایشان با نوارهای لاستیکی بسته شده است. این مرد 33 ساله که در نیولین به دنیا آمده و پرورش یافته است، در نوجوانی به دنبال پدر و عموی خود ماهیگیری می کند. پسر پنج ساله خودش هر روز صبح می پرسد که صید یک شبه چگونه بوده است.

ترنیر می‌گوید: «باد فراساحلی می‌آید، چه بخواهیم چه نخواهیم، ​​و احتمالاً باید آن را در آغوش بگیریم». اما صنعت ماهیگیری بسیار متفاوت به نظر می رسد.