“این یک روز غم انگیز است”: باغ وحش بریستول از آخرین بازدیدکنندگان قبل از بسته شدن استقبال می کند | باغ وحش ها

افیا 186 سال است که بازدیدکنندگان به باغ‌وحش بریستول هجوم آورده‌اند و از مناظر و صداهای حیواناتی که در آنجا زندگی می‌کرده‌اند شگفت زده می‌شوند، از جمله گوریل آلفرد، راجر کرگدن و زبی فیل آسیایی – که دومی به خاطر برداشتن و خوردن کلاه‌های حصیری شهرت دارد. دوران ویکتوریا

بعدازظهر شنبه، مهمانان نهایی برای آخرین بار از محوطه 12 هکتاری کلیفتون بیرون آورده می شوند و روند دشوار تعطیلی پنجمین باغ وحش قدیمی جهان آغاز می شود.

برخی از حیوانات توسط انجمن جانورشناسی بریستول به یک سایت بسیار بزرگتر خارج از شهر در پنج مایل دورتر منتقل می شوند و برخی دیگر به باغ وحش های سراسر جهان ارسال می شوند. پس از آن زمین برای مسکن آباد خواهد شد و غرش شیرها و پچ پچ گیبون ها دیگر شنیده نخواهد شد.

جان پارتریج، 68 ساله، نگهبانی که اخیراً بازنشسته شده و به مدت 45 سال در باغ وحش کار کرده است، گفت: «راستش را بخواهید، من ویران شده ام. “این یک سایت زیبا است. همه آن را دوست دارند.» او در سال 1975 کار خود را به عنوان نگهبان میمون شروع کرد و به یاد آورد که اورانگوتان ها را برای قدم زدن در اطراف تراس می بردند. آن زمان بود که خانه جدید آنها در حال ساخت بود و کمی مشکل فضا وجود داشت.

کبک در نزدیکی باغ وحش زندگی می کند و دوست دارد در رختخواب دراز بکشد و به صدای شیرها گوش دهد. فکر می‌کنم مردم این را از دست خواهند داد. این بخشی جدایی ناپذیر از کلیفتون بوده است.

این هفته هزاران بازدیدکننده برای خداحافظی عاشقانه وارد شده اند. یک زن وقتی تعریف می کرد که چگونه پسر کوچکش را آورده بود اشک می ریخت. او اکنون شش پا است و از پاییز امسال دانشگاه را شروع می کند. مردی گفت به یاد پدرش آمده است که او را در کودکی به اینجا می آورد. او گفت: “وقتی می آیم او را اینجا احساس می کنم.”

سایمون گرت، رئیس نامزدی، که 32 سال در باغ وحش کار کرده است، قرار بود در حالی که یک سوسک خش خش ماداگاسکی را زیر پشم هایش گرم نگه می دارد، در حالی که منتظر حضور در یک برنامه رادیویی محلی بود.

او گفت: «خانواده‌ها نسل‌هاست که به دیدارشان می‌روند. «این بخش بزرگی از شهر است. این فقط در مورد حیوانات نیست، بلکه در مورد خاطراتی است که مردم از گذراندن وقت با عزیزان در اینجا دارند. مردم سوار شدن بر رزی را به یاد می آورند [another elephant] اما آن‌ها جزئیات را هم به خاطر می‌آورند – آن روزی که یکی از اعضای خانواده چیزی توسط حیوانی به طرف آنها پرتاب شد، یا زمانی که کسی بستنی را از جلوی آنها انداخت.

مری روگوفسکی، 75 ساله، که 30 سال به صورت داوطلبانه در باغ وحش کار کرده است، گفت که این پایان دوران است. او دوست داشت مار کاج فلافی را به بازدیدکنندگان نشان دهد. “این یک مار دوست داشتنی بود، بسیار متلاطم، بسیار دراز. من فقط یک بار گاز گرفتم.»

همکارش سری آدیس 80 ساله گفت که از کار با عنکبوت ها لذت می برد. او گفت: “من عاشق رتیل ها بودم.” من غمگینم، اما شما باید منتظر باشید. حیوانات اسکان بهتر و امکانات بهتری خواهند داشت.»

برخی از موجودات، مانند گوریل ها و پانداهای قرمز، در باغ وحش بریستول می مانند تا زمانی که محوطه آنها در سایت پروژه Wild Place خارج از شهر ساخته شود. اما بسیاری از گونه های دیگر، از جمله پنگوئن های آفریقایی، فوک های خزدار، لاک پشت های غول پیکر و خفاش های میوه ای همراه نیستند.

نایجل سیمپسون، رئیس حیوانات، قول داد خانه ای برای همه پیدا شود. حرکت می تواند دشوار باشد. این باغ وحش اخیراً یک اسب آبی کوتوله را به ایالات متحده و یک هیولای گیلا – یک مارمولک سمی – را به سوئیس برد. او گفت: “هر حرکتی متفاوت است، هر کدام چالش خود را دارد.” “اما ما برای همه آنها خانه ای خواهیم یافت.” او پذیرفت که حیواناتی مانند گوریل ها ممکن است زمانی که جمعیت برای آخرین بار ناپدید می شوند، عجیب باشد. “اما آنها در طول کووید به آن عادت کردند.”

مسائل مالی دلیل بزرگی برای ایجاد تغییرات است. جامعه متحمل ضرر شده است، و فروش سایت – ساخته شده در زمین های توسعه یافته – کمک خواهد کرد. اگرچه برایان زیمرمن، مدیر حفاظت و علم، آن‌هایی را که معتقدند حیواناتی مانند گوریل‌ها نباید در اسارت نگه داشته شوند، راضی نمی‌کند، اما این مکان بزرگ‌تر برای رفاه حیوانات بسیار بهتر است. او گفت: «امروز نمی‌توانید یک باغ‌وحش کوچک در وسط کلیفتون بسازید.

زیمرمن استدلال کرد که بحران تنوع زیستی به این معنی است که نیاز به باغ وحش به عنوان یک شبکه ایمنی وجود دارد. سایت جدید خارج از شهر، 80 درصد از گونه‌ها را به برنامه‌های حفاظتی در سراسر جهان مرتبط می‌کند – سهمی بالاتر از هر باغ‌وحش دیگر بریتانیا.

در جزیره گوریلا، شین وینفور، 50 ساله، از نیوپورت، ولز جنوبی، ایستاده بود و به جوک 39 ساله پشت نقره ای نگاه می کرد. من از پنج سالگی به اینجا آمده ام. احساس می کنم با جوک ارتباط دارم. روز غم انگیزی است.»