ابرهای طوفانی بر فراز لیگ برتر با باشگاه هایی که آینده نامشخصی دارند، آویزان است | لیگ برتر

تیزمین طبقه اول در جایگاه غربی تویکنهام مشخصا مدتی است که جارو نشده است. کبوترهای محلی تابستان را در بالای سرشان سپری کرده‌اند و بیرون از نوار عطش، انبوهی از فضولات خاکستری مایل به سفید در حال انباشته شدن است. متأسفانه، حتی به بزرگ‌ترین آشفتگی راگبی انگلیسی هم نزدیک نیست، با سیلی پیوسته از اخبار سمی که هنوز بر ووسستر فقیر و گرسنه نقدینگی می‌تابد.

تماشای اتفاقات گلابی شکل در قلب پرافتخار لیگ برتر اینطور نیست که کسی بخواهد فصل جدید اتحادیه راگبی را آغاز کند. که به خودی خود مایه شرمساری است. دوست‌داشتنی بود که در آغاز فصل پنج‌شنبه زمان بیشتری را صرف بحث در مورد راگبی می‌کردیم: آیا لستر می‌تواند عناوین متوالی کسب کند، آیا باث سرانجام از ناامیدی فرار می‌کند یا اینکه برخی از استعدادهای جوان زودرس لیگ می‌توانند دوباره به میدان بروند. .

اما این به معنای نادیده گرفتن فیل گاو نر مالی عجول در اتاق است. آبان نیوز با چندین منبع صحبت کرده است که می گویند تقریباً نیمی از 13 باشگاه لیگ برتر یا بدهی زیادی دارند یا مالکی دارند که به طور بالقوه در خطر از دست دادن ایمان است. نفرین کووید شرایط را تسریع کرده است اما مشکلاتی را نیز آشکار کرده است که از دیرباز وجود داشته است.

گاهی اوقات اینطور به نظر می رسد که راگبی باشگاهی تقریباً تا زمانی که استیو رایت میزبان برنامه بعد از ظهر خود در رادیو بی بی سی بوده، تحت فشار بوده است. و فاکتوئیدها بدتر می شوند. آیا می دانستید که ورچستر بیش از 20 میلیون پوند بدهی دارد؟ یا اینکه قبوض انرژی در هر استادیوم باشگاهی به نظر می رسد چهار برابر شود؟

همه چیز نسبی است البته. آنهایی از ما که به اندازه کافی بزرگ هستند که به یاد بیاوریم در اولین روزهای پریمیرشیپ چگونه بود، با عدم تطابق معمول و ازدحام جمعیت، می‌توانیم تأیید کنیم که این محصول به همان اندازه رقابتی و جوشان است که همیشه بوده است. تابای ماتسون از هارلکینز، که به طور گسترده مربیگری کرده است، به همین ترتیب فکر می کند: “من واقعاً معتقدم که این سخت ترین رقابت در جهان است.”

البته خطر این است که صحبت های تیره و تار در مورد Worcester تبدیل به یک پیشگویی خودساز برای کل لیگ می شود. سیمون ماسی تیلور، مدیر اجرایی راگبی پریمیشپ، اصرار دارد: «واقعیت این است که ما یک فرصت بزرگ در بازار راگبی باشگاهی داریم. “نه میلیون طرفدار راگبی در انگلیس وجود دارد و در راگبی باشگاهی ما نسبت نسبتاً کمی از آن را داریم. ما معتقدیم که با توجه به کیفیت محصول می‌توانیم افراد بیشتری را به سمت آن جذب کنیم.»

اما چند سال دیگر مردم چه کسی و چه چیزی را تماشا خواهند کرد؟ یک لیگ برتر ضعیف، یک قهرمانی آدمخوار، باشگاه های حرفه ای کمتر با بودجه مرکزی کمتر؟ برای دریافت عکسی از قطع ارتباط فعلی راگبی انگلیسی، فقط باید به فروشگاه توئیکنهام بروید، که اکنون با اتحادیه فوتبال راگبی منعقد شده است. تقریباً روی هر کالای فروخته شده یک گل رز نقش بسته است. به دنبال کالاهای مربوط به باشگاه بروید و با مشکل مواجه خواهید شد. که از قضا، آمار ماسی-تیلور را تقویت می کند و کسب قلب ها و ذهن های شناور را دشوارتر می کند.

در همین حال، در سراسر کانال، محبوبیت 14 برتر همچنان در حال افزایش است و جام جهانی سال آینده در فرانسه سکوی پرشی دیگری را برای برجستگی بیشتر ارائه می دهد. بله، تفاوت های اساسی در مدل فرانسوی وجود دارد، به ویژه بودجه عمومی استادیوم های باشگاهی. اما نکته اینجاست که راگبی باشگاهی درآمدهای کلانی دارد به نحوی که راگبی باشگاهی بریتانیا، آنطور که اوضاع پیش می آید، اینگونه نیست.

این بدان معناست که انتخاب های سخت مورد نیاز است. استیو دایموند، مدیر راگبی Worcester، استدلال می‌کند که یا باید پارچه‌اش را قطع کند، یا باید طرز فکر خود را به‌طور اساسی تغییر دهد. “این در مورد جایی است که ما می خواهیم این ورزش را ببریم. اگر ما سرمایه گذاران بزرگی از سایر نقاط جهان می خواهیم، ​​آنها بازیکنان فوق ستاره می خواهند. آنها باید ببینند که چگونه آن را تأمین مالی می کنند.» در کوتاه‌مدت این امر به وضوح دشوار خواهد بود. فکر می‌کنم اگر شما صاحبان اینجا را داشتید و من یکی از آنها بودم، می‌گفتم سقف حقوق را به مدت پنج سال حفظ کنید، قطعاً.»

برخی از پس‌اندازهای پیشنهادی دایموند باعث ایجاد لرز در دل همتایان او خواهد شد. به نظر من روزهایی که می‌توانی یک مدیر راگبی و یک سرمربی داشته باشی، گذشته است. شما دو نفر دارید که یک کار را انجام می دهند، پس باید آن را با هم ترکیب کنید. آیا به مربیان فوروارد، مربیان دفاعی و بسیاری از مربیان دیگر نیاز دارید؟ آیا به سه نفر در بخش رسانه نیاز دارید؟ ما باید به این موضوع و همچنین تعداد بازیکنی که نیاز دارید نگاه کنیم. همانطور که او به بی بی سی 5 زنده گفت، انجام هیچ کاری دیگر یک گزینه به نظر نمی رسد. ما به یک راه حل نیاز داریم زیرا هیچ یک از باشگاه ها پول در نمی آورند. ورچستر اولین بار در ردیف قرار گرفتن در معرض ضعف های ورزش حرفه ای پس از همه گیری است.

مخالفت کردن سخت است. یک یا دو بازیکن ملی انگلیس ممکن است در مورد بدترین صدای دیاموند بحث کنند – “یک بازیکن درجه یک اتحادیه راگبی در مقایسه با یک فوتبالیست لیگ برتر که یک ستاره هالیوود است، یک هنرپیشه خیابان تاج گذاری است” – اما این برای اکثریت قریب به اتفاق صادق است. و با کاهش درآمد قابل تصرف همه، آمار حضور و غیاب اوایل فصل امسال با دقت بیشتری از همیشه مورد توجه قرار خواهد گرفت.

حتی این فرض را بر این می‌گذارد که همه می‌توانند نورافکن‌های خود را با نزدیک شدن به شب‌های تاریک زمستانی و رکود روشن نگه دارند. سردرد بزرگ‌تر، رابطه بین درآمد باشگاه راگبی و هزینه بازیکنان است. کاهش سقف دستمزد از 6.4 میلیون پوند به 5 میلیون پوند کمک کننده بوده است – دایموند معتقد است که یک باشگاه با مدیریت مناسب اکنون باید بتواند در بین 6000 تماشاگر دست به شکست بزند – اما برخی از عوارض جانبی احتمالی را نیز به دنبال دارد. در چه مقطعی بازیکنان برتر بازی، با کاهش حقوق داخلی‌شان، مورد توجه سرمایه‌گذارانی قرار می‌گیرند که کمتر به حمایت از ورچستر نسبت به سوپر لیگ جهانی علاقه‌مند هستند؟

پاسخ، مثل همیشه، در سازماندهی مجدد و یکپارچه سازی فهرست های داخلی و بین المللی نهفته است. کمتر، بیشتر است، اگر نه از هر نظر. برای مثال، در این فصل، بازیکنان ثابت تیم ملی انگلیس ممکن است نیمی از بازی های لیگ برتر باشگاه خود را از دست بدهند. همچنین بسیاری از شرایط به شرایط هر قرارداد بلندمدت جدید بین باشگاه ها و RFU بستگی دارد، با قرارداد هشت ساله موجود که قرار است در سال 2024 به پایان برسد. هرگز مورد قوی تر، از لحاظ نظری، برای قراردادهای مرکزی وجود نداشته است. سپس دوباره، فقط تصور کنید اگر مارکوس اسمیت شروع به بازی برای هارلکین ها کند به ندرت که جانی بیرستو برای یورکشایر ظاهر می شود؟ چه تغییر دهنده بازی می تواند باشد. اما چیزی که باید رها شود یا پاکسازی پس از کبوترهای ساکن تویکنهام به زودی کمترین مشکل راگبی خواهد بود.