تپه سرباره منطقه دریاچه می تواند به هنر عمومی برجسته تبدیل شود | هنر

یک قرن پیش، مارسل دوشان یک ادرار چینی را به نمایشگاهی در نیویورک فرستاد و انقلابی در هنر ایجاد کرد. اگر یک ادراراب می تواند هنر باشد، پس چرا یک کپه سرباره پسا صنعتی نباشد؟

راجر هیورنز، هنرمند، روح دوشان را در پیشنهاد خود برای یک اثر برجسته از هنر عمومی در غرب کامبریا، در ساحل منطقه دریاچه در شمال غربی انگلستان هدایت می کند.

برای برخی ممکن است بی‌ارزش و بی‌ارزش به نظر برسد. از نظر هیورنز و همکارش، معمار تام امرسون، تپه سرباره در میلوم – محصول جانبی بیش از یک قرن ذوب سنگ آهن – یک چیز زیبایی است و با تغییراتی می تواند به یک اثر هنری الهام بخش تبدیل شود.

هیورنز یکی از چهار هنرمندی است که برای یک پروژه هنری جاه‌طلبانه به سفارش شورای محلی ایده‌هایی ارائه می‌کند و مشتاق جشن گرفتن یک خط ساحلی عمدتاً نامعلوم است.

هنرمندان و پیشنهادهای آنها که برای اولین بار توسط آبان نیوز در اینجا فاش شد، عبارتند از راشل وایترید، که می‌خواهد بازیگرانی از انباری راه راه بسازد، و پیت اودولف، که می‌خواهد یک باغ را تخریب کند. اولافور الیسون، در اولین اثر هنری عمومی دائمی او در فضای باز در بریتانیا، پیشنهاد ایجاد یک توهم نوری بزرگ در یک ساحل را ارائه می دهد.

همچنین برنامه‌هایی برای نصب آثار هنری در مقیاس کوچکتر در امتداد سواحل کامبریا توسط هنرمندانی از جمله رایان گاندر، سوزان فیلیپس و مارتین بویس وجود دارد. برگزارکنندگان امیدوارند که بازدیدکنندگان جدیدی را جذب کنند که از زیبایی ناهموار و تنوع چشمگیر منطقه بی خبرند.

آلدو رینالدی، متصدی و تهیه‌کننده پروژه Deep Time می‌گوید: «بسیاری از مردم نمی‌دانند که ناحیه دریاچه حتی خط ساحلی دارد. این یک انرژی و جادوی واقعی دارد.

ما می‌خواهیم دیدگاه‌ها را نسبت به ساحل غربی کامبریا تغییر دهیم و می‌خواهیم مردم را با استفاده از گردشگری فرهنگی به این منطقه بیاوریم. ما می‌خواهیم واقعاً با این هنر جاه‌طلبی داشته باشیم، اما همچنین به ایجاد یک نقطه عطف به روشی متفاوت فکر می‌کنیم.»

هنرمندان و تیم‌هایشان زمانی را صرف کاوش در ساحل غربی کامبریا کردند و برخی از آنها از یکی از شناخته‌شده‌ترین ساکنان آن، یعنی نیروگاه هسته‌ای سلافیلد دیدن کردند.

آنها پیشنهاداتی ارائه کرده اند که در معرض دید عموم قرار می گیرد و به مردم اجازه می دهد نظر خود را بیان کنند.

رینالدی گفت هیورنز “به یک توده سرباره پسا صنعتی به عنوان یک غول آماده نگاه می کند”.

وی افزود: «این در مورد یک هنرمند و یک معمار است که می‌گویند این خاص است، زیباست… درباره فضایی است که بسیاری از مردم فکر می‌کنند ارزشی ندارد.»

در صورت انتخاب، هیورنز و امرسون گفتند که با مواد موجود در سایت کار خواهند کرد تا “یک فرم ساختاری دقیق … برای شکل دادن آن به شکلی جاودانه که به سمت اسرار آینده می رود” کار خواهند کرد.

هنگامی که وایت‌رید از او بازدید کرد، او توسط یک آلونک راه راه متروکه در ساحل دریگ برده شد و به سمت سلافیلد نگاه می‌کرد.

برنامه او این است که از آن یک بازیگر بتن بسازد و تبدیل به یکی از مجموعه‌هایی شود که او آن را «مجسمه‌های خجالتی» می‌نامد – از آلونک‌ها، کلبه‌ها و کابین‌ها در مکان‌های دور از دسترس مانند آبدره‌ای در نروژ یا تپه‌ای در نیویورک. جزیره فرمانداران

رینالدی گفت: “این یک سوله بسیار زیبا است.” “از نظر زیبایی شناختی دلپذیر است. باید بگویم فقط در مورد هر کسی که ما به آنجا برده ایم گفته است که آن آلونک را دوست دارد … چیزی در مورد آن وجود دارد.

الیسون برای پیشنهاد خود با نویسنده رابرت مک فارلین همکاری کرده است و آن را هم به عنوان یک اثر هنری تاریخی و هم یک توهم نوری توصیف می کند. این بنا که در پهنه‌های گلی جزر و مدی ساحل واقع شده است، از هنر صخره‌ای ماقبل تاریخ که در این منطقه یافت می‌شود، الهام گرفته شده است.

رینالدی می‌گوید وقتی مردم به استخر بیضی شکل بزرگی که می‌خواهند در ساحل بسازند نگاه می‌کنند، به یک دایره کامل تبدیل می‌شود. نور را منعکس می کرد و مانند خورشید می شد.

اودولف بیشتر به عنوان یک طراح باغ شناخته می شود که انقلابی در کاشت ایجاد کرده است. تیم او شامل طراح تئاتر تام پایپر است که نمایش خشخاش را در اطراف برج لندن خلق کرد و مهندس صدا برنده اسکار نیکلاس بکر.

طرح پیشنهادی یک باغ تخریب‌شده با عناصر منزوی – مناظر، صداها، بوها و احساسات – است که روی یک غرفه غرق‌شده در یک معدن بی‌استفاده جمع شده‌اند.

این برنامه هنری توسط شورای شهر کوپلند برای منطقه ای که یکی از 54 منطقه ای است که توسط شورای هنر انگلستان به عنوان “محل اولویت” شناسایی شده است که پس از دهه ها سرمایه گذاری ناکافی به آن اولویت داده شده است، سفارش داده شده است.

تصمیم نهایی در مورد اینکه کدام یک از چهار پیشنهاد انتخاب شود توسط هیئت داوران پس از نمایش در موزه بیکن در وایتهاون (10 سپتامبر تا 9 اکتبر) و موزه Windermere Jetty (20 اکتبر تا 20 نوامبر) گرفته خواهد شد.