“هیچ شباهتی با ورزش و جنگ وجود ندارد”: ملاقات با ژان بلنیوک، برنده مدال طلای المپیک در کیف | ورزش

“Uژان بلنیوک، تنها دارنده مدال طلای اوکراین در بازی‌های 2020 توکیو و اولین نماینده سیاه‌پوست این کشور در پارلمان، در حالی که منتظر حمله روسیه به کیف است، زمزمه می‌کند که وقتی در یک مبارزه شکست می‌خورید، یک روز دیگر وجود دارد. اما اینجا هر لحظه می‌توانی بمیری. و این فقط زندگی خود شما نیست. این زندگی خانواده شماست. این آینده کشور شماست اینها بالاترین سهام تا کنون هستند.

هفت ماه پیش، این بازیکن 31 ساله با اجرای یک رقص سنتی هوپاک، قهرمانی خود در المپیک را در وزن 87 کیلوگرم کشتی فرنگی جشن گرفت و به جهانیان اعلام کرد که تمام رویاهایش محقق شده است. اکنون، او به آبان نیوز می‌گوید، احساس می‌کند «در کابوسی که باورش غیرممکن است» گیر کرده است.

بلنیوک می گوید: «توصیف سطح ترور در اوکراین واقعاً سخت است. احتمالاً باید اینجا باشید تا میزان آن را درک کنید. داستان های زیادی وجود دارد. تراژدی های بسیار زیاد.»

روی میز بلنیوک سه تپانچه و یک نارنجک برای اندازه گیری خوب وجود دارد. او اشاره می کند که بهترین سلاح ها در جبهه مورد نیاز است. اما اگر یک جوخه ضربه‌ای روسی به دنبال او بیاید – گفته می‌شود او و سایر نمایندگان مجلس در لیست کشتار قرار دارند – تا آنجا که می‌تواند آماده خواهد بود. او می گوید: “من هیچ تجربه نظامی ندارم اما باید آماده باشم.”

با این حال، در حال حاضر، او وقت خود را صرف کمک به رفع مشکلات در منطقه خود و برقراری ارتباط با سربازان و داوطلبان می کند. اما، او اعتراف می‌کند که نمی‌توان فاجعه‌ای را که در شهرهایی مانند ماریوپول در جریان است، نادیده گرفت، جایی که ده‌ها هزار نفر در زیرزمین‌های یخ‌زده بدون برق، بهداشت اولیه و آب و غذای کمی محبوس هستند، زیرا شهرشان به آوار تبدیل شده است.

او می پرسد که چگونه اروپا می تواند این اتفاق را در سال 2022 تماشا کند؟ او می‌گوید: «یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که ما با آن روبرو هستیم این است که نیروهای روسی راهروهای بشردوستانه را در بسیاری از نقاط مسدود می‌کنند، بنابراین مردم بدون غذا، بدون آب هستند و در واقع از گرسنگی و کم‌آبی می‌میرند». “چند روز پیش حتی موردی وجود داشت که کودکی بر اثر کم آبی جان خود را از دست داده بود.”

تراژدی نزدیک به خانه نیز رخ داده است. او می‌گوید: «همکلاسی سابقم به این دلیل کشته شد که داشت همسر باردارش را به یک پناهگاه می‌گذاشت، و سپس برگشت تا وسایل بیشتری برای بازگرداندن بردارد. و او اساساً همراه با سه جوان دیگر منفجر شد. سرد کننده است.»

او می گوید حداقل توانسته مادرش را از کیف بیرون بیاورد. او در لحظه‌ای نادر می‌گوید: «در کنارش بودن بسیار سخت بود، زیرا او من را بسیار دوست دارد، و عشق او می‌تواند کمی مخرب باشد زیرا او بسیار نگران من است. بنابراین برای آرامش خاطر خودم بود که او را به جایی امن تر بیاورم. و همچنین به من فضایی برای انجام کارهایی که قرار است انجام دهم بدهند.»

به سختی می توان باور کرد که تا دو هفته پیش اوکراین یک کشور اروپایی پرجنب و جوش بود. به نظر می‌رسید که افراد کمی به اندازه بلنیوک که در سال 1991، سالی که کشور استقلال خود را از اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد، به دنیا آمد، امید به آینده‌ای بهتر را در خود گنجانده بود.

سه سال بعد، پدر رواندایی او در جنگ داخلی کشور درگذشت و او را رها کرد تا توسط مادر اوکراینی‌اش در آپارتمانی یک اتاقه در کیف بزرگ شود. با این حال، بلنیوک علیرغم تربیت سخت خود، پیشرفت کرد. پس از تثبیت خود به عنوان یک ورزشکار بسیار موفق، سپس در سال 2019 به عنوان نماینده پارلمان در حزب نوپا رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی، نوکر مردم، انتخاب شد.

برای بلنیوک، خدمتگزار مردم بودن به معنای ماندن در کیف است – هر عواقبی که باشد. او می‌گوید: «شنیده‌ایم که روس‌ها رئیس‌جمهور و برخی از اعضای پارلمان را هدف قرار داده‌اند، زیرا می‌خواهند عروسکی بیاورند که دستورات آنها را اجرا کند. اما من اهل کیف هستم. من هیچ جا نمی روم و رئیس جمهور هم نمی روم.»

کشتی گیران گاهی اوقات به این شهرت دارند که بیشتر از مغزشان قوی تر هستند. بلنیوک اما بیشتر شبیه یک شاعر جنگجو است. وقتی از او پرسیده شد که آیا ورزش به نوعی استعاره ای از جنگ است، او صریح است. او می گوید: «شما نمی توانید هیچ شباهتی را ترسیم کنید. با ورزش هیچ ترسی از مرگ غیرمنتظره یا مرگ خانواده شما در هر زمانی وجود ندارد.

«و جالب اینکه من دوستانی دارم که ورزشکار جدی هستند و با هم ورزش های رزمی یا کشتی انجام دادیم و آنها به امن ترین نقطه کشور رفته اند. و عده ای دیگر هستند که هرگز هیچ نشانه ای از تهاجم نشان نداده اند و در جبهه حضور دارند و آماده انجام هر کاری هستند.

شما هرگز نمی دانید که مردم دقیقاً چگونه به یک جنگ واکنش نشان می دهند، تا زمانی که آن اتفاق نیفتد.

بلنیوک در حالی که منتظر طوفان نزدیک است، مصمم است از محبوبیت خود در سراسر اروپای شرقی برای تأثیرگذاری بر قلب ها و ذهن های روسیه استفاده کند. او اذعان می کند: «این بسیار چالش برانگیز است زیرا واقعاً احساس می شود جامعه روسیه شستشوی مغزی شده است. «هرچقدر هم که مدرک ببینند، آن را به روش خودشان تفسیر می کنند. آنها از اوکراینی‌ها صحبت می‌کنند که خودشان مردم را می‌کشند یا زیرساخت‌ها را به خاطر دشمنی با روس‌ها تخریب می‌کنند. و متقاعد کردن آنها در غیر این صورت بسیار دشوار است.”

این ناامیدی همچنین به فقدان ورزشکاران نخبه روسی که علیه تهاجم صحبت می کنند، گسترش می یابد. او می گوید: «من دو پاسخ کلی می بینم. اولین مورد سکوت است. دوم حمایت قاتلان و قاتلان حملات، از سیاست پوتین، از این ویرانگری شهرهای ما در اوکراین است. این واقعاً ناامیدکننده بوده است، زیرا از ورزشکاران نخبه، قهرمانان جهان و المپیکی‌ها می‌آید.»

برخی از پروپاگاندای روسیه نیز بر این موضوع متمرکز شده است که اوکراین یک کشور نئونازی و نژادپرست است – چیزی که بلنیوک اصرار دارد که دروغ محض است.

اینطور نیست که بلنیوک نژادپرستی را تجربه نکرده باشد. پس از بازگشت او از توکیو، گروهی از جوانان با او روبرو شدند. با این حال او اصرار دارد که چنین حوادثی استثنا هستند، نه قاعده.

او می‌گوید: «تبلیغات روسیه سعی دارد بگوید مردم در اوکراین نژادپرست هستند و سیاه‌پوستان در این کشور مورد آزار و اذیت و آزار قرار می‌گیرند. اما من باید به شما بگویم – و فکر می‌کنم من حق انجام این کار را دارم – این درست نیست. من واقعاً مثال خوبی برای آن هستم. من نماینده مجلس هستم و این امکان برایم فراهم شد که بتوانم تمام آرزوهایم را محقق کنم.»

با نزدیک شدن به پایان مصاحبه ما، بلنیوک کمیته بین‌المللی المپیک را به دلیل اعمال تحریم‌های ورزشی تمجید می‌کند و می‌گوید شرکت‌هایی که از روسیه خارج شده‌اند کمک کرده‌اند. اما او اصرار دارد که غرب باید برای نجات اوکراین از نابودی و مرگ بیشتر تلاش کند.

او اصرار دارد که پاسخ این است که یک منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین اعمال شود تا از بمباران هوایی روسیه توسط روسیه جلوگیری شود. در غیر این صورت او می گوید که هزاران غیرنظامی و کودک بی گناه دیگر خواهند مرد.

او می گوید: «متاسفانه این کار انجام نشده است، زیرا همه از جنگ جهانی سوم می ترسند. پوتین تروریستی است که سعی دارد بقیه جهان را با سلاح های هسته ای بترساند. و ما این را درک می کنیم. اما اوکراین آخرین پستی است که از اروپا محافظت می کند، از دموکراسی محافظت می کند و از استقلال دموکراتیک کشورهای اروپایی محافظت می کند.

و اگر پوتین اکنون متوقف نشود، بعد چه اتفاقی می افتد؟ اگر او کشورهای بالتیک را بخواهد و بگوید که از نظر تاریخی به اتحاد جماهیر شوروی و امپراتوری روسیه تعلق دارند، چه؟ بعدش چی شد؟”

در حال حاضر، بلنیوک تماشا می‌کند، منتظر می‌ماند و خود را برای رسیدن به مبارزه نگه می‌دارد. او می‌گوید: «وقتی برای المپیک آماده می‌شدم، فکر می‌کردم سخت‌ترین دوران زندگی‌ام است، زیرا باید کار در پارلمان را با تمرین برای توکیو ترکیب می‌کردم. اما این روزها از نظر اهمیت و مسئولیت، آزمایشی بسیار جدی‌تر است.

با این حال، ما 100٪ آماده هستیم. و همه چیز در حال انجام است تا شهر برای حمله احتمالی آماده شود تا بتواند زنده بماند. زیرا این شهر و کشور ماست.»