توماس توخل پیام خود را می رساند و بازیکنان چلسی باید پاسخ دهند | چلسی

من یک بار توسط یک سرمربی بسیار محترم به او گفت که آنها با هر مصاحبه و کنفرانس مطبوعاتی طوری رفتار می کنند که گویی مستقیماً با بازیکنان صحبت می کنند. به نظر می رسد که این تئوری توسط توماس توچل پس از اینکه او به تیم چلسی خود پس از آخرین باخت سه شنبه مقابل ساوتهمپتون در لیگ برتر “سخت تر” گفت، در حال اجرا است.

این دومین شکست چلسی در پنج بازی این فصل بود و آنها 8 گل دریافت کردند. توخل از آنها می خواهد که انعطاف پذیرتر باشند زیرا ایرادات آنها برجسته شده است. در سنت مری، برنده در وقت های تلف شده نیمه اول به دست آمد. اسپرز یک امتیاز در استمفوردبریج گرفت زیرا چلسی در آن بازی نیز نتوانست در چند ثانیه پایانی مقاومت کند.

توخل همیشه با رسانه ها بسیار باز و صادق بوده است. او می داند که حرف هایش به گوش بازیکنانش خواهد رسید. شاید او به رختکن سنت مری رفت و چیزی به تیم نگفت، در عوض از مصاحبه های بعد از بازی خود برای رساندن پیام خود استفاده کرد و همه را آگاه کرد که همه چیز باید بهبود یابد. او می داند که طرفداران آن کلمات را می خوانند و می خواهند همان واکنش را ببینند.

خطاهای تمرکز پرهزینه بوده است: از لحن ادوارد مندی در لیدز که به برندن آرونسون اجازه داد گلزنی کند، تا ناتوانی در بستن رومئو لاویای ساوتهمپتون برای گل تساوی او در روز سه شنبه. اینها خطاهایی هستند که برای پیشرفت چلسی نسبت به فصل گذشته که با 19 امتیاز کمتر از قهرمان، منچسترسیتی به پایان رسید، باید ریشه کن شوند.

لیدز از چلسی پیشی گرفت، آنها را تحت فشار قرار داد، آنها را مجبور به اشتباه کرد و از آنها استفاده کرد. اگر بازیکنان نتوانند با حریفی در لیگ برتر بازی کنند، گیر می کنند و اعتبار بزرگی نصیب لیدز می شود. من چلسی را در آن سوی طیف عملکرد مقابل تاتنهام دیدم، زمانی که آنها استثنایی بودند. آنها پویا بودند، از نظر تاکتیکی عالی بودند و گل های خوبی به ثمر رساندند، اما باید این کار را به طور مداوم انجام دهند و هنوز فرمول مناسب را پیدا نکرده اند.

سزار آزپیلیکوئتا و تیاگو سیلوا بازیکنان درخشانی هستند اما در مراحل پایانی دوران حرفه‌ای خود هستند و زمانی که مارک کوکورلا به سمت چپ فشار می‌آورد، کالیدو کولیبالی می‌تواند آشکار شود. نقاط ضعفی برای هدف قرار دادن حریف وجود دارد. آمدن وسلی فوفانا در دراز مدت کمک خواهد کرد و بازگشت ریس جیمز از بیماری، پس از غیبت او در ساوتهمپتون، تقویت بزرگی خواهد بود. یک خط پشتی از جیمز، فوفانا، کولیبالی و کوکورلا یا بن چیلول با مندی پشت سرشان می‌تواند پایه و اساس سال‌ها موفقیت را زمانی که آنها مستقر شدند و به طور کامل نقش‌های فردی خود را در واحد شناختند، فراهم کند.

در حال حاضر مشخص است که برخی از بازیکنان در بهترین حالت خود نیستند، که این موضوع بر روی تیم تأثیر می گذارد. کانر گالاگر از دوران حضور خود در کریستال پالاس بازگشته است و به نظر می رسد که بیش از حد تلاش می کند تا نشان دهد چه چیزی می تواند ارائه دهد. گاهی اوقات بازیکنان برای اثبات ارزش خود بازی معمولی خود را متوقف می کنند و این می تواند تأثیر منفی داشته باشد. اخراج گالاگر مقابل لستر اولین کارت قرمز دوران حرفه ای او بود که می تواند نشان دهد او فشار بیشتری به خودش وارد می کند. او باید دوباره تمرکز کند و به یاد بیاورد که چه چیزی او را در فصل گذشته برای پالاس یک بازیکن کلاسی کرده است، زیرا او شایسته فرصتش در چلسی است.

گالاگر از بسیاری جهات چهره جدیدی در چلسی است و هیچ کمبودی در این چلسی وجود ندارد. آنها ممکن است کمی در پنجره پرداخت کرده باشند اما این چیز جدیدی برای چلسی نیست. تحت مالکیت قبلی آنها، رومن آبراموویچ، به دلیل تصویری که او از باشگاه ایجاد کرد، همیشه حق بیمه پرداخت می شد. همه ورودی ها شبیه سرمایه گذاری های سالم هستند. علاوه بر امضای نام‌های ثابت، آنها به دنبال جذب برخی از بااستعدادترین بازیکنان جوان قاره هستند – مانند کارنی چوکوومکا از استون ویلا و چزاره کاسادی از اینترناسیونال – که نشان می‌دهد یک استراتژی بلندمدت و همچنین برنامه‌ای برای این کار وجود دارد. می تواند در این فصل در اوج رقابت کند.

مشکل کلیدی که آنها در جذب داشته اند، یافتن مهاجمی است که بتواند آنها را به روزهای دیدیه دروگبا و دیگو کاستا برگرداند که گل هایی را به ثمر رساندند که به کسب عناوین کمک کرد. بارسلونا، منچسترسیتی و لیورپول به ترتیب برای جذب روبرت لواندوفسکی، ارلینگ هالند و داروین نونیز سریع عمل کردند، اما چلسی برای شناسایی گلزن پرکار خود با مشکل مواجه شده است. تعداد زیادی در بازار وجود ندارد، از این رو آنها به دنبال پیر امریک-اوبامیانگ هستند.

آنها فصل گذشته با خرید روملو لوکاکو اشتباه کردند، بنابراین چلسی عاقلانه بود که کسی را به خاطر آن نخرد. آنها تیمی پر پرس هستند و تنها مهاجمی که در آن قالب باشد آنها را به جلو می برد. رحیم استرلینگ خرید فوق العاده ای است و توانایی زدن 15-20 گل در فصل را دارد اما بهترین عملکرد را با یک مهاجم در کنار او دارد.

از تیمی که در ساوتهمپتون بازی کرد، دیدن یک مهاجم پرکار سخت است. بهترین گلزن فصل گذشته این باشگاه، میسون مانت با 11 گل بود و پس از آن کای هاورتز و لوکاکو با 8 گل در رده های بعدی قرار گرفتند. تیم ها نمی توانند انتظار داشته باشند که به طور مداوم برای افتخارات با آن سطح از انباشت گل به چالش بکشند.

توخل امیدوار است که دید خود را از یک تیم سرسخت در برابر وستهام در روز شنبه ببیند، زیرا می داند که آنها، مانند لیدز، کار آسانی برای آنها نخواهند داشت. چلسی باید از پس چالش برآید تا نشان دهد سرمربی تیمش با صدای بلند و واضح شنیده شده است.