جک مونرو به نمایندگان پارلمان می‌گوید: بحران هزینه‌های زندگی می‌تواند برای برخی از کودکان بریتانیا کشنده باشد بحران هزینه های زندگی

جک مونرو نویسنده و فعال در زمینه مواد غذایی به نمایندگان مجلس گفته است که تأثیر بحران هزینه زندگی بر کودکان در بریتانیا که قبلاً در فقر زندگی می‌کنند، در برخی موارد «کشنده» خواهد بود و افزود: «و این اصطلاحی نیست که من استفاده کنم. به آرامی.”

مونرو به کمیته منتخب کار و بازنشستگی عوام گفت که کودکان و افراد ناتوانی که ناامنی غذایی را تجربه می کنند، در معرض خطر گرفتار شدن در یک “حلقه دشواری بی پایان”، از جمله شرایط سلامت مزمن، بیماری روانی و افسردگی هستند.

مونرو وضعیتی را که میلیون‌ها کودک در فقر با آن مواجه هستند، توصیف کرد که در دهه گذشته به طور فزاینده‌ای بدتر شده است و خواستار ارتقای مزایای تامین اجتماعی مطابق با تورم شد.

او به نمایندگان مجلس گفت، افرادی که کمترین درآمد را داشتند، از افزایش قیمت مواد غذایی ضروری روزمره و کاهش در دسترس بودن خطوط تولید با ارزش، بیشترین ضربه را خوردند. اکنون یک فروشگاه مواد غذایی 20 پوندی حدود دو سوم اجناس خود را چند سال پیش خریده است.

و این به این معنا نیست که مردم تصمیم بگیرند که به تئاتر نروند یا پاهای بره یا بطری های شامپاین نخورند. او گفت که مردم تصمیم می‌گیرند: «سه‌شنبه یا پنج‌شنبه این هفته چیزی نخوریم» یا «گرما را خاموش می‌کنیم» یا «غذاها را حذف می‌کنیم».

ماه گذشته مونرو با موفقیت برای Asda، سوپرمارکت محلی اش در Shoeburyness، Essex، کمپین کرد تا خطوط غذایی با ارزش را بازگرداند و قیمت تعدادی از محصولات اساسی مانند برنج و ماکارونی را کاهش دهد، که در برخی موارد بیش از 100 درصد افزایش یافته بود. یک سال. آسدا اقلام و قیمت‌ها را در تمام فروشگاه‌های بریتانیا و آنلاین خود دوباره معرفی کرد.

مونرو در پاسخ به سوال رئیس کمیته، استفان تیمز، که چرا فکر می‌کند سوپرمارکت‌ها محدوده ارزش خود را حذف کرده‌اند، گفت: «آنها فکر می‌کردند که می‌توانند از پس آن برآیند. آنها این کار را برای مدت بسیار طولانی انجام دادند. آنها احتمالاً فکر می کردند هیچ کس متوجه نمی شود و افرادی که متوجه می شوند افرادی نیستند که تمایل دارند به آنها گوش داده شود.”

او افزود: «از اینکه آنها به حرف‌هایشان گوش کرده‌اند، متشکرم، اما از اینکه شب‌های آخر شب در توییتر غوغا می‌کردند تا کسی توجه کند، خشمگین شدم.»

او پیشنهاد کرد که این که خرده‌فروشان مواد غذایی در واقع تصمیم می‌گرفتند که آیا مشتریان می‌توانند به غذای کافی دسترسی داشته باشند یا نه اشتباه بود، و گفت: «وظیفه اطمینان از اینکه مردم می‌توانند به اندازه کافی، مناسب و مغذی خود را تغذیه کنند، نباید بر روی قیمت ماکارونی در یک زمان باشد. سوپر مارکت.”

مونرو از دولت خواست که مزایای تامین اجتماعی را به جای افزایش 3.1 درصدی برنامه ریزی شده، از آوریل حداقل 6 درصد افزایش دهد. «حتی 6 درصد به اندازه کافی تفاوت هزینه های زندگی را پوشش نمی دهد، شکافی را که مردم برای مدت طولانی نداشته اند را جبران می کند، اما این یک شروع است.»

او این ایده را که دستیابی به سطح مناسبی از مزایا برای دولت دشوار است، مخالفت کرد. این موضوع صرفاً این است که به مردم کرامت و وکالت بدهیم که بگویند: “این چیزی است که من به آن نیاز دارم” و آن را به آنها بدهید. هیچ کس ماه را طلب نمی کند. مردم فقط می خواهند بتوانند کرایه خانه خود را بپردازند و به فرزندانشان غذا بدهند.»

مونرو گفت که افراد کم درآمد برای مقابله با هزینه های سرسام آور اجاره و انرژی، غذا را کاهش می دهند. او می‌گوید: «طبق تجربه 10 ساله‌ام در کار مبارزه با فقر، می‌توانم به شما بگویم که مردم فقط کمتر می‌خورند یا وعده‌های غذایی خود را حذف می‌کنند یا غذای مغذی کمتری می‌خورند، برنج سفید 45p و ماکارونی 29p را به جای اینکه می‌توانند مصرف کنند. داشتن میوه و سبزیجات تازه و وعده های غذایی متعادل.

اینطور نیست که غذا ارزان‌تر شده باشد، زیرا مطمئناً ارزان نشده است. این است که همه چیز گران‌تر شده است، بنابراین در بودجه خانوار کمتری برای غذا وجود دارد.»