دیدگاه گاردین در مورد ریشی سوناک: سیاستمداری که گریه کرد گرگ | سرمقاله

تیاو که به احتمال زیاد در مبارزه برای تبدیل شدن به رهبر محافظه‌کار شکست می‌خورد، اگر ناامید شود، عواقب بدی را تهدید می‌کند. ریشی سوناک با اشاره به نوسانات بازارهای مالی، این هفته هشدار داد که اگر لیز تراس نخست وزیر شود، سرمایه گذاران دارایی های بریتانیا را رها خواهند کرد و سپس ده ها میلیارد وام برای انفصال می گیرد. صدراعظم سابق می‌گوید که ادامه کاهش مالیات و هزینه‌های عمومی در حالی که خطر شورش سرمایه‌گذاران را نادیده می‌گیرد، «راضی‌کننده و غیرمسئولانه» است.

یک درجه مجوز بلاغت به مبارزان انتخاباتی اعطا می شود و آقای سوناک از سهمیه کامل خود در تابستان امسال برخوردار شده است. این نماینده مجلسی که زمانی ملایم رفتار می کرد، یک «فرهنگ چپ بیدار» خطرناک را مشاهده کرده است که تنها او می تواند از «تاریخ، ارزش های ما، زنان ما» محافظت کند. در واقع، هر چه بیشتر از او عقب می‌افتد، عهد شدیدتر برای کاری که در صورت پیروزی انجام خواهد داد، بیشتر می‌شود. اما حتی پسری که گرگ گریه کرد، آن را درست نامید و این ادعای اخیر بدون شک جدی‌تر گرفته خواهد شد. از این گذشته، نویسنده آن زمانی در شهر برای آن مدیران پولی کار می کرد که از نظر او بسیار پریشان بود.

علاوه بر این، در یک معیار، اعتماد به دارایی های بریتانیا در حال کاهش است. اگر دولت بریتانیا خواهان وام دو ساله باشد، بازارها در حال حاضر تقاضای نرخ بهره حدود 3 درصدی دارند که بالاترین نرخ بهره از سال 2008 است. این حدود یک درصد بالاتر از چیزی است که آنها از رم می خواهند و تقریباً دو درصد نسبت به برلین بیشتر است. .

با این حال آقای سوناک هم با شواهد و هم با توضیح سریع و بی‌پرده بازی می‌کند. در حالی که سفته بازان پول داغ ممکن است علیه بریتانیا شرط بندی کنند، نرخ وام 10 ساله دولتی در حدود 2.7 درصد پایین است. به عبارت دیگر، سرمایه گذاران نسبت به دورنمای بلندمدت بریتانیا بدبین هستند. شوک انرژی ما بزرگتر از بسیاری از همسایگان اروپایی ما بوده است و نرخ تورم ما در میان کشورهای بزرگ ثروتمند بالاترین است. خانم تراس نیز مانند رقیب خود تابستان را صرف نوشتن چک هایی کرده است که قصد ندارد آن را نقد کند. مدیران صندوق بازنشستگی به سختی هر وعده و قول او را به عنوان انجیل می پذیرند. آنچه واقعیت دارد این است که موقعیت سیاسی و اقتصادی کشور به طور جدی شکسته و متفرق به نظر می رسد.

در وست مینستر، حزب حاکم ماه ها را در جنگ با خود سپری کرده است. به احتمال زیاد نخست وزیر بعدی از راه خود برای درگیری با رهبران اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی تلاش کرده است. و بریتانیا درگیر مناقشه ای برای همیشه با اتحادیه اروپا، بزرگترین شریک تجاری آن است. در میان چنین دولت اسکلروتیک، هیچ تلاش عمده ای برای مقابله با بحران هزینه زندگی صورت نگرفته است.

سرمایه‌گذاران هر قدر هم که جنگ‌های ما ساده‌اندیشانه باشد، هر چقدر هم که شرایط بحث‌مان نابه‌هنجار باشد، متوجه چنین اپیزودهایی می‌شوند – فقط نگاه کنید که چگونه ارزش پوند پس از نورترن راک و دوباره پس از همه‌پرسی برگزیت کاهش یافت.

به زودی، ارزش شوک بانک سیتی که تورم 20 درصدی را پیش‌بینی می‌کند، از بین خواهد رفت – و آنچه باقی می‌ماند، درک این موضوع است که قیمت‌های بسیار بالا باقی خواهند ماند. بانک انگلستان و اکثر پیش بینی کنندگان دیگر انتظار دارند که افزایش قیمت ها کاهش یابد، اما این به معنای کاهش قیمت ها نیست. هر دو طرف اصلی باید از نگاه کردن به این بحران هزینه زندگی به عنوان یک مرحله موقت دست بردارند تا با تخفیف در اینجا و کاهش قیمت در آنجا از بین بروند. آنها باید در عوض برای سالهایی آماده شوند که در آن انرژی، غذا و اجاره بها گران است. تهدیداتی که بریتانیا با آن مواجه است واقعی است، نه لفاظی. آنها یک واقعیت را از سیاستمداران ما می خواهند.