میخائیل گورباچف: شخصیتی تفرقه‌انگیز که در خارج از کشور دوستش داشت، اما در داخل کشور مورد نفرت بود | میخائیل گورباچف

میخائیل گورباچف ​​تا آخرین روز زندگی‌اش در واقعیتی دوگانه زندگی می‌کرد – مورد علاقه و جشن گرفتن در واشنگتن، پاریس و لندن، اما مورد تحقیر تعداد زیادی از روس‌ها که هرگز او را به خاطر تلاطمی که اصلاحاتش به راه انداختند نبخشیدند.

سیاست “گلاسنوست” یا صراحت او به روس ها سطوح آزادی غیرقابل تصوری داد، اما برای بسیاری، حکومت او با سقوط چشمگیر استانداردهای زندگی که پس از آن به وجود آمد به یاد خواهند ماند.

برخی دیگر که از نوستالژی شوروی تسخیر شده بودند، گورباچف ​​را ویرانگر امپراتوری خود می‌دانستند و سیاست‌های او را مقصر جسور کردن ملی‌گرایان می‌دانستند که با موفقیت برای استقلال در جمهوری‌های بالتیک استونی، لتونی و لیتوانی و سایر نقاط بلوک شوروی سابق تلاش کردند.

یک نظرسنجی دولتی گفت، در یک نظرسنجی در سال 2021، بیش از 70 درصد از روس ها گفتند که کشورشان در دوران حکومت او در جهت منفی حرکت کرده است، در حالی که او قبلاً به عنوان نامحبوب ترین رهبر روسیه در قرن گذشته رتبه بندی می شد.

گورباچف ​​هرگز نسبت به انتقادها کور نبود، و در حالی که همیشه از اعتبار دموکراتیک دفاع می کرد، متوجه شد که بسیاری در کشور به دنبال نوع دیگری از رهبری هستند.

«یک تزار باید مانند یک تزار رفتار کند. و این را نمی دانم چگونه انجام دهم.» او یک بار گفت.

رابطه او با ولادیمیر پوتین همیشه پیچیده بود. در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۶ در مجله تایم منتشر شد، گورباچف ​​به تصمیم پوتین برای نامزدی برای سومین دوره ریاست‌جمهوری حمله کرد و سیاست‌های او را «مانع پیشرفت» خواند.

پوتین نیز به نوبه خود از پایان اتحاد جماهیر شوروی به عنوان “بزرگترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن” یاد کرد.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی پوتین، سه‌شنبه شب گفت که رهبر روسیه از مرگ گورباچف ​​عمیقا متاسف است و صبح به خانواده وی پیام تسلیت ارسال خواهد کرد.

با این حال، گورباچف ​​در میان محافل لیبرال روسیه که به طور فزاینده سرکوب شده اند، سوگواری خواهد شد، که بسیاری از آنها از زمان شروع جنگ در اوکراین از کشور گریخته اند.

گورباچف ​​یک سیاستمدار تاریخی است… هرگز در روسیه به اندازه اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 آزادی وجود نداشته است. این شایستگی اوست.

«همه ما یتیم شده ایم. اما هنوز همه آن را درک نکرده اند.”

گورباچف ​​خود به آغاز روزنامه‌نگاری مستقل روسیه کمک کرد و از بخشی از پول جایزه صلح نوبل در سال 1993 برای کمک به راه‌اندازی روزنامه نوایا گازتا استفاده کرد، روزنامه‌ای که پس از آن تبدیل به ستوده‌ترین روزنامه مستقل کشور شد و برخی از تاریک‌ترین فصل‌های روسیه را روشن کرد. در پی حمله روسیه به اوکراین، نوایا گازتا نیز مجبور به توقف فعالیت خود شد.

تعداد کمی گورباچف ​​را بهتر از زندگی‌نامه‌نویس او، ویلیام تاوبمن می‌شناختند، کسی که در سال 2017 نوشت مسئله اصلی گورباچف ​​این بود که روسیه به سادگی هیچ تجربه واقعی با آزادی ارائه شده نداشت.

یکی از آخرین کسانی که گورباچف ​​را در 30 ژوئن در بیمارستان ملاقات کرد، روسلان گرینبرگ، اقتصاددان لیبرال بود.

گرینبرگ پس از دیدار با دوست قدیمی‌اش گفت: «او به همه ما آزادی داد – اما ما نمی‌دانیم با آن چه کنیم.