اخراج اسکات پارکر توسط بورنموث غیرقابل تعجب بود اما سزاوار نبود | بورنموث

خبر خوب برای اسکات پارکر این است که مالکان بورنموث با او موافق هستند. این باشگاه واقعاً برای لیگ برتر “تجهیز نشده” است.

خبر بد برای اسکات پارکر این است که آنها اکنون تصمیم گرفته اند که راحت ترین وسیله ای که جایگزین می شود، خود اسکات پارکر است. ساده ترین راه برای رسیدگی به نگرانی های مطرح شده توسط اسکات پارکر در مورد تیم مدیریت شده توسط اسکات پارکر، اخراج اسکات پارکر است.

شاید حتی منطقی در اینجا وجود داشته باشد. شنبه شب، در حالی که پارکر در پی شکست 9-0 لیورپول درباره قدرت تیم صحبت می کرد، بورنموث مانند یک باشگاه درگیر لیگ برتر به نظر می رسید که توسط یک سرمربی صادق اما غرق در سقوط هدایت می شد. بامداد دوشنبه، بورنموث به یک باشگاه درگیر لیگ برتر تبدیل شده بود. بنابراین نیمی از این مشکل با یک کلیک انگشتان حل می شود.

در هر صورت پارکر به اولین اخراج لیگ برتر در فصل 2022-23 تبدیل شده است. او دوازدهمین سریع ترین بازیکن تاریخ لیگ از نظر تعداد روزهای بعد از شروع فصل است. هنوز نگران کننده تر، هفت نفر از کسانی که بالاتر از او در لیست قرار دارند و سه نفر بلافاصله پایین تر (جاوی گراسیا: این قلمرو اینجاست) دیگر هرگز یک باشگاه لیگ برتری را مدیریت نکردند.

چیزی که در مورد پارکر منحصر به فرد است این است که او اکنون شماره 1 بلامنازع باشگاه های ارتقا یافته است. هیچ تیم ارتقا یافته دیگری به این سرعت عمل نکرده است – و فهمیدن دلیل آن کار سختی نیست، عمدتاً به این دلیل که این یک عمل کاملاً بی رحمانه است، هر مفهوم اساسی وفاداری و روابط کارفرما را به هم ریخته است.

واکنش اولیه البته همدردی خواهد بود. بورنموث در این فصل سه بار شکست خورده است: دو بار مقابل دو تیم از سه تیم برتر جهان، یک بار مقابل رهبران لیگ. پارکر در اولین باری که درخواست کرد، باشگاه را دوباره تقویت کرد، شاهکاری که به معنای واقعی کلمه برای مالک باشگاه، ماکسیم دمین، پول در جیب است.

او همچنین یک رهبر دوست‌داشتنی تیزبین و صادق است، با هوای یک پادگان سلطنتی بسیار باارزش، یا مردی که دائماً برای اجرای نوعی نقش تشریفاتی در یک عروسی روستایی حاضر می‌شود. او تا صبح دوشنبه جوانترین سرمربی لیگ برتر بعد از میکل آرتتا بود. در کارنامه او به اندازه کافی موفقیت قابل اثبات وجود دارد که حداقل یک ضربه در یک ضربه دیگر به دست آورد.

به علاوه، پارکر در مورد وضعیت تیمش درست می گفت. او پس از بازی با لیورپول گفت: «با توجه به اینکه سطح اینجا بسیار بالاتر از ما است، تعجب نمی‌کنم. من برای بازیکنان متاسفم زیرا ما در این سطح مجهز نیستیم.

انصافاً این نیز قابل درک است. بورنموث پس از سقوط در سال 2019 یک فروش آتش سوزی ضروری داشت. بیست بازیکن باقی ماندند، 80 تا 90 میلیون پوند به دست آوردند و دستمزد خود را کاهش دادند. آنها سال خوبی را در چمپیونشیپ پس از آن داشتند اما در پلی آف به برنتفورد باختند. پارکر در ژوئن 2021 منصوب شد و آنها را اساساً با همان تیم انتخاب کرد.

از زمان ورود پارکر، بورنموث فقط بازیکنان چمپیونشیپ، نقل و انتقالات رایگان و ضربات امیدوارکننده را اضافه کرده است. هشت تیمی که یک سال پیش فصل صعود را آغاز کردند، در آنفیلد نیز با نتیجه 9-0 بازی کردند. و حتی اینجا هم این نبود 9-0 بد، با پنج شوت به 19 لیورپول و تعداد زیادی تکل و ضربه سر پیروز شد.

بورنموث دقیقاً شبیه آنچه که هستند به نظر می رسید: تیمی با بازیکنان بسیار زیادی که هنوز از پله صعود گیج شده اند و قادر به پیروزی در لحظات حیاتی نیستند. حتی حسی وجود داشت که پارکر در پایان آغوش همدردی یورگن کلوپ با تمام بدنش رنج می برد، در آغوشی که او را شبیه کودکی می کرد که در مراسم تشییع جنازه آرام می گیرد، نوعی اپتیک که عوارض خود را نیز می گیرد.

و با این حال، گاهی اوقات حتی درست بودن کافی نیست. با یک معیار وحشیانه تر، حدس و گمان، و صرفا تجاری، همچنین قابل درک است که بورنموث باید پارکر را اخراج کند. به نوعی این یک اخراج است که به قلب مربیان فعلی در باشگاه هایی با این مقیاس می رسد، جایی که کل پروژه در مورد شناوری، عملکرد بیش از حد، یافتن معادله ای است که مقیاس را نادیده می گیرد و این نهاد را در پرسودترین باشگاه های جهان نگه می دارد. لیگ برای چندین سال که وارد چرخه جدید حقوق تلویزیونی 10 میلیارد پوندی می شود.

موفقیت باشگاه هایی مانند برایتون و برنتفورد ممکن است بر اساس استراتژی های بلندمدت منسجم تر باشد. اما همیشه این تمایل برای مالکان باشگاه وجود خواهد داشت که فقط نسخه میانبر را ببینند، این ایده که گرانش را می توان با ترکیب مناسب شانس، اراده و شیمی مربیگری نادیده گرفت.

اینجا حتی نوعی منطق قمارباز هم وجود دارد. اخراج مدیر خود دیگر به این معنی نیست که با ناامیدی به لیست معمولی آتش نشانان بداخلاق روی بیاورید. لیگ های اروپایی مجموعه ای از مربیان ماهر، پرانرژی و تاثیرگذار را ارائه می دهند. در عین حال، بازیکنان در اجرای خود عاملیت بیشتری دارند، در تصمیم‌گیری، تفسیر سیستم‌های تاکتیکی مسلط‌تر هستند، و کمتر به شخصیت کلاسیک پدر-کشیش-دریل-گروهبان نیاز دارند.

به تعدادی از بازیکنان در سطح نخبه بگویید که ما در اواسط فصل سیستم را تغییر می دهیم و آنها عموماً برای بالا انداختن شانه ها، جذب جزئیات و اجرای آن مجهزتر هستند. چرا کمی شوک درمانی انجام نمی دهید؟ واقعیت این است که اخراج مدیر شما در چند وقت اخیر بسیار خوب عمل کرده است.

اخراج فرانک لمپارد برای چلسی کار کرد. اخراج رافا بنیتز (و استخدام فرانک لمپارد) برای اورتون کار کرد. اخراج مارسلو بیلسا، استیو بروس و نونو اسپریتو سانتو: همه اینها ارزش پرداخت را دارند.

و در حالی که همیشه وسوسه انگیز است که مالکان باشگاه را به واکنش بیش از حد متهم کنیم، شاید بورنموث در اینجا برعکس عمل کرده و منطقی به داده ها واکنش نشان داده است. رکورد پارکر در مدیریت در لیگ برتر چنین است: 52 بازی، 32 شکست، 8 برد. مجموع امتیازات بورنموث در سه بازی قبلی خود در لیگ، شکست 16-0 است. تنها راهی که تیم فعلی می‌تواند بیدار بماند، معجزه‌ای از گرانش آدرنال است. آیا مربی با چنین سابقه ای که تردیدهای منطقی خود را در مورد تیمش ابراز می کند، محتمل ترین فردی است که آن را تکمیل می کند؟ شاید معقول ترین نتیجه، هر چند وحشیانه، این باشد: نه.

پارکر ممکن است مستحق وفاداری بیشتری بوده باشد، ممکن است علیرغم موفقیت در شغل مقابلش اخراج شده باشد. اما بازی نیز تغییر کرده است، در افق های خود شرورتر، وحشیانه تر شده است. او ممکن است اولین باشد اما آخرین نخواهد بود.