آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مداور لیگ برتر بیسبال، دیل اسکات، در سال 2014 تاریخ ساز شد. او به عنوان همجنسگرا ظاهر شد، اولین داور MLB که این کار را انجام داد. این خبر به اندازه کافی بزرگ بود که جیمی فالون در برنامه The Tonight Show در مورد آن شوخی کرد – “خب، او می گوید که او بیرون است، اما اعضای دیگر گفتند که او در امان است. بنابراین اکنون آنها باید به بازی مجدد نگاه کنند.”
اما در طول 37 سال حرفه اسکات در حرفه بیسبال، هویت او خنده دار نبود. او از عواقب آن می ترسید که اگر او را کنار بگذارند، به خصوص در فصل های اولیه زندگی اش، که مصادف با بحران ایدز بود. اسکات که اکنون بازنشسته شده است، در خاطرات جدیدی به نام The Umpire is Out: Calling the Game and Living My True Self، که با همکاری راب نیر نوشته شده است، به سال‌های حضورش در حرفه‌ها می‌پردازد.
اسکات که در ابتدا نمی‌خواست کتاب را بنویسد، می‌گوید: راب گفت: شما داستانی کاملاً منحصربه‌فرد و متفاوت دارید که هیچ‌کس تا به حال آن را نداشته است. هرچه بیشتر در مورد آن فکر کردم، پس از اینکه در سال 2014 به طور عمومی منتشر شدم، بازخوردی که دریافت کردم بسیار مثبت بود. مردم به من گفتند که داستان من واقعاً به آنها در زندگی کمک کرده است.”
او تنها داور MLB است که در حین کار به طور علنی ظاهر می شود، اگرچه این کتاب روشن می کند که او تنها داور همجنس گرا در تاریخ لیگ برتر نیست.
هیچ بازیکن فعالی در فهرست MLB در معرض دید عموم قرار نگرفت – اگرچه دو نفر بودند که پس از پایان دوران حرفه‌ای‌شان این کار را انجام دادند: گلن برک فقید و نایب رئیس مسئولیت اجتماعی و شمول MLB، بیلی بین، که مقدمه‌ای بر کتاب اسکات نوشت. . بین خاطره دردناکی را از آخرین فصل خود، در سال 1995، زمانی که برای تیم سن دیگو پادرس بازی می کرد، تداعی می کند. او از مرگ شریک زندگی خود رنج می برد و احساس می کرد که نمی تواند به هم تیمی هایش بگوید.
اسکات در شگفت است که چه زمانی یک بازیکن فعال MLB ظاهر می شود، همانطور که ورزشکاران در لیگ های دیگر انجام داده اند، مانند کارل نصیب در NFL و جیسون کالینز در NBA.
اسکات می گوید: «ما آن را در فوتبال، بسکتبال، فوتبال داشته ایم. بیسبال کمی عقب تر از هشت توپ است. دقیقاً نمی‌دانم چرا.»
اسکات که در یوجین، اورگان بزرگ شد، در دبیرستان می دانست که همجنس گرا است. اگرچه یک همکلاسی مونث به نام لزلیا در جلسه ی دبیرستان او قرار داشت، اما در آن زمان با هویت خود کنار آمده بود.
او می‌گوید: «به خودم گفتم تا آخر عمرم هر روز در آینه نگاه نمی‌کنم و به خودم دروغ نمی‌گویم. من همچنین فهمیدم که باید بازی، بازی جامعه را انجام دهم. من نمی‌توانستم در سال 1979 با این جمله به میدان بروم: “حدس بزنید، من همجنسگرا هستم.” قرار نبود پرواز کند.
“این به این دلیل نبود که من شرمنده بودم یا احساس گناه می کردم یا چیزی دیگر، که زودتر بیرون نیامدم. من جامعه را درک کردم، هنجارهای آن زمان را درک کردم.»
اسکات می گوید که این هنجارها باعث شد که او دو زندگی داشته باشد. او می‌گوید: «حتی قبل از اینکه وارد بیسبال شوم، دیل، مرد خوش‌شانس و بامزه‌ای که همه می‌شناختند، و دیل بودند که به تنها بار همجنس‌گرایان در یوجین، اورگان رفتند.
اولین حضور او به عنوان یک داور حرفه ای – در لیگ های کوچک در سال 1981 – همزمان با شیوع ایدز بود. او از از دست دادن تعدادی از دوستان و آشنایان خود به دلیل این بیماری و شنیدن نظرات همجنس گرایانه از داوران دیگر می نویسد. اطلاعات نادرست مرتبط با ایدز شایع بود – فرضیاتی وجود داشت که همه مردان همجنسگرا به این بیماری مبتلا هستند و ممکن است با دست زدن به اشیاء مشترک سرایت کند. اسکات نگران محدودیت های بسته برنامه داوری بود که شامل تقسیم اتاق های رختکن و اتاق های هتل می شود. او می ترسید که اگر همکارانش بفهمند او همجنس گرا است، دیگر از همکاری با او امتناع کنند.
با این حال، برنامه داوری مزایای غیرمنتظره‌ای برای محافظت از هویت او داشت.
اسکات می‌گوید: «من در شهری که در آن زندگی می‌کردم کار نمی‌کردم، اما همیشه در جاده و خارج از شهر بودم. «مثل یک کار اداری نبود، جایی که شما در یک دفتر با همکاران باشید، و برای نوشیدنی بیرون بروید، یا یک جشن کریسمس برای کارمندان و همسرانشان برگزار شود. من مجبور نبودم این نوع برنامه را انجام دهم. این واقعیت که در شهری که در آن زندگی می‌کردم کار نمی‌کردم از بسیاری جهات به نفع من بود.»
در سال 1986، تغییر قابل توجهی در زندگی خانگی اسکات به وجود آمد. آن سال اولین فصل او در لیگ آمریکا بود. پس از فصل، او در سراسر اورگان نقل مکان کرد، از یوجین به پورتلند. او به یک بار همجنس گرایان در شهر جدیدش رفت و با هنرمندی به نام مایکل راوش آشنا شد. در نهایت آنها با هم به خانه رفتند. اسکات تمایلی به اطلاع دادن به همکارانش نداشت: خواهر راوش، مهماندار هواپیمایی، زمانی که او در تمرینات بهاری در آریزونا مشغول به کار بود، به عنوان قرار ملاقات با او ژست گرفت.
اسکات می‌گوید: «او فکر می‌کرد این ایده عالی است. “این به این دلیل نبود که کسی با این فکر که من همجنسگرا هستم، اطراف را بو می کشید. من فقط آن را فعالانه انجام می دادم.»
اسکات در ابتدا هویت خود را با افراد کمی به اشتراک گذاشت. او به برادر کوچکترش گفت و وقتی به مادرش گفت او از قبل می دانست. هفت سال بعد، او احساس کرد آماده است تا نزد پدرش بیاید – از طریق نامه ای که جذب آن مدتی طول کشید.
در همین حال، او مدام به رزومه خود اضافه می کرد و اولین سریال پلی آف خود را در سال 1995 انجام داد، سپس اولین سری مسابقات جهانی خود را در سال 1998 انجام داد. قبل از بازی سه، او با جورج دبلیو بوش در استادیوم یانکی گپ زد، جایی که رئیس جمهور اولین زمین را بیرون انداخت.
این کتاب شامل دو بخش غیر متعارف است که اسکات آنها را محبوب خوانندگان توصیف می کند – فهرستی از تمام داورانی که با آنها کار کرده است، و فهرستی از همه کسانی که تا به حال از یک بازی اخراج کرده است. قابل ذکر است، او آخرین داوری بود که بیلی مارتین را در سال 1988، قبل از مرگ نابهنگام مدیر مشهور یانکیز در سال 1989، اخراج کرد.
اگرچه اسکات به یک داور محترم و یک مقام رسمی در اتحادیه داوران تبدیل شد، اما هنوز لحظات پرتنشی وجود داشت. در طول یک اختلاف کارگری در سال 1999، او تهدیدی ناشناس دریافت کرد که توسط یکی از همکارانش اخراج شود.
اسکات می نویسد: «من نترسیدم، اما از این که برخی چقدر پایین خم می شوند، منزجر بودم.
با این حال، در حوالی آن زمان، او نیز نشانه هایی از تغییر را می دید. او دو مکالمه جداگانه تک به تک با داوران دریل کازنز و ریک رید را به یاد می آورد که در آن آنها گفتند که از تمایلات جنسی او آگاه هستند و این تفاوتی در رابطه حرفه ای یا دوستی آنها ندارد. و در اوایل دهه 2000، او با خدمه داور خود برای شام بیرون رفت و یکی از اعضا، ران کولپا، پیشنهاد کرد که وقت آن رسیده است که فیل را از اتاق خارج کنیم و به راه خود ادامه دهیم.
یک قدم کلیدی در سال 2013، زمانی که اسکات و راوش ازدواج کردند، رخ داد. یک سال بعد، اسکات با مجله Referee مصاحبه کرد و با چاپ عکسی از او و همسرش که در آن راوش به عنوان “همراه دیرینه اش” معرفی شده بود، احساس راحتی کرد. Referee مجله‌ای بود که فقط اشتراک داشت و تیراژ کمی داشت، اما Outsports متوجه ماجرا شد و مصاحبه‌ای با اسکات انجام داد. وقتی این مقاله در دسامبر 2014 منتشر شد، اسکات می‌گوید که «دریچه‌های سیل را به طور عمومی باز کرد».
اسکات پاسخ را بسیار مثبت توصیف می کند. در تمرین بهاری سال 2015، او پاسخ گرمی از MLBers دریافت کرد – در آغوش گرفتن مارلون برد، یک دست دادن از سوی جوی وتو. او همچنین نامه های زیادی از طرفداران دریافت کرد.
اسکات می‌گوید: «من ایمیل‌هایی از سراسر جهان دریافت کردم که بسیار مثبت بودند، از افراد مختلف. «همجنسگرا، مستقیم، دوجنسه. من از افراد مختلف شنیدم، از جمله پدری در تورنتو که به دو دختر 10 و 8 ساله‌اش در آن زمان گفت: «این یکی از اولین قدم‌ها برای رشد در جامعه‌ای بود که در آن چنین نخواهد بود. اخبار دیگر، جایی که مردم پذیرفته می شوند و ادامه می دهند.»
در طول یک بازی در سال 2017، اسکات دچار ضربه مغزی شد که مارک ترامبو، بازیکن اوریولس به توپی برخورد کرد که به نقاب او برخورد کرد. اگرچه اسکات هوشیار بود، او را از زمین خارج کردند و با آمبولانس به بیمارستان منتقل کردند – او می دانست که زمان بازنشستگی فرا رسیده است. با این حال اسکات همچنان چشم به تحولات بیسبال دارد. او توسط سولومون بیتس، بازیکن کوچک لیگ، که اوایل امسال به میدان آمد تشویق می شود. تابستان امسال، اسکات در هشت رویداد شب غرور در پارک‌های توپ MLB شرکت کرده است و هر از گاهی اولین زمین را بیرون می‌اندازد.
در مورد آینده، او مطمئن است که دیری نمی‌گذرد که یک بازیکن فعال پا جای پای او بگذارد.
او می‌گوید: «ما وضعیت را نمی‌دانیم. این می تواند مانند یک بازیکن لیگ کوچک باشد [Bates] که بیرون آمد، شاید او به لیگ های بزرگ راه پیدا کرد… یا شاید بازیکنی باشد که قبلاً در لیگ های بزرگ حضور دارد و روزی تصمیم می گیرد که بیرون بیاید. اما این اتفاق خواهد افتاد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
