استادیوم جدید سیدنی در میان همه‌پرسی‌ها، همان مسائل را حل‌نشده رها کرد | ورزش استرالیا

قدم زدن در استادیوم جدید آلیانز سیدنی، کمی شبیه قدم زدن به یک خانه قدیمی با وسایل جدید است. همه چیز کمی روشن‌تر است و کمی بهتر کار می‌کند – کاناپه به نوعی به تلویزیون نزدیک‌تر است و نشتی مزاحم در سقف متوقف شده است – اما پایه‌ها تقریباً یکسان هستند.

با توجه به اینکه شرکت معماری که محل برگزاری قدیمی با ظرفیت 42500 ظرفیت را طراحی کرده است، این همه تعجب آور نیست. اما این یک سوال را ایجاد می کند: اگر یک استادیوم تخریب شود و دوباره ساخته شود تا کاملاً شبیه به نظر برسد، آیا اصلاً بازسازی شده است؟ اگر دولت نیو ساوت ولز 828 میلیون دلار برای آن هزینه نکرده بود، آیا می‌توانیم بگوییم که واقعاً اتفاق افتاده است؟

در افتتاحیه رسمی روز یکشنبه، نخست‌وزیر، دومینیک پروتت، پیاده سیاسی را که آلیانز جدید است، “استادیومی در سطح جهانی برای مردم در کلاس جهانی ما” خواند. تقریباً غیرممکن است که استدلال کنیم ساختار جدید برخی از عناصر کلاس جهانی را ندارد. سقف فوق‌العاده است و بدون شک برای هر مشتری قبلی که برای رسیدن به آلیانز قدیمی شهامت باران را به جان خریده است، تنها 80 تا 90 دقیقه دیگر را در زیر باران بنشیند، بدون شک ضروری است.

زوایای تند نشستن، که در شیب مشابهی در استادیوم CommBank قرار دارد، هواداران را به طرز آشکاری به زمین نزدیک‌تر از خلیج‌های قدیمی می‌آورد، که جو را صاف می‌کردند. طراحی صندلی ها توسط هنرمند مشهور بومی تونی آلبرت، واقعاً منحرف کننده است.

همچنین نگرانی‌های ایمنی و دسترسی که تصمیم گلادیس برجیکلیان را به عنوان نخست‌وزیر در سال 2017 برای تأمین بودجه استادیوم جایگزین، با افزایش قابل توجه تعداد توالت‌های زنانه و صندلی‌های قابل دسترس برای ویلچر و همراهان، مورد بررسی قرار داد.

در مجموع، این تغییرات جان تازه‌ای به فضایی می‌بخشد که قبلاً توسط یک ساختمان قدیمی در مسیر سریع تبدیل شدن به یک بار شهرداری اشغال شده بود. و با این حال، تعجب می‌کند که آیا می‌توان به همه اینها دست یافت، در حالی که پایه‌ها را در جای خود قرار می‌دادند، نه اینکه کل چیز را با بولدوزر کردن. گزارشی که در سال 2016 برای SCG Trust تهیه شده بود، پیشنهاد می کرد که ارتقاء 18 میلیون دلاری «عدم انطباق فعلی» را برطرف می کرد. حتی اضافه کردن یک سقف جدید، صندلی بهتر و امکانات رفاهی جدید به طور قابل توجهی ارزان تر از قیمت نهایی بود.

سیاست‌های پیرامون جنگ‌های استادیوم سیدنی به اندازه آلیانز قدیمی خسته‌کننده است و مدت‌ها پس از میزبانی اولین رویداد ورزشی مهم خود در جمعه شب، زمانی که خروس‌های سیدنی میزبان رقبای سرسخت NRL سیدنی جنوبی هستند، ادامه خواهد یافت. اما سؤالات گسترده تر در مورد زیرساخت های ورزشی سیدنی و اینکه چگونه می توان از آن به بهترین شکل استفاده کرد، حل نشده باقی مانده است.

به عنوان مثال، ساوث ها در مورد تمایل خود برای بازگشت به آلیانز و پایان دادن به قرارداد خود در استادیوم آکور پارک المپیک سیدنی، که دولت ایالتی به طور بحث برانگیزی طرح های بازسازی بحث برانگیز خود را کنار گذاشت، با صدای بلند صحبت کرده اند. خروس ها – مستاجران اصلی آلیانز در کنار سیدنی اف سی و واراته ها – پرهای خود را بر سر این فکر می کنند که زمین خانه خود را با دشمن قبیله ای تقسیم کنند.

استادیوم آکور، به نوبه خود، تنها 23 سال سن دارد، اما به ندرت با ظرفیت 83500 نفر، حتی در شب ایالت اورجین، حضور دارد. با توجه به اینکه فینال جام جهانی فوتبال زنان در آنجا برگزار می شود و مناقصه بین ایالتی برای حق میزبانی فینال جام جهانی راگبی مردان (2027) و زنان (2029) وجود دارد، Perrottet امکان ارائه را باز گذاشته است. آن یک سقف جدید

با این حال، NRL، که قدرت نرمی بر دولت نیوساوت ولز اعمال می‌کند و به نظر نمی‌رسد کد دیگری با آن مطابقت داشته باشد، امسال به طور اتفاقی تهدید کرد که اگر دولت 800 میلیون دلار در زمین‌های حومه‌ای مانند بروک‌وال اووال، لیچارت اووال خرج نکند، فینال بزرگ خود را به بریزبن منتقل خواهد کرد. و پارک کوسه پس از ماه‌ها مذاکره، تصمیم‌گیرنده امسال در Accor پخش خواهد شد، اما رئیس کمیسیون ARL، Peter V’landys، مفهومی به سبک Super Bowl و با بالاترین پیشنهاد در سال‌های آینده را پیش‌بینی کرده است.

Perrottet تصمیم گرفت تا با 300 میلیون دلار بازسازی استادیوم Penrith، علیرغم اینکه پروژه های دیگر استادیوم حومه شهر را به دلایل بودجه رها کرد، ادامه دهد. در همین حال، باشگاه های A-League و راگبی برای سواری به این امید کشیده می شوند که به طور پیش فرض خوش شانس باشند.

فراموش شده در میان افتخار بی پایان، به نظر می رسد به رسمیت شناختن چشم انداز ورزشی سیدنی در بین پایتخت های ایالتی، هم از نظر جغرافیا و هم از نظر مشتریان، منحصر به فرد است. جایی که ملبورن غالب AFL با استادیوم مارول، MCG و پارک AAMI – همه در مرکز شهر – به خوبی مدیریت می‌کند – تقسیم شرق به غرب سیدنی و حومه‌های وسیع، ساختن هر دو یا سه استادیوم را دشوار می‌کند. . یک نفر همیشه از دست می دهد.

و به هر حال، ساختن استادیوم‌های مستطیل شکل در کلاس جهانی در سیدنی به این معنا نیست که مردم کاناپه‌پسند آن را پر خواهند کرد. فستیوال پنج روزه افتتاحیه آلیانز که همراه با بازی Roosters v Rabbitohs، شامل تست Wallabies و آفریقای جنوبی شنبه و بازی دوستانه ماتیلداس و کانادا در روز سه‌شنبه آینده است، چهره‌های بزرگی را در تورنتیکل‌ها به ارمغان خواهد آورد. اما پس از فروکش شدن هیاهوی چند هفته اول، هیچ تضمینی وجود ندارد که تماشاگران در تعداد بیشتری نسبت به قبل از کووید-19 حضور داشته باشند.

Allianz Stadium 2.0 عالی به نظر می رسد و گردشگرانی که در مسابقات جام جهانی زنان سال آینده شرکت می کنند ممکن است آن را دوست داشته باشند، اما به هیچ وجه به حل مشکل استادیوم سیدنی نزدیک نیست.