لیلا سلیمانی: حمله به سلمان رشدی نشان می دهد که چرا نباید خود را سانسور کنیم | لیلا سلیمانی

لیلا سلیمانی، نویسنده پرفروش، می گوید حمله با چاقو به سلمان رشدی، او و دیگر نویسندگان را ترسانده است، اما آنها “وظیفه” دارند که به ظاهر عمومی ادامه دهند و با وجود خطرات در برابر سانسور خود مقاومت کنند.

نویسنده فرانسوی مراکشی که رمان هایش شامل ادل، لالایی و کشور دیگران و نماینده شخصی امانوئل ماکرون برای ترویج زبان و فرهنگ فرانسه است، گفت که دفاع از آزادی او به عنوان یک نویسنده «احساس می‌کند حتی مهم‌تر از قبل» و اقدامی مقاومتی است.

سلیمانی، 40 ساله، گفت: «می ترسم، من خطرات را می دانم، من همیشه خطرات را می دانستم. مشاهده کننده. او گفت، اما لغو یا اجتناب از رویدادها از روی ترس، مساوی است با اجازه دادن به تروریست ها برای پیروزی. همه ما می ترسیم، همه ما می دانیم که یک روز ممکن است یک چاقو یا یک بطری اسید یا چیزی شبیه آن اتفاق بیفتد، اما این کاری است که باید انجام دهیم. و اگر این کار را انجام دهیم، باید آن را شجاعانه انجام دهیم.»

او گفت که به جای کاهش رویدادها، نویسندگان و هنرمندان باید دو برابر شوند، رویدادهای بیشتری برگزار کنند، مردم را تشویق کنند که بیشتر بخوانند و “به هر اتفاقی که در جهان می افتد کنجکاوتر و علاقه مندتر شوند”.

سلیمانی که با همسر و دو فرزندش در لیسبون زندگی می کند، افزود: “من نمی خواهم تروریست ها برنامه و زندگی من را دیکته کنند.” «حتی در بدترین زمان، حتی پس از باتاکلان، حتی پس از شارلی ابدو، من مانند بسیاری از نویسندگان مسلمان و نویسندگان فرانسوی دیگر به نوشتن ادامه دادم و ما همچنان به تفریح ​​و بیرون رفتن و ملاقات با مردم خود ادامه می دهیم.

“این مهمترین نوع مقاومت است.”

سلیمانی که به عنوان رئیس جایزه بین المللی بوکر سال آینده منصوب شده است، گفت که احساس می کند “مجبور” است که شجاع باشد. «احساس می‌کنم مجبورم شجاع باشم، حتی اگر گاهی خیلی می‌ترسم، گاهی می‌ترسم، نه تنها برای خودم، بلکه برای خانواده‌ام، برای فرزندانم.

حتی اگر گاهی اوقات این احساس را داشته باشم که ترسو هستم، به اندازه کافی علیه تعصب، تروریسم و ​​اسلام گرایان مبارزه نمی کنم.

رشدی در این ماه هنگامی که قصد داشت در مؤسسه Chautauqua در ایالت نیویورک سخنرانی کند، بیش از سه دهه پس از صدور فتوایی درباره نویسنده در واکنش به کتابش، با چاقو از ناحیه گردن و نیم تنه زخمی شد. آیات شیطانی. فروش رمان سال 1988 که برخی مسلمانان آن را توهین آمیز می گفتند، پس از حمله به شدت افزایش یافت و این کتاب دوباره وارد نمودارهای بریتانیا شد و ناشر دستور چاپ مجدد داد.

«همه ما احساس می‌کنیم، و وقتی می‌گویم همه، منظورم تمام روشنفکران مسلمان یا مردمی است که از این نقطه از جهان می‌آیند، که ما وظیفه داریم و واقعاً باید صدای روشنگری، صدای آزادی، صدا باشیم. سلیمانی گفت.

ما باید به جای همه کسانی که از صحبت کردن می ترسند صحبت کنیم و باید بسیار مراقب باشیم که خودمان را سانسور نکنیم.»

او گفت اگر نویسندگان و روشنفکران می ترسند، «این پایان است». ما باید صدای آزادی باشیم، ما چاره ای جز آزادی نداریم. چون این تعریف کار ماست.»

علیرغم خطرات، وقتی با خوانندگانش ملاقات می کند که معمولاً آنها را سخاوتمند و با ذهن باز می بیند، احساس “بسیار خوش بین” می کند.

در دنیایی پراکنده، او داستان و ادبیات را نقشی حیاتی می‌بیند، به‌ویژه در زمانی که اغلب تفاوت‌های ظریف وجود ندارد. او گفت: «این جایی است که می‌توانید ابهام، عدم قطعیت را بیان کنید، وقتی می‌توانید بگویید که یک نفر می‌تواند در همان زمان چیزی و چیز دیگری باشد».

ما به آن نیاز داریم زیرا در زمانی زندگی می‌کنیم که مردم می‌خواهند خود را در هویت‌های بسیار کوچک تعریف کنند و بگویند من این هستم و آن نیستم و چون من آن همه مردمی که هستند دشمن من نیستند. ”