مانع مدرسه خصوصی؟ تیم کریکت تست استرالیا به ندرت بیشتر از تیم انگلستان | کریکت

منبی دلیل نیست که کریکت را با نخبه گرایی انگلیسی مرتبط کنیم: مدارس شیک انگلیسی قرن نوزدهم نقش مهمی در گسترش بازی و امپریالیسم بریتانیا ایفا کردند. کریکت مدرسه نخبگان بخش عمده ای از تأسیس بود و هنوز هم است.

طولانی ترین بازی دائماً رقابتی در هر ورزشی، مسابقه سالانه کریکت ایتون و هارو است که در سال 1805 آغاز شد و تا سال 2022 هر سال در لردز بازی داشت. سابقه بازی وستمینستر در چارترهاوس در سال 1794 وجود دارد و وینچستر در بازی ایتون و هارو بازی کرده است. از سال 1825. این بازی ها همیشه بیش از ورزش بوده اند. مورخ JA Mangan رابطه بین بازی هایی مانند کریکت، مدرسه دولتی ویکتوریا و نقش آن در امپریالیسم را مستند کرده است. او نوشت: «کریکت ابزار برجسته تربیت اخلاقی بود.

طبیعتاً وقتی استرالیایی‌ها به تیم‌های انگلیسی نگاه می‌کنند، متوجه حضور قابل توجه افراد تحصیل‌کرده خصوصی می‌شوند، از هریس و ژاردین گرفته تا پیتر می (چارترهاوس) و تد دکستر (ردلی) یا کالین کاودری (تونبریج) و مایک برلی (مدرسه شهر لندن). به اندرو استراوس (رادلی) و آلستر کوک (مدرسه بدفورد).

ما مدارسی را شناسایی کردیم که 228 نفر از 255 (89٪) بازیکنان انگلستان Ashes در دوره پس از جنگ در آن شرکت می کردند. ما کسانی را که تحصیلات متوسطه خود را قبل از رفتن به مدرسه خصوصی در مدارس دولتی شروع کردند (مانند جو روت که در سن 15 سالگی به کالج Worksop نقل مکان کرد) را به عنوان تحصیلکرده دولتی طبقه بندی کردیم، و کسانی که دوره متوسطه خود را در مدارس مستقل گذراندند به عنوان تحصیل کرده خصوصی با استفاده از این معیار، ما 33 درصد از بازیکنان Ashes انگلستان را به عنوان تحصیلکرده مستقل طبقه بندی کردیم.

حضور بیش از حد مدارس خصوصی قابل توجه است – به طور متوسط ​​در دوران پس از جنگ، آنها تنها 7 تا 8 درصد از کودکان دبیرستانی را تشکیل می دادند. برای کودکانی که در انگلستان تحصیل کرده‌اند، اگر به مدرسه خصوصی می‌رفتید، احتمال بازی در آزمون خاکستر برای انگلستان تقریباً شش برابر بیشتر بود. در برخی مواقع، بیش از نیمی از بازیکنان انگلیس فارغ التحصیل مدارس خصوصی بودند – در سال 1950، دو بار در سال 1956، و یک بار در سال 1961.

در سال‌های اولیه پس از جنگ غیرمعمول نبود که هشت یا نه نفر از تیم انگلستان در مدارس خصوصی یا دبیرستان تحصیل کرده باشند، معمولاً با تقسیم نسبتاً مساوی بین این دو. همه اینها در دهه 1960 با پایان تحصیل انتخابی در بخش دولتی تغییر کرد. در دهه 1980 – دوران ایان بوتهام و دیوید گوور – اکثر اعضای تیمی که در بریتانیا تحصیل کرده بودند از مدارس دولتی و عموماً جامع بودند. تعدادی از بازیکنان تحصیل کرده خارج از کشور نیز ظاهر شدند. تیم Botham’s Ashes در سال 1981 فقط شامل دو بازیکن تحصیلکرده خصوصی بود – Mike Brearley و Gower. در دهه 1990، انگلستان به طور مرتب تیم هایی را به تیم هایی وارد می کرد که شامل بازیکنانی بودند که در خارج از کشور تحصیل کرده بودند تا در مدارس خصوصی.

تیم انگلستان در سال 2005، که به طرز به یاد ماندنی خاکستر را بازیابی کرد، تا حد زیادی محصول سیستم جامع بود، با کمک کمی از خارج از کشور. تنها بازیکنان تحصیل کرده خصوصی در آن تیم انگلیس اندرو استراوس و یان بل بودند. سپس، با اضافه شدن آلستر کوک، مت پریور و استوارت برود، مدارس خصوصی اهمیت بیشتری یافتند. در طول دهه 2010 چهار یا پنج فارغ التحصیل مدرسه خصوصی در هر تیم Ashes وجود داشت. آخرین باری که تعداد آنها کمتر از چهار نفر بود در سال 2007 بود.

در سال 2013، مقاله ای از ABC، مزیت فوق العاده ای را که بازیکنان کریکت انگلیسی که به مدارس نخبه می رفتند از آن برخوردار بودند، برجسته کرد. مقاله استیو کانن، روزنامه‌نگار، تسلط بازیکنان تحصیل‌کرده خصوصی در تیم انگلستان را با «نفرین کریکتی که با دانش‌آموزان خصوصی در استرالیا مواجه می‌شود» در تضاد قرار می‌دهد و می‌پرسد «مدارس خصوصی چه اشتباهی انجام می‌دهند؟» مقاله ABC از یک تصور رایج در کریکت استرالیا صحبت می کند: اگر تبعیض علیه کودکانی که در نوع خاصی از مدرسه تحصیل می کنند وجود دارد، این تبعیض علیه کودکان مدارس خصوصی است که ادعا می شود به طور گسترده به عنوان خیلی نرم مورد تمسخر قرار می گیرند.

اد کوان که از سال 2011 تا 2013 در 18 تست برای استرالیا به عنوان یک خمیر درجه یک بازی کرد، یک پسر قدیمی از مدرسه کرنبروک در سیدنی است (هزینه 38862 دلار). [£21,300] برای دانش آموزان سال آخر در سال 2021). کوان که یک بازیکن پرکار در کریکت نوجوانان است، گفت که کلیشه استرالیایی از بازیکنان مدارس نخبه که فاقد سرسختی هستند، علیه او به حساب می آید. کوان نوشت: «درباره انتخاب اغلب ادراک واقعیت است. «در طول دوران حرفه‌ای‌ام، حتی به‌عنوان نوجوان، با این تصور مبارزه کرده‌ام که بچه‌ای که به مدرسه‌ای خوب رفته و مدرک داشته باشد، باید مثل کره نرم باشد… تربیت و تحصیل من در هر بخش دیگری از زندگی، مرا به یک فرد خودی تبدیل می‌کند. … در کریکت استرالیا، این من را یک غریبه می گذارد.

Cannane می نویسد: «در اصطلاح کریکت اد کوان از یک پس زمینه محروم است. علیرغم دسترسی به بهترین امکانات و مربیان خوب، کریکت‌بازان مدارس خصوصی نخبه در سراسر سیدنی هنگام ورود به عرصه آزمون با آن مخالف هستند.

هنگامی که کوان اولین آزمایش خود را در سال 2011 انجام داد، تیتر استرالیایی چنین بود: “اد کوان از سد مدرسه خصوصی عبور می کند”. در این مقاله آمده است: «تعداد استثناهای آشکاری برای این قاعده وجود داشته است – لیندسی هاست، ایان و گرگ چپل و دیوید بون به سرعت به ذهن متبادر می شوند – اما به طور کلی، خون آبی کریکت استرالیا تمایل به فارغ التحصیلی از رده های یقه آبی دارند. ” فقط چند استثنا در قاعده وجود داشته است؟ ما از سال 1945 داده های تحصیلی را برای کریکت کاران استرالیایی Ashes جمع آوری کردیم. از نتایج شگفت زده شدیم.

استرالیا مدارس خصوصی گران قیمتی دارد که مانند انگلستان هزینه های زیادی دریافت می کنند. بسیاری از آنها برای مدت طولانی وجود داشته اند: مدرسه پادشاه، سیدنی (1831)، مدرسه گرامر کلیسای لانستون، تاسمانی (1846) و مدرسه هیل، پرث (1858). اکثر مدارس با بودجه دولتی و غیرانتخابی هستند. اما دسته سومی وجود دارد – مدارس کاتولیک. جدای از عنصر مذهبی، این مدارس ممکن است شبیه به مدارس نخبه با شهریه بالا به نظر برسند، اما بسیاری از آنها هزینه های نسبتاً کمی دریافت می کنند و توسط دفتر آموزش کاتولیک اداره می شوند. با این حال، آنها مطمئناً نوعی آموزش خصوصی هستند. شاید تعجب آور باشد که حدود 35 درصد از کودکان استرالیایی در مدارس خصوصی تحصیل می کنند که بیش از نیمی از آنها مدارس کاتولیک هستند. یکی از دلایل این امر، بودجه قابل توجه دولت برای مدارس خارج از سیستم دولتی است که از دهه 1970 به طور قابل توجهی گسترش یافته است.

بر این اساس، سهم دانشجویان تحصیلکرده خصوصی در 50 سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است – از حدود 25٪ به 35٪ فعلی. درصد کودکان تحصیل‌کرده خصوصی به طور مداوم بالاتر از انگلستان بوده است، جایی که نسبتاً محدود در سطح 7.5 درصد نوسان داشته است. تعداد قابل توجهی از بازیکنان استرالیایی اخیر در مدارس خصوصی شرکت کردند. این لیست شامل پت کامینز است که مدت‌ها به‌عنوان اولین بول‌باز آزمون در جهان شناخته می‌شود (مدرسه گرامر سنت پل در سیدنی، که سالانه 17784 دلار دریافت می‌کند). جیمز پتینسون (Haileybury City، ملبورن، 33560 دلار در سال)؛ کامرون بنکرافت (کالج آکویناس، پرت – همان مدرسه با مربی استرالیایی جاستین لنگر، 17991 دلار برای دانش آموزان روزانه و 24282 دلار برای شبانه روزی). برادران مارش، میچل و شان (کالج وسلی، استرالیای غربی، 25541 دلار)؛ و ستاره جدید کامرون گرین (کالج اسکاچ، استرالیای غربی، 28600 دلار برای دانش آموزان روزانه و 54600 دلار برای شبانه روزی).

به این لیست می توان جو برنز، کریس لین و میچل سوپسون را اضافه کرد (که همگی در طی چهار سال از همدیگر در کالج سنت جوزف در بریزبن شرکت کردند، 16300 دلار برای دانش آموزان روزانه و 38470 دلار برای شبانه روزی). مارکوس استینیس (مدرسه هیل، 26910 دلار برای دانش آموزان روزانه و 51660 دلار برای شبانه روزی). مت رنشاو (مدرسه گرامر بریزبن، 28230 دلار) و اشتون آگار (کالج د لا سال در ویکتوریا، 12689 دلار). چند بازیکن با هزینه‌های مقرون به صرفه‌تر در مدارس مذهبی شرکت کردند – جی ریچاردسون به کالج کاتولیک امانوئل در استرالیای غربی رفت که 7073 دلار در سال دریافت می‌کند. تراویس هد با 6930 دلار به کالج ترینیتی در استرالیای جنوبی رفت.

اما در میان بازیکنان مدارس خصوصی، مدارس گران‌تر و انحصاری‌تر غالب هستند. از سال 1945، 31.4 درصد از بازیکنان استرالیایی Ashes در مدارس خصوصی تحصیل کرده اند، که به سختی با انگلیس 32.9 درصد متفاوت است. در واقع، آزمون‌های بیشتری وجود دارد که در آن فارغ‌التحصیلان مدارس خصوصی استرالیا اکثریت داشتند – 13 برابر، در مقایسه با چهار آزمون انگلستان. در 77 بازی خاکستر پس از جنگ (40%)، تیم استرالیا بازیکنان خصوصی بیشتری نسبت به انگلیسی ها داشت. در 11 درصد دیگر، نسبت ها یکسان بود.

از سال 2010 تا پایان Ashes 2019، 45٪ از بازیکنان Ashes انگلستان که در این کشور تحصیل کرده اند، در مقایسه با 44٪ از بازیکنان استرالیایی Ashes، تحصیلات خصوصی داشتند. در مورد “موانع مدارس خصوصی” استرالیا بسیار زیاد است: مدارس خصوصی استرالیا اکنون به راحتی سهم نامتناسبی از بازیگران بین المللی را تولید می کنند.

تیم تست استرالیا به ندرت بیشتر از تیم انگلیسی یقه آبی است. در هر دو کشور مدارس خصوصی مهدکودک های اصلی بازیکنان کریکت خاکستر هستند. سریال Ashes محدود به کودکانی که به طور خصوصی تحصیل کرده اند، آنقدرها که استرالیایی ها دوست دارند با خاکستر واقعی متفاوت باشند، متفاوت به نظر نمی رسند.

این یک عصاره ویرایش شده از Crickonomics: The Anatomy of Modern Cricket توسط استفان شیمانسکی و تیم ویگمور (Bloomsbury, 32.99 دلار) است که در 30 اوت در استرالیا منتشر می شود..