“طلای سبز”: کشاورزان اسپانیایی برای زنده ماندن، زیتون را برای پسته کنار می گذارند | اسپانیا

آنها آن را طلای سبز می نامند، محصول نقدی که می تواند یکی از فقیرترین مناطق اسپانیا را از زوال و کاهش جمعیت نجات دهد، زیرا کشاورزان مزارع گندم و تاکستان ها را شخم زده و پسته می کارند.

از آنجایی که کشاورزان برای هر کیلو زیتون بین 65 تا 85 سنت و برای انگور حدود 65 سنت درآمد دارند، پسته که هر کیلو 6 تا 8 یورو قیمت دارد، در لیگ متفاوتی قرار دارد.

گوستاوو آدولفو گالوز که یک مزرعه پسته در نزدیکی تولدو در کاستیا لامانچا در مرکز اسپانیا دارد، می‌گوید: «من قبلاً غلات، زیتون و انگور کشاورزی می‌کردم، اما همه آنها را رها کردم تا پسته بکارم.

“[They are] تولید بسیار سودآورتر و ارزان تر است و به این معناست که کشاورزان بسیار بیشتری می توانند زنده بمانند.

خوزه فرانسیسکو کوسیرو لوپز از مؤسسه منطقه‌ای تحقیق و توسعه کشاورزی می‌گوید در سال 1986، دولت منطقه‌ای کاستیا-لامانچا یک پروژه تحقیقاتی را برای جستجوی محصولات جایگزینی که کشاورزانش می‌توانستند بکارند، راه‌اندازی کرد.

کوسیرو لوپز می‌گوید: «ما 10 سال آینده را صرف تحقیق در مورد محصولات جایگزین سه یا چهار محصولی کردیم که قبلاً در اینجا کشت می‌شوند. زمانی که از تئوری به عمل رفتیم، عملاً همه گزینه ها را به غیر از پسته کنار گذاشتیم. پسته تقریباً به طرز جادویی با آب و هوای کاستیا-لامانچا سازگار است. می تواند گرما و سرما را تحمل کند و در خاک فقیر و کم عمق رشد کند.»

او می گوید مرحله بعدی آموزش کشاورزان از طریق یک سری دوره ها و روزهای آزاد بود. در سال 2013، کوسیرو لوپز کتابی در زمینه کاشت پسته نوشت که در اسپانیا و آمریکای لاتین به پرفروش ترین کتاب تبدیل شد. او می‌گوید: «بزرگ‌ترین نقص این است که کشاورزانی که پسته می‌کارند باید حداقل هفت سال قبل از اولین برداشت مناسب خود منتظر بمانند، اگرچه به وضوح بسیاری متقاعد شده‌اند که ارزش صبر کردن را دارد، به‌ویژه که تقاضا همچنان از عرضه پیشی می‌گیرد.

سال گذشته، اسپانیا 2800 تن پسته از 70000 هکتار (173000 هکتار) برداشت کرد که تقریباً همه آن در لامانچا بود، اما هنوز هم در بازاری که تحت تسلط کالیفرنیا، ایران و ترکیه است، که حدود 90 درصد از تولید جهانی را تشکیل می‌دهند، تازه وارد است. .

پسته می تواند در برابر خشکسالی مقاومت کند – یک عامل مهم در لامانچا – اما در مرحله تشکیل مغز به آب فراوان نیاز دارد. در کالیفرنیا، خشکسالی شدید و محدودیت‌های بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی، محصولات امسال را تهدید می‌کند.

در ایران، کمبود آب در سال گذشته تولید را تا 35 درصد کاهش داد، در حالی که خشکسالی در اطراف غازیانتپ در جنوب ترکیه، که خانه 42 میلیون درخت پسته است، برداشت را تا 40 درصد کاهش داد.

فران فیگوئروآ، بوم‌شناس اربا (انجمن بازیابی جنگل‌های بومی) می‌گوید: اگرچه پسته بومی اسپانیا نیست، اما از زمان رومیان در اسپانیا پسته وجود داشته است، که موافق است که این پسته برای لامانچا مناسب است.

او می‌گوید: «این محصول آینده است و مثلاً به آب کمتری نسبت به بادام نیاز دارد».

در حالی که اسپانیا بازیکن کوچکی است، به جای کمیت، بر روی کیفیت رقابت می کند. اکثر مزارع لامانچا ارگانیک هستند که به محصولات آنها ارزش افزوده می دهد.

گالوز می‌گوید: «من نمی‌خواهم شوونیست باشم، اما پسته‌های ما بهترین‌های موجود در بازار هستند. در ایران، این محصول به خوبی نیست و در ترکیه هم نیست. مردم این را می‌دانند و حاضرند برای آن هزینه کنند.»

پسته بیشتر به عنوان تنقلات مصرف می شود، اما به طور گسترده در غذاهای خاورمیانه و همچنین در تولید کیک، شیرینی، بستنی و لوازم آرایشی استفاده می شود.

رواج غذاهای خاورمیانه از طریق سرآشپزهایی مانند Yotam Ottolenghi، تقاضا برای پسته در غرب را نیز افزایش داده است.

همانطور که مردم به طور پیوسته روستا را ترک می کنند، اسپانیا خالی شد – اسپانیای خالی شده – به یک موضوع سیاسی تبدیل شده است که توسط حزب راست افراطی Vox مورد سوء استفاده قرار می گیرد. آیا طلای سبز پسته می تواند مردم را به سرزمین بازگرداند؟

گالوز می گوید: «مردم روستای من به شهر رفتند زیرا نمی توانستند به عنوان کشاورز زنده بمانند. اما اکنون می بینند که حتی با 10 یا 15 هکتار هم می توانید زندگی مناسبی داشته باشید.

ما مصمم هستیم که مطمئن شویم همان اشتباهی را که با شراب مرتکب شدیم مرتکب نمی شویم، جایی که بازاریابی را به دیگران واگذار کردیم و ما کشاورزان هرگز از مزایای آن بهره مند نشدیم. ما می‌خواهیم مطمئن شویم که این کشاورز است که از پسته سود می‌برد.»