“طبیعت ویران شده”: اوکراینی ها برای جمع آوری شواهدی از “کشته کشی” پوتین رقابت می کنند | اوکراین

در اواخر اوت، زمانی که آناتولی پاولکو با یک ماله و یک جعبه یخ پر از شیشه های نمونه وارد دهانه بمب 10 متری شد، جنگل های خارج از چرنیهیو ساکت بود. او می خواست دریابد که بمب روسی FAB-250 وقتی این سوراخ شکاف را در بهار روی زمین حک کرد، چه چیزی را پشت سر گذاشت.

چهار ماه قبل از آن، این وکیل محیط زیست در خط مقدم در چند کیلومتری حفاری شده بود، گلوله‌ها در نبردی تلخ برای دور نگه‌داشتن نیروهای روسی از کیف به اطراف او فرو ریختند.

اکنون او از واحد داوطلبان خود مرخصی موقت گرفته و برای نبردی آشناتر در جبهه ای متفاوت در جنگ علیه مسکو به چرنیهیو بازگشته است.

تهاجم روسیه ده ها هزار اوکراینی را کشته و خانه ها و کل شهرها را ویران کرده است. این همچنین محیط زیست اوکراین ویرانگر است، یک “اکوسیدی” که فعالان نگرانند که در میان تراژدی گسترده‌تر ملی، تا حد زیادی ثبت نشده باشد.

پاولکو که در حفاظت از رودخانه ها قبل از جنگ تخصص داشت، گفت: “بیشتر مردم به تلفات جانی و آسیب به زیرساخت ها توجه می کنند، اما بسیاری از مردم و حتی دولت ملی تلفات و آسیب های وارده به محیط زیست را فراموش می کنند.”

اکنون او و دیگر فعالان کمپین فوری برای فهرست‌بندی آسیب‌ها و خطرات آتی، از سموم باقی‌مانده از پوسته‌ها در خاک کشاورزی گرفته تا مواد شیمیایی که پس از بمباران و آتش‌سوزی به آب‌های زیرزمینی شسته می‌شوند، و از جنگل‌های باستانی که توسط سلاح‌های مدرن از هم پاشیده شده‌اند تا رودخانه‌های آلوده به فاضلاب راه‌اندازی کرده‌اند. پس از بمباران مکان های تصفیه زباله.

آنها امیدوارند از تحقیقات خود برای طرح دعوی حقوقی بین المللی استفاده کنند و مسکو را مجبور به پرداخت هزینه های پاکسازی و غرامت کنند.

اگر از روس ها انتظار داریم خسارات وارده را بپردازند، باید به حقایق جنایت توجه ویژه ای داشته باشیم و این وضعیتی است که به درستی مستند نشده است.

خطرات زیست محیطی جنگ مسکو به دلیل یک رشته بحران در نیروگاه هسته ای Zaporizhzhia، بزرگترین نیروگاه اروپا، مورد توجه قرار گرفته است. در ماه مارس توسط نیروهای روسی تصرف شد و به عنوان یک پایگاه نظامی مورد استفاده قرار گرفت و مقامات اوکراینی و بین المللی هشدار دادند که رفتار بی پروا توسط نیروهای اشغالگر خطر یک حادثه هسته ای را به شدت افزایش داده است.

اما فعالان محیط زیست می خواهند آسیب هایی را که قبلاً رخ داده است را برجسته کنند. آنها چرنیهف را برای مطالعه موردی انتخاب کرده اند تا حدی به این دلیل که روس ها آنجا را ترک کرده اند، بنابراین تحقیقات خطرناک نیست، بلکه به دلیل شدت درگیری در اینجا.

خیابان‌ها، مزارع و جنگل‌های آن فهرستی تلخ از انواع بسیاری از آسیب‌های زیست‌محیطی وارد شده توسط سربازان روسی و آلودگی ناشی از سیستم‌های تسلیحاتی مختلف ارائه می‌دهند.

این شهر در چند ده کیلومتری مرز با بلاروس قرار دارد، جایی که نیروهای روسی برای تهاجم جمع شدند و از آنجا موشک پرتاب کردند. این کشور یک محاصره 41 روزه را با حملاتی که آب، هوا و خاک را آلوده کرد، منابع طبیعی را نابود کرد و به یک تصفیه خانه کلیدی آب آسیب رساند، تحمل کرد. برخی از اثرات تنها چند ساعت دوام آوردند، در حالی که برخی دیگر برای سال‌ها احساس خواهند شد و با این حال می‌توانند برای همیشه بدون تلاش‌های پاکسازی باقی بمانند.

در ابرفروشگاه لوازم ساختمانی Epicentr K که به شدت ضربه خورد و سپس شعله های آتش گرفت، بوی تند پلاستیک سوخته هنوز پس از ماه ها باقی مانده است. مواد شیمیایی منتشر شده در دود در سرتاسر شهر رسوب کرده و سایر سموم احتمالاً پس از ماه‌ها باران از ویرانه‌های سوخته به آب‌های زیرزمینی نفوذ کرده‌اند.

محیط بانان عکس هایی از این خسارت گرفته اند که با اسناد شرکت ارجاع داده می شود تا محاسبه کنند که چند تن پلاستیک و سایر مواد در شعله های آتش سوخته و چه مواد شیمیایی منتشر کرده اند.

یک تصفیه خانه کلیدی آب در شهر آسیب میان مدت زیست محیطی دارد که در اثر گلوله باران های مکرر آسیب دیده است، بنابراین دیگر ظرفیت تصفیه تمام فاضلاب های لوله شده پس از باران های شدید را ندارد.

مدیران می ترسند در پاییز زباله های تصفیه نشده را در رودخانه ای نزدیک که به پایتخت می ریزد رها کنند. ناتالیا مازیوک، مدیر کارخانه، به صراحت گفت: «اگر آب تمیز نشود، مردم کیف در آب آشامیدنی خود گند خواهند خورد. تاسیسات به تازگی ارتقا یافته بود. یکی از تانک هایی که از خدمت خارج شده بود تنها یک ماه قبل از بمباران به بهره برداری رسیده بود.

یک انبار نفت شهری که در یک بمباران به آتش کشیده شد، برای روزها سوخت و باعث مشکلات تنفسی و انتشار مواد شیمیایی شد که روی زمین نشسته و در ذخایر آب فرو رفت.

درختان و مناطقی از جنگل‌ها وجود دارند که توسط گلوله‌ها و بمب‌ها تخریب شده‌اند که دهه‌ها طول می‌کشد تا دوباره رشد کنند. اکوسیستم‌های آن‌ها نیز به سال‌ها نیاز خواهند داشت تا یک منبع مهم را از مردم چرنیهیو ربودند.

«محیط‌بانان اصرار دارند که زیبایی طبیعت نیز ارزش دارد. هانا هوپکو، یک فعال و سیاستمدار اوکراینی که بخشی از کمپین پاسخگویی زیست‌محیطی است، می‌گوید: مردم مکان‌هایی را برای تفریح ​​از دست داده‌اند، جایی که با خانواده‌هایشان وقت می‌گذرانند و نمی‌توان آن‌ها را فقط مانند یک سوپرمارکت بازسازی کرد.

او گفت: «ما به نسل‌ها نیاز داریم تا شاهد رشد درختان بلوط 150 ساله از اولین کاشت باشیم. «حتی دخترم هم هرگز این طبیعت ویران شده را نخواهد دید [fully restored]احتمالا فقط نوه هایش.»

و در نهایت دهانه‌های گلوله‌ای در جنگل وجود دارند که حاوی سرنخ‌هایی از میراث مرگبار درازمدت حتی مهمات‌هایی هستند که کسی را کشته یا زخمی نکرده‌اند. کاترینا پولیانسکا، تحلیلگر گروه فعال Environment People Law، گفت: «مواد سمی پس از انفجار در یک دهانه وجود دارد. بسیاری در مزارع کشاورزی فرود می آیند و می توانند از طریق زنجیره غذایی از طریق تولید کشاورزی مهاجرت کنند. همچنین، این عناصر می توانند از طریق خاک زمین به رودخانه های ما نفوذ کنند و سپس به بدن ما بروند.

در چرنیهف، ارتش روسیه تقریباً از تمام سلاح های موجود در زرادخانه خود، از موشک های دوربرد گرفته تا گلوله های کوتاه برد، استفاده کرد. بقایای پیچ خورده آنها در یک سایت صنعتی قدیمی در حومه شهر به همراه قطعات تقریباً غیرقابل تشخیص یک جت جنگنده سرنگون شده در منطقه ذخیره شده است.

این نوع یادبودی در فضای باز برای قدرت مخرب وحشتناک فناوری مدرن است که دوستداران محیط زیست امیدوارند بتواند محاسبات خسارت را در سراسر کشور، از جمله مناطقی که هنوز برای بازدید از آن‌ها به شدت مورد مناقشه قرار دارد، پشتیبانی کند.

پاولکو و پولیانسکا خاک را از دهانه‌های بمب جمع‌آوری می‌کنند تا از نظر آلودگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند، همراه با نمونه‌هایی از زمین دست‌نخورده اطراف برای ارائه اندازه‌گیری کنترل.

این تفاوت به تخمین آنچه از بمب‌ها و آلودگی‌های محلی تاریخی ناشی از صنایع سنگین یا بلایای گذشته، از جمله فاجعه هسته‌ای 1986 در چرنوبیل، که تنها در 50 مایلی غرب است، کمک می‌کند.

اگر آنها بتوانند آلودگی ناشی از نوع خاصی از مهمات در چرنیهیو را محاسبه کنند، می توانند از آن برای محاسبه خسارت در مناطقی که دسترسی به آنها سخت تر است نیز استفاده کنند.

پولیانسکا گفت: «ما باید درباره انواع مختلف موشک‌ها، بمب‌ها و غیره بیشتر بدانیم. وقتی آلودگی معمولی دهانه‌ها را می‌شناسید، می‌توانید تخمین بزنید که چه چیزی ممکن است در دهانه‌های دیگر باشد». گاهی اوقات ما به این مکان ها دسترسی نداریم زیرا هنوز جنگ وجود دارد و بسیار خطرناک است، اما می توانیم این موارد را با تصاویر ماهواره ای ارزیابی کنیم.

در حالی که آنها در چرنیهیو مدارک جمع آوری می کنند، یک کمپین رسانه ای برای افزایش آگاهی در سراسر کشور در مورد جنایات زیست محیطی راه اندازی کرده اند.

“طبیعت بخشی از چیزی است که به ما کمک می کند تا بهبود پیدا کنیم. و به همین دلیل است که جنایات زیست محیطی بخشی از جنگ تمام عیار روسیه، جنگ نسل کشی است. همچنین به همین دلیل است که ما باید برای این زیبایی که نسل های بعدی ما در بخشی از اوکراین نخواهند دید، غرامت بخواهیم. در عوض، ما باید فقط برای تمیز کردن آب، تمیز کردن زمین و هوا از عناصر خطرناک سمی پول پیدا کنیم.»

اوکراینی‌ها برای بازسازی مناطقی که اشغال شده یا شاهد درگیری‌های شدید بوده‌اند به رقابت پرداخته‌اند و به دنبال بازگرداندن نوعی عادی به زندگی روزمره هستند. این پاکسازی الهام بخش است، اما برای وکلایی که به شواهد نیاز دارند نیز نگران کننده است. وقتی در بهار اینجا بودیم، واقعا وحشتناک به نظر می رسید. اما در عرض سه ماه، بسیاری از چیزها تعمیر شدند.

بخشی از آسیب های جدی، نه تنها آسیب های زیست محیطی، بلکه آسیب های اقتصادی نیز به درستی ثبت نشده است. اوکراینی ها سعی می کنند همه چیز را در اسرع وقت تعمیر کنند. اما اگر می‌خواهید غرامت بگیرید، باید همه چیز را مستند کنید.»