اولین خانواده های پناهنده تحت برنامه حمایت اجتماعی جدید به استرالیا خوش آمدید | مهاجرت و پناهندگی استرالیا

جورج آل داود ده ساله با یک اعلامیه وارد استرالیا می شود. او با لبخند گسترده ای اعلام کرد: “انگلیسی من … متوسط ​​است.”

جورج و خانواده‌اش از جمله افرادی هستند که برای اولین بار در استرالیا مستقر شده‌اند و تحت برنامه جدید ادغام و اسکان پناهندگان در جامعه، که به گروه‌های اجتماعی در سراسر کشور اجازه می‌دهد از پناهندگان جدید حمایت کنند.

جورج که تقریباً نیمی از عمر خود را از سرزمین مادری خود سوریه آواره کرده است، به سختی فرصت مدرسه رفتن را داشته است.

برای پدرش شادی دیدن پسر 10 ساله و دختر هفت ساله اش الینور در کلاس درس تحقق یک رویا خواهد بود.

او می گوید: «مهم ترین چیز برای من این است که بچه هایم مدرسه را شروع کنند، زیرا آنها قبلاً هرگز به مدرسه نرفته اند.

شادی قبل از جنگ داخلی وحشیانه سوریه، او و خانواده اش را از مرز به کردستان عراق فراری داد، به عنوان یک برقکار در پایتخت دمشق کار می کرد. شادی می گوید که زندگی در آنجا خسته کننده بود. این خانواده در میان هزاران آواره که در بلاتکلیفی غرق شده بودند، در حاشیه زندگی کردند.

جورج و الینور که در یک شب زمستانی و بارانی جمعه به سیدنی رسیدند، یک بیلبی اسباب بازی و یک کوالا، هدایایی از گروه حامی خود، در دست گرفتند. آنها اولین شکلات های Caramello Koala خود را امتحان کردند.

شادی گفت که فرصتی برای از سرگیری زندگی های شکسته شده توسط وحشیگری جنگ، رویایی بود که برای خانواده اش به حقیقت پیوست.

“بچه های من یک ایده اساسی در مورد استرالیا دارند، آنها پایتخت ها را یاد گرفته اند، آنها کمی انگلیسی یاد گرفته اند. ما از آمدن به اینجا بسیار خوشحالیم، زیرا زندگی در اینجا بهتر از کشور ما است. اینجا ما برابری داریم، فرصت‌های بزرگ‌تری داریم، آینده‌ای بهتر».

برنامه آزمایشی ادغام و اسکان پناهندگان جامعه استرالیا (CRISP) – که 1500 پناهنده را در سه سال آینده اسکان می دهد – بر اساس برنامه طولانی مدت حمایت مالی خصوصی پناهندگان کانادا است. PSR بیش از 40 سال است که بدون وقفه کار می کند و بیش از 325000 پناهنده را اسکان داده است، علاوه بر پناهندگانی که توسط دولت کانادا اسکان داده شده اند.

پناهندگانی که تحت برنامه آزمایشی استرالیا اسکان داده می شوند، به عنوان بخشی از برنامه بشردوستانه موجود دولت فدرال به حساب می آیند، اما اندرو گیلز، وزیر مهاجرت، روز جمعه متعهد شد که حمایت مالی آتی جامعه را علاوه بر پذیرش دولت، انجام دهد.

گیلز گفت: «ما تا 5000 مکان را از طریق این برنامه‌ها خواهیم دید، و این مکان‌ها، به طور بحرانی، علاوه بر مکان‌هایی برای اسکان مجدد هستند که توسط دولت حمایت می‌شوند.

“برنامه حمایت از جامعه چیزی است که می تواند کشور ما را تغییر دهد و همچنین زندگی افرادی که نیاز به اسکان مجدد دارند را تغییر دهد.”

شاین دیوی رهبر یک گروه هشت نفره است که از طریق کلیسای انگلیکن گاسفورد تشکیل شده است و از خانواده آل داوود حمایت می کند تا در ساحل مرکزی نیو ساوت ولز مستقر شوند.

او گفت که آنها از طریق یک برنامه “مدیریت گروهی” برای آماده شدن برای حمایت از پناهجویان در هنگام ورود آنها را گذرانده اند.

فکر می کنم تا جایی که می توانیم آماده هستیم. ما به عنوان یک گروه به خوبی با هم کار می کنیم و به این موضوع علاقه داریم. ما آماده استقبال از این خانواده در جامعه خود هستیم.

ما نمی‌توانیم مشکلات جهان را حل کنیم، اما می‌توانیم تا جایی که بتوانیم به یک خانواده پناهنده کمک کنیم – و در حال حاضر جامعه محلی ما را حتی به هم نزدیک‌تر می‌کند.»

گروه‌های حامی مسئول کمک به خانواده‌های پناهنده با مسکن اولیه در هنگام فرود، و همچنین کمک به آنها در مسیریابی عناصر روزمره زندگی در کشور جدیدشان هستند: افتتاح حساب بانکی، ثبت نام کودکان در مدرسه، دسترسی به Medicare و Centrelink.

لیزا باتن، مدیر ارشد اجرایی، فراتر از آن، آنها یک شبکه حمایتی برای خانواده‌ای هستند که به تازگی وارد شده‌اند، و «راهنمایی در نحوه هدایت زندگی در استرالیا – توضیح فرهنگ استرالیا، نشان دادن نحوه گرفتن اتوبوس از A به B» را ارائه می‌دهند. انجمن حمایت از پناهندگان استرالیا (CRSA) به آبان نیوز گفت.

باتن سال ها این کمپین را برای یک برنامه حمایت از جامعه استرالیا رهبری کرده است. پس از سال ها لابی و بررسی داخلی دولت، برنامه CRISP توسط دولت قبلی در ماه دسامبر اعلام شد. سه خانواده اول که از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل معرفی شده اند، این هفته وارد استرالیا شدند.

باتن گفت: “بسیار هیجان انگیز است که ببینیم به واقعیت تبدیل شده است.” «این یک جهش ایمانی واقعی بود که این ایده را برای سال‌ها پیش برد. این یک مفهوم زیبا و ساده است که اگر به استرالیایی‌های روزمره این فرصت را بدهید که سخاوتمند و دلسوز باشند و آنها را در کنار پناهندگان قرار دهید، آن‌ها به یکدیگر کمک خواهند کرد و این کار نتیجه خواهد داد.»

در طول بسته شدن مرزهای همه گیر، CRSA برنامه های آموزشی مربیگری را اجرا کرد که به گروه های خانواده اجازه می داد به پناهندگانی که قبلاً در کشور هستند کمک کنند و آنها را برای ورود جدید آماده کنند.

“این یک ترتیب “بسته و شل” واقعی است: در ابتدا سخت است، ما گروه های اجتماعی را بررسی می کنیم، آنها را آموزش می دهیم، از آنها حمایت می کنیم و مجموعه ای واضح از مسئولیت ها را ارائه می دهیم و سپس می گوییم “به شما تمام شد”. مردم فوق العاده مدبر و باهوش و توانا هستند. ما به آنها فرصت می دهیم و سپس از مسیر خارج می شویم.»

استرالیا قبلاً برای حمایت از جامعه تلاش کرده بود، اما این مدل‌ها به دلیل گران بودن، کوچک و محدودکننده بودن آن‌ها ناقص بودند.

به طور بحرانی، پناهندگانی که تحت آن خلبان ها اسکان داده می شوند، اضافی به سهمیه اسکان مجدد خود دولت نبودند – یعنی به ازای هر پناهنده ای که توسط یک گروه اجتماعی حمایت می شد، دولت یک نفر کمتر را اسکان داد.

مدافعان می گویند که تعهد گیلز به جدا کردن برنامه آینده از سهمیه دولت، پیشرفتی حیاتی است.

گیلز گفت: «این درباره استرالیایی‌های روزمره است که به آنچه در سرتاسر جهان اتفاق می‌افتد نگاه می‌کنند و می‌خواهند کمک کنند.

“دولت آلبانی متعهد است اطمینان حاصل کند که در برنامه های حمایت مالی آینده مانند CRISP با اضافه شدن به تعداد پناهندگان موجود، پذیرش پناهندگان استرالیا را افزایش خواهد داد.”

آدریان ادواردز، نماینده منطقه ای کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل – نهادی که پناهندگان را برای حمایت از جامعه در استرالیا ارجاع می دهد – گفت در دنیایی که تقریباً بی سابقه است، «برای مردم آسان است که نسبت به مقیاس وضعیت پناهندگان در سراسر جهان احساس ناتوانی کنند».

“این پروژه فرصتی را برای استرالیایی‌های روزمره فراهم می‌کند تا کاری عملی انجام دهند و هر یک از خانواده‌ها با چالش پناهندگان مقابله کنند.”