منتقدان می گویند استراتژی دولت بریتانیا برای نشت فاضلاب یک «شوخی بی رحمانه» است | هدر

پس از طرح وزرای برنامه هایی برای جلوگیری از آلودگی، منتقدان گفتند که استراتژی دولت بریتانیا برای مقابله با تخلیه فاضلاب یک “شوخی بی رحمانه” است.

جورج یوستیس، وزیر محیط زیست، اعلام کرد که شرکت های آب باید 56 میلیارد پوند در طول 25 سال در برنامه بلندمدت مقابله با تخلیه فاضلاب طوفان تا سال 2050 سرمایه گذاری کنند.

این سرمایه گذاری برای افزایش ظرفیت شبکه شرکت ها و تصفیه فاضلاب قبل از تخلیه به منظور حفظ سلامت عمومی و جلوگیری از آلودگی و همچنین کاهش کلیه تخلیه ها به کار می رود. دولت گفت که عدم دستیابی به این اهداف می‌تواند منجر به جریمه‌های قابل توجهی از سوی شرکت‌ها یا بازگرداندن پول به مشتریان شود.

با این حال، منتقدان می‌گویند که این پرداخت‌ها در صورت‌حساب‌های مشتریان قرار می‌گیرد و مردم را مجبور می‌کند تا با ادامه دریافت پاداش‌های بزرگ مدیران ارشد، پرداخت کنند.

طبق برنامه‌های دولت، تا سال 2035، شرکت‌های آب باید تمام سرریزهای طوفانی را که به داخل یا نزدیک هر آب حمام تعیین‌شده تخلیه می‌شوند، بهبود بخشند و 75 درصد از سرریزها را به مکان‌های طبیعی با اولویت بالا تخلیه کنند. تا سال 2050، این امر برای همه آبراه ها اعمال خواهد شد.

اما بر اساس تجزیه و تحلیل پیشنهادات لیبرال دموکرات ها، تا سال 2030 همچنان سالانه 325000 تخلیه فاضلاب در سواحل بریتانیا و همچنین در دریاچه ها، رودخانه ها و نهرهای گچی وجود خواهد داشت.

سخنگوی محیط زیست لیب دمز، تیم فارون، گفت: “این طرح دولت مجوزی برای پمپاژ فاضلاب به سواحل ما و رودخانه ها و دریاچه های ارزشمند ما است. تا زمانی که این اهداف ضعیف به مرحله اجرا درآیند، سواحل ما مملو از فاضلاب های نفرت انگیز می شود، سمورهای بیشتری مسموم می شوند و فرزندان ما همچنان در آب های خطرناک شنا می کنند.

“این یک شوخی بی رحمانه است. دولت قصد دارد قبوض آب را افزایش دهد تا برای پاکسازی آشفتگی های ایجاد شده توسط شرکت های آب بپردازد. همان شرکت هایی که امسال به مدیران خود پاداش های چند میلیون پوندی دادند و بیش از یک میلیارد پوند به سهامداران خود پرداخت کردند. در حالی که آنها در پول نقد غلت می زنند، ما در فاضلاب شنا می کنیم. همه چیز بو می دهد.»

دولت گفته است که طبق برنامه هایش، صورتحساب ها تا سال 2025 افزایش نخواهد یافت. منابع همچنین گفتند که آنها اجازه نخواهند داد شرکت ها از آسیب های زیست محیطی سود ببرند.

پاداش‌های سالانه پرداختی به مدیران شرکت‌های آب در سال 2021 با وجود ناتوانی بیشتر شرکت‌ها در دستیابی به اهداف آلودگی فاضلاب، 20 درصد افزایش یافت. ارقام نشان می دهد که مدیران اجرایی به طور متوسط ​​100000 پوند به صورت یکباره بیش از حقوق خود دریافت می کردند، در دوره ای که آب ناپاک به مدت 2.7 میلیون ساعت به رودخانه ها و مکان های شنا در انگلستان پمپاژ می شد.

یوستیس گفت: «این اولین دولتی است که برای پایان دادن به آسیب های زیست محیطی ناشی از نشت فاضلاب اقدام می کند. ما از شرکت‌های آب می‌خواهیم از همه کسانی که از آب ما برای تفریح ​​استفاده می‌کنند محافظت کنند و اطمینان حاصل کنند که طوفان هیچ تهدیدی برای محیط زیست ندارد.

شرکت‌های آب باید برای جلوگیری از نشت فاضلاب غیرقابل قبول سرمایه‌گذاری کنند تا رودخانه‌ها و خطوط ساحلی ما بتوانند حفاظت بیشتری از همیشه داشته باشند.»

جیم مک ماهون، وزیر محیط‌زیست در سایه، می‌گوید: «به‌جای حکومت، واضح است که محافظه‌کاران به نوشتن داستان‌های تخیلی پرداخته‌اند، زیرا این سند نه یک طرح است و نه ریختن فاضلاب به محیط طبیعی ما را حذف می‌کند. تحت “هدف” بهبود ضعیف دولت، بر اساس داده های سال گذشته، ما از هم اکنون تا سال 2035 با 4.8 میلیون نشت فاضلاب دیگر در کشورمان مواجه خواهیم شد.

«نمایندگان محافظه‌کار در سال گذشته این فرصت را داشتند که به قانون اساسی رأی دهند، اما اقداماتی را که به تدریج تخلیه فاضلاب خام در محیط طبیعی ما را حذف می‌کرد، مسدود کردند.

«بریتانیا سزاوار بهتر از یک دولت زامبی محافظه‌کار است که برای کشور ما به عنوان یک فاضلاب باز رفتار می‌کند. حزب کارگر از اهرم های قدرت استفاده خواهد کرد تا رئیسان آب بی پروا را به حساب قانونی و مالی وادار کند و مقررات را سخت تر کند تا از بازی کردن آنها با سیستم جلوگیری کند.

استوارت سینگلتون وایت، رئیس کمپین‌های Angling Trust، می‌گوید: «ادعای دفرا این‌ها سخت‌ترین اهدافی هستند که تاکنون برای شرکت‌های آب وجود داشته است… قابل توجه به نظر می‌رسد. اینطور نیست و دولت می داند که این یک برنامه ضعیف است که از آنچه لازم است کوتاهی می کند. علاوه بر این، این طرح از تعهدات مندرج در قانون محیط زیست کوتاهی می کند و توصیه های کارگروه سرریز طوفان خود را نمی پذیرد.

«این دولتی است که سعی می‌کند راه خود را از مشکلی که آن را فقط نیاز به مدیریت از منظر روابط عمومی می‌داند، رها کند. رودخانه‌ها و سواحل ما تاوان این رضایت را می‌پردازند و مردم خشمگین هستند.»