رز آیلینگ الیس: «کاراکتر ناشنوا بودنم در تلویزیون تمام شده است» | رز آیلینگ الیس

رز آیلینگ الیس، بازیگر، گفته است که از بازی در نقش «شخصیت ناشنوای نمادین» در برنامه‌ها خسته شده است و می‌گوید صنعت تلویزیون باید داستان‌های واقعی‌تری برای افراد معلول داشته باشد.

برنده Strictly Come Dancing همچنین گفت که به عنوان برجسته ترین بازیگر ناشنوا در بریتانیا فشار زیادی را احساس می کند.

“من باید از موانع بی شماری عبور کنم تا به جایی که هستم برسم. این یک سفر تنها و ناراحت کننده بوده است، و در حالی که برنده شدن در Strictly یک تجربه شگفت انگیز بود، نباید اجازه داد سختی هایی را که برای رسیدن به اینجا پشت سر گذاشته ام، پنهان کند.

او گفت که به عنوان یک بازیگر جوان، فرصت‌ها را از دست داده است، زیرا عاملی نداشته، به مدرسه نمایش نرفته و تجربه کافی نداشته است.

اما موضوع اینجاست که یک نماینده من را قبول نمی کند زیرا آنها فکر نمی کردند من می توانم به اندازه کافی کار کنم. من نتوانستم وارد مدرسه نمایش شوم زیرا در دسترس نبود. و من تجربه کافی نداشتم زیرا نقش های ناشنوا به اندازه کافی نوشته نشده است.

یک بازیگر ناشنوای جوان چگونه باید پایش را وارد در کند، در حالی که در از ابتدا محکم روی آنها بسته است؟

او در نهایت یک نقش معمولی در EastEnders یافت که به گفته او زندگی او را متحول کرد. اما آیلینگ-الیس افزود: «زمان آن رسیده است که کارکنان ناشنوا اگر می‌خواهند واقع‌بین باشند، وارد فرآیند فیلم‌نامه شوند».

این بازیگر با بیان اینکه اغلب عناصر غیرواقعی در نمایش وجود دارد، می‌نویسد: «آنها شخصیت‌های من را می‌نویسند که در اتاقی با گروه بزرگی از مردم با هم بحث می‌کنند، همه چیزهایی که گفته می‌شود را دنبال می‌کنند و حتی چیزهایی را برایشان تکرار می‌کنند.

«یا شخصیت من را به‌صورتی می‌نویسند که کسی را از دور غیرممکن سخن می‌گوید – مثل اینکه من یک ابرقدرت دارم، که اصلاً واقع‌بینانه نیست. من نقش یک شخصیت ناشنوا را بازی می کنم که یا به عنوان یک فرد شنوا نوشته شده است یا به عنوان یک کلیشه ناشنوا.»

او تاکید کرد که ناشنوا بودن “مفتخرترین هویت من است” و نیازی به نگه داشتن او ندارد. او گفت: “من معلول هستم زیرا در دنیایی زندگی و کار می کنم که من را ناتوان می کند.”

او این اظهارات را در حین ارائه سخنرانی مک تاگارت جایگزین در جشنواره تلویزیونی ادینبورگ بیان کرد.

وی خطاب به مدیران رسانه‌های حاضر در جلسه گفت: امیدوارم با به اشتراک گذاشتن افکار و احساساتم، شما را تشویق کنم که به این فکر کنید که چگونه می‌توانید تجربیات ناشنوایان را در هنگام استخدام بهبود بخشید. ما دیگر آماده نیستیم که نشانه الهام شما در صفحه نمایش باشیم.”

«من با شخصیت ناشنوا بودنم تمام شده ام. من معتقدم که داستان‌های ناشنوای متنوع، غنی و جذاب آماده تبدیل شدن به جریان اصلی هستند و ما می‌توانیم این کار را با هم انجام دهیم.»