آلمان باید چراغ ها را بدون سوختن خانه روشن نگه دارد | چشم انداز

در ماه جولای، گرهارد شرودر، صدراعظم سابق آلمان فاش کرد که اخیراً برای دیدار با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به مسکو سفر کرده است.

او در صحبت با رسانه ها اعتراف کرد که این زوج در مورد موضوعی که هر آلمانی به آن فکر می کند صحبت کرده اند: گاز روسیه و چشم انداز زمستان سرد.

در حالی که صدراعظم سابق همچنان به روابط نزدیک خود با کرملین ادامه می دهد، بقیه آلمان در جهت دیگری حرکت می کنند.

عرضه روسیه از نورد استریم 1 – خط لوله ای که گاز را از روسیه به آلمان می رساند – به 20 درصد کاهش یافته است و اولاف شولز، صدراعظم فعلی آلمان، تعهدات عمومی برای بررسی تقریباً هر جایگزین موجود را داده است.

در شش ماه خیلی چیزها تغییر کرده است.

پروژه نورد استریم 2 – انتقال گاز از روسیه به آلمان از طریق خط لوله دوم – متوقف شده است.

انرژی هسته ای می تواند در حال بازگشت باشد. در پایان ژوئیه، شولتز پیشنهاد کرد که دولت ممکن است افزایش طول عمر نیروگاه های باقیمانده آلمان را بررسی کند و سیاست گذاری یک دهه را معکوس کند.

زغال سنگ نیز بازگشت کرده است. تنها دو سال پس از طرح‌های بلندپروازانه دولت قبلی برای حذف تدریجی برق تولید شده از زغال سنگ تا سال 2038، نیروگاه‌های زغال سنگ سخت در سراسر کشور در تلاشی برای اطمینان از اینکه آلمان می‌تواند چراغ‌ها را روشن نگه دارد، فعالیت خود را از سر می‌گیرد.

حتی ممکن است فرکینگ نیز مورد توجه قرار گیرد، زیرا شرکای ائتلافی دولت، FDP، خواستار پایان دادن به ممنوعیت سال 2017 هستند.

دولت در موقعیت غیر قابل رشکی قرار دارد. این کشور متعهد به آینده ای با آلایندگی خالص صفر است، اما بحران کنونی انرژی، حال را آغاز کرده است که هانوفر آب گرم را در ساختمان های شهرداری قطع می کند و برلین نورهای کانونی را در دروازه براندنبورگ قطع کرده است.

در نتیجه نگرانی‌های عمومی در مورد کریسمس بدون گاز، فروش بخاری‌های برقی اکنون افزایش یافته است (35 درصد) و همچنان نگران‌کننده‌تر است، Commerzbank هشدار داده است که اگر آلمان به طور کامل گاز خود را از دست بدهد، یک «رکود شدید» وجود خواهد داشت. سهمیه بندی ترس باید اعمال شود.

همانطور که شناخته شده است، “تریلما انرژی”، چالشی مهم برای دولت‌هایی در سراسر جهان است که در تلاش برای متعادل کردن هزینه، پایداری و امنیت هستند.

در اوایل سال، وزیر اقتصاد و آب و هوا رابرت هابک به یک تور جهانی رفت و با آلمان یک سری قراردادهای هیدروژنی سبز و آبی امضا کرد. دولت قصد دارد تا سال 2030 تقاضای هیدروژن خود را تا 3 میلیون تن در سال افزایش دهد، اما تا سال 2030 راه زیادی باقی مانده است و حتی با توجه به اینکه پیش بینی می شود محموله ها از امارات به آلمان در سال جاری آغاز شود، کار چندانی انجام نخواهد داد. برای جلوگیری از بحران معاملات ممکن است یک شبه اتفاق بیفتد، اما تکمیل پروژه های تجدیدپذیر بسیار زمان می برد. رم در یک روز ساخته نشد و آلمان صفر خالص سال ها طول می کشد تا به واقعیت تبدیل شود.

بازگشت به زغال سنگ ممکن است کمی مهلت ایجاد کند، اما هرگونه استفاده طولانی مدت اساساً با اهداف بلندمدت آلمان مغایرت خواهد داشت. در عوض، دولت باید بیاموزد که با یک سوات به دو مگس ضربه بزند و بدون سوختن خانه، چراغ ها را روشن نگه دارد.

در این زمینه، محور دولت به LNG، مطابق با بسیاری از اروپا، معقول است. پاک‌تر از نفت و زغال‌سنگ، راه‌حلی پرهزینه، اما در نهایت عملی، نه تنها برای مشکلات کوتاه‌مدت آلمان، بلکه برخی از مشکلات بلندمدت آن نیز می‌باشد. سرمایه گذاری در افزایش ظرفیت LNG و اطمینان از ساخت و آماده سازی اولین ترمینال کشور در Wilhelmshaven در اسرع وقت بسیار حیاتی است. مسئله این است که گاز همچنان محبوب است و قیمت آن در حال افزایش است – بنابراین LNG تنها می تواند بخشی از راه حل باشد. آنچه آلمان در حال حاضر واقعاً به آن نیاز دارد، تنوع بخشی است.

ماه گذشته، کابینه یک طرح سرمایه گذاری 47 میلیارد پوندی برای افزایش بهره وری انرژی کشور تصویب کرد. این بخشی از یک صندوق بزرگتر 148 میلیارد پوندی آب و هوا و تحول است، و اگر آلمان بخواهد یک سیستم انرژی متنوع ایجاد کند، ممکن است این صندوق به رشد قابل توجهی نیاز داشته باشد. طرح صدراعظم برای اکتشاف همه و همه راه‌های انرژی بالقوه را می‌توان فاقد جهت تلقی کرد، اما صرفاً نشان‌دهنده این واقعیت است که آلمان باید یک تامین‌کننده بزرگ را با بسیاری از جایگزین‌های کوچک جایگزین کند.

آلمان بالاخره با صنعت و شرکای دولتی گفت‌وگوهایی دارد که اکنون می‌بینیم باید سال‌ها پیش اتفاق می‌افتاد.

خوشبختانه، فصل گفتگوها است و کنفرانس های صنعتی در حال افزایش است. ADIPEC 2022 که در ماه اکتبر برگزار می‌شود، احتمالاً توجه بسیاری از کشورها را در وضعیتی مشابه آلمان که مدت‌ها به سوخت‌های فسیلی وابسته بودند و اکنون به دنبال انتقال سریع هستند، جلب خواهد کرد. گفتگوهای آغاز شده در ابوظبی در مصر در COP27 ادامه خواهد یافت، که انتظار می رود به عنوان یک لحظه تعیین کننده دیگر در مبارزه با تغییرات آب و هوایی عمل کند.

زمان پرفراز و نشیبی برای آلمان بوده است و احتمالاً اوضاع قبل از اینکه بهتر شود بسیار بدتر می شود، اما اقداماتی که دولت در حال انجام است از نوع درستی است. عرضه متنوع، قادر به رفع نیازهای انرژی ما در حال حاضر بدون به خطر انداختن اهداف اقلیمی ما – دورنمای دشواری برای به دست آوردن آن است، اما شکست یک گزینه نیست.

توماس ماتوسک یک دیپلمات سابق است که به عنوان سفیر آلمان در بریتانیا، سازمان ملل و هند و به عنوان رئیس دفتر دو وزیر خارجه آلمان خدمت می کند.