ده سال بعد، اولین گزارش کامل قتل عام رژیم سوریه در درایا | توسعه جهانی

«نمایش خیره کننده خشونت» که 10 سال پیش توسط نیروهای دولتی سوریه علیه غیرنظامیان در شهر درایا انجام شد، در اولین تحقیقات دقیق درباره این کشتار آشکار شد.

دست‌کم 700 نفر بر اثر حمله نیروهای وفادار به بشار اسد به شهر بین 24 تا 26 اوت 2012 کشته شدند. سربازان خانه به خانه رفتند و مردان، زنان و کودکان را بازداشت کردند. مردم وحشت زده در زیرزمین ها پناه گرفته اند.

به مناسبت دهمین سالگرد این جنایت، تیمی از بازرسان سوریه یا سوری الاصل، با حمایت گروه مدافع کنسرسیوم بریتانیایی سوری (SBC)، بازماندگان و شاهدان پراکنده در سراسر جهان را برای ضبط و تجزیه و تحلیل شهادت‌هایشان ردیابی کردند. نام برخی از بازرسان به دلایل امنیتی تغییر کرده است.

این تیم امیدوار است این یافته ها که روز پنجشنبه منتشر شد، توسط نهادهای سازمان ملل و سایر نهادهای قانونی برای پیگرد قانونی برخی از مسئولین استفاده شود.

در این گزارش آمده است: «این گزارش جنایات مرتکب شده در درایا را بر اساس شهادت شاهدان و قربانیان ثبت می‌کند و از این طریق گزارش‌های آن‌ها را به یادگار می‌گذارد و برای آیندگان ثبت می‌کند.

همچنین نشان می‌دهد که با وجود گذشت 10 سال و جمع‌آوری شواهد قابل‌توجه، پاسخگویی و عدالت همچنان از مردم درایا دور است. علیرغم ناامیدی خود از نظام بین المللی، شاهدان شهادت خود را ارائه کردند و جنایات شنیع مرتکب شده در درایا توسط دولت خود را بازگو کردند، بر اساس این باور که داستان آنها – حقیقت آنها – نه تنها شایسته مستندات است، بلکه ممکن است روزی به ارائه آنها کمک کنند. عدالت و مسئولیت پذیری.»

در آن زمان، حوادث درایا، در چند مایلی دمشق، به عنوان بدترین قتل عام جنگ داخلی تلقی می شد. رژیم اسد آن را یک عملیات ضد تروریسم توصیف کرد. در سطح بین‌المللی، به‌جز اشاره کوتاهی در گزارش گسترده‌تر سازمان ملل درباره سوریه در سال 2013، که اذعان داشت نیروهای دولتی مرتکب جنایات جنگی شده‌اند و تحقیقات بیشتری لازم است، این سند تا حد زیادی بدون سند باقی مانده است.

یاسمین نهلاوی، متخصص در حقوق بین الملل و پیشگیری از جنایات، گفت: «ما تصمیم گرفتیم این قتل عام را بررسی کنیم زیرا این آغاز کشف درایا بود. «ارتش قبلاً وارد درگیری شده بود، به داخل شهر رفته و به سمت تظاهرکنندگان تیراندازی کرده بود. اما این اولین رویداد بزرگی بود که منجر به مارپیچی از کمپین های هدفمند علیه شهر، کشتارهای بیشتر، محاصره و بمباران شد.»

بازپرس یافا عمر، که شنیدن بمباران ها از خانه اش در مرکز دمشق را به یاد می آورد، گفت: «اگر اجازه دهید این جنایات در سوریه اتفاق بیفتد، این امر به یک امر عادی تبدیل خواهد شد و در جاهای دیگر اتفاق خواهد افتاد.

سوری‌ها با انجام این کار راه را برای قربانیان سایر کشورها هموار می‌کند تا از ابزارهای مشابه برای پیگیری عدالت استفاده کنند.»

در روزهای منتهی به قتل عام، شاهدان، که بسیاری از آنها برای اولین بار در مورد حوادث مصاحبه می شدند، گفتند که دولت اسد و متحدانش به طور بی رویه محله های درایا را گلوله باران کردند و غیرنظامیان را کشته و زخمی کردند.

یکی از شاهدان اظهار داشت: تشدید تنش های رژیم علیه شهر درایا از روز اول یا دوم عید (19 یا 20 مرداد) آغاز شد. بمباران ها بدتر از حد معمول شد. گلوله باران خمپاره و انواع بدتر بمباران با سلاح هایی که ما نمی دانستیم، با صداهای جدید وجود داشت.

یکی دیگر می گوید: «می دانستیم که نوبت به منطقه ما می رسد که خمپاره ها متوقف می شوند.

یکی از شاهدان به محققان گفت که صحنه بیمارستان پس از یک حمله “وحشتناک مانند روز قیامت” بود.

“همه به دنبال عزیزان خود بودند و سعی می کردند آنها را درمان کنند. مردم می دویدند و پنهان می شدند… خیلی ها به بیمارستان می آمدند. همه فریاد می زدند و می گفتند این شخص را نجات دهید وگرنه می میرد. ورود به بیمارستان به این معنی بود که می خواهید مردم را در حال مرگ ببینید. من فقط به برادرم فکر می کردم… [and whether he] زنده بود یا نه منظره خون ترسناک بود. هنوز فریاد مردم را به یاد دارم. همه اسم عزیزشان را صدا می‌کردند… یادم می‌آید فکر می‌کردم که آیا برخی از مردم مرده‌اند یا زنده‌اند، زیرا دیگر جیغ نمی‌کشند.»

در این گزارش آمده است که بازرسان توانستند نیروهای دولتی و شبه‌نظامیان ایرانی و حزب‌الله را که در این حملات دخیل بودند با لباس‌ها، نشان‌ها و سلاح‌هایشان شناسایی کنند. این تیم همچنین برخی از افراد مسئول را شناسایی کرد.

این تحقیقات همچنین جزئیات چگونگی این قتل عام و پیامدهای آن را هدف اطلاعات نادرست قرار می دهد، از جمله شواهدی مبنی بر اینکه گزارشگران تلویزیونی به غیرنظامیان به شدت زخمی فشار می آوردند تا روایت دولت مبنی بر اینکه نیروهای شورشی مسئول قتل ها هستند را تقویت کنند.

احمد سعید، بازپرس، که در درایا بزرگ شده است، گفت که تلاش ها برای محو کردن حقایق آنچه اتفاق افتاد “تقریبا بدتر از خود کشتار بود”.

سعید گفت که مستندسازی جنایاتی که در شهر زادگاهش رخ داده کار سختی است. او گفت: «شما فکر می‌کنید قوی‌تر هستید و این داستان‌ها روی شما تأثیری نمی‌گذارند، اما گاهی اوقات متوجه می‌شوید که به روش‌های ظریفی هستند. در طول کار به همه پژوهشگران مشاوره ارائه شد.

محمد زردا که پدر، برادر و پسر عموی خود را در جریان این حمله از دست داد، گفت که شهادت دادن به خاطرات دردناک او راهگشا بوده است. او افزود که از صحبت کردن با سایر سوری ها راحت می شود که بهتر می توانند تجربه های او را درک کنند.

“من فکر می کنم داشتن اسناد رسمی مهم است، تحقیقاتی که بگوید این گروه ها مسئول هستند و ما می توانیم آن را ثابت کنیم. اما مردم درایا همه می دانند که چه کسی مسئول بوده است.

در دادگاهی که اخیرا در آلمان انجام شد، یک افسر سابق سوری به جرم جنایت علیه بشریت محکوم شد، اما تلاش‌ها برای ارجاع سوریه به دادگاه کیفری بین‌المللی توسط شورای امنیت سازمان ملل توسط روسیه و چین وتو شده است.