روانگردان «قارچ جادویی» ممکن است به افرادی که مشروبات الکلی زیاد می‌نوشند کمک کند ترک کنند

ترکیب موجود در قارچ های روانگردان به مصرف کنندگان زیاد الکل در سخت ترین آزمایش سیلوسایبین برای اعتیاد به الکل کمک می کند تا آن را کاهش دهند یا به طور کامل ترک کنند.

تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم آیا این اثر ماندگار است و آیا در یک مطالعه بزرگتر کار می کند یا خیر. بسیاری از افرادی که به جای سیلوسایبین یک داروی ساختگی مصرف کردند، در نوشیدن کمتر موفق شدند، احتمالاً به این دلیل که همه شرکت کنندگان در مطالعه انگیزه بالایی داشتند و گفتار درمانی دریافت کردند.

سیلوسایبین که در چندین گونه قارچ یافت می شود، می تواند ساعت ها توهمات زنده ایجاد کند. مردم بومی از آن در مراسم شفابخشی استفاده کرده‌اند و دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا می‌تواند افسردگی را کاهش دهد یا به ترک سیگارهای طولانی مدت کمک کند. این در ایالات متحده غیرقانونی است، اگرچه اورگان و چندین شهر آن را غیرقانونی کرده اند. از سال آینده، اورگان اجازه استفاده تحت نظارت آن را توسط تسهیلگران دارای مجوز می دهد.

فرد بارت، عصب شناس دانشگاه جان هاپکینز که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این تحقیق جدید که چهارشنبه در JAMA Psychiatry منتشر شد، «اولین کارآزمایی مدرن، دقیق و کنترل شده» است که نشان می دهد آیا می تواند به افرادی که با الکل دست و پنجه نرم می کنند نیز کمک کند.

در این مطالعه، 93 بیمار یک کپسول حاوی سیلوسایبین یا یک داروی ساختگی مصرف کردند، روی یک مبل دراز کشیدند، چشمان خود را پوشانده بودند و از طریق هدفون به موسیقی ضبط شده گوش دادند. آنها دو جلسه از این قبیل به فاصله یک ماه و 12 جلسه گفتگو درمانی دریافت کردند.

در طول هشت ماه پس از اولین جلسه دوز، بیمارانی که سیلوسایبین مصرف می کردند بهتر از گروه دیگر عمل کردند و به طور متوسط ​​حدود 1 در 10 روز نوشیدنی سنگین مصرف کردند در مقابل حدود 1 در 4 روز برای گروه قرص ساختگی. تقریباً نیمی از افرادی که سیلوسایبین مصرف کردند در مقایسه با 24 درصد از گروه کنترل، نوشیدنی خود را به طور کامل متوقف کردند.

تنها سه داروی مرسوم – دی سولفیرام، نالترکسون و آکامپروسات – برای درمان اختلال مصرف الکل تایید شده‌اند و تقریباً در 20 سال گذشته هیچ تاییدیه دارویی جدیدی وجود نداشته است.

در حالی که دقیقاً مشخص نیست که سیلوسایبین چگونه در مغز کار می کند، محققان معتقدند که باعث افزایش ارتباطات می شود و حداقل به طور موقت نحوه سازماندهی مغز را تغییر می دهد.

دکتر مایکل بوگنشوتز، مدیر مرکز پزشکی روانگردان NYU Langone که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: بخش‌های بیشتری از مغز با بخش‌های بیشتری از مغز صحبت می‌کنند.

کمتر شناخته شده است که این ارتباطات جدید چقدر پایدار است. در تئوری، همراه با گفتار درمانی، افراد ممکن است بتوانند عادات بد را ترک کنند و نگرش های جدید را راحت تر اتخاذ کنند.

بوگنشوتز گفت: “امکان تغییر واقعاً به روشی نسبتاً دائمی سازمان عملکردی مغز وجود دارد.”

بوگنشوتز گفت که بیماران بینش های تغییر دهنده زندگی را توصیف کردند که به آنها الهام بخش ماندگار شد.

مری بث اور، 69 ساله، از بورین، واشنگتن، گفت که توهمات ناشی از سیلوسایبین او – پرواز بر فراز مناظر خیره کننده و ادغام تله پاتی با افراد خلاق در طول تاریخ – به او آموخت که تنها نیست.

قبل از ثبت نام در مطالعه در سال 2018، اور هر شب پنج یا شش نوشیدنی می‌نوشید و در آخر هفته‌ها بیشتر می‌نوشید.

او گفت: “مقدار غیرقابل قبول بود و با این حال من نمی توانستم متوقف کنم.”

در اولین تجربه سیلوسایبین، او رویایی از پدر مرحومش را دید که یک جفت چشم عقابی به او داد و گفت: «برو». او به درمانگرانی که او را تحت نظر داشتند گفت: “این چشمان عقابی نمی توانند چهره خدا را ببینند، اما می دانند کجاست.”

او به مدت دو سال به طور کامل از نوشیدن دست کشید و اکنون گاهی یک لیوان شراب می خورد. او بیش از گفتار درمانی، سیلوسایبین را اعتبار می داند.

اور گفت: «این باعث شد که الکل برای من بی ربط و جالب باشد. اکنون، “من به گونه ای به فرزندان و عزیزانم وابسته هستم که تنها از تمایل به تنهایی با الکل جلوگیری می کند.”

بیمارانی که سیلوسایبین دریافت می‌کردند سردرد، حالت تهوع و اضطراب بیشتری نسبت به افرادی که داروی ساختگی دریافت می‌کردند داشتند. یک نفر در طول جلسه سیلوسایبین افکار خودکشی را گزارش کرد.

در آزمایشی مانند این، مهم است که بیماران ندانند یا حدس بزنند که آیا سیلوسایبین یا داروی ساختگی را دریافت کرده‌اند. برای تلاش برای دستیابی به این هدف، محققان یک آنتی هیستامین عمومی با برخی اثرات روانگردان را به عنوان دارونما انتخاب کردند.

با این حال، اکثر بیماران در این مطالعه به درستی حدس زدند که آیا سیلوسایبین دریافت کرده اند یا قرص ساختگی.

پل ماویس نمی توانست حدس بزند. این مرد 61 ساله اهل ویلتون، کانکتیکات، دارونما را دریافت کرد، اما همچنان نوشیدن را ترک کرد. برای یک چیز، گفتار درمانی کمک کرد، و به او نشان داد که زندگی عاطفی او در سن 15 سالگی متوقف شده است، زمانی که او شروع به نوشیدن کرد تا احساس بی حسی کند.

و او در جلسه ای که در حال مصرف داروی ساختگی بود، لحظه ای را توصیف کرد که زندگی را تغییر داد: او مرگ یکی از عزیزانش را تصور کرد. ناگهان غمی شدید و ناتوان بر او چیره شد.

من گریه می کردم که برای من عادی نیست. عرق کرده بودم. من بی حال بودم.» او گفت. «در حالی که سعی می کنم این غم را آشتی دهم، مثلاً چرا این احساس را دارم؟

“فوراً فکر کردم، “نوشیدن مساوی است با مرگ.” او گفت که از آن زمان مشروب نخورده است.

دکتر مارک ویلنبرینگ، مدیر سابق تحقیقات درمان در مؤسسه ملی سوء مصرف الکل و الکلیسم، گفت قبل از اینکه سیلوسایبین را بتوان به عنوان یک مکمل موثر برای گفتار درمانی در نظر گرفت، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. او خاطرنشان کرد که صحبت با یک درمانگر به هر دو گروه کمک کرد – آنهایی که سیلوسایبین دریافت کردند و آنهایی که دریافت نکردند – و به نظر می رسید که مزایای اضافی سیلوسایبین با گذشت زمان از بین می رود.

ویلنبرینگ گفت: “این کاملا وسوسه انگیز است.” «آیا تحقیقات بیشتری لازم است؟ آره. آیا برای پرایم تایم آماده است؟ نه.»

———

بخش سلامت و علم آسوشیتدپرس از بخش آموزش علوم موسسه پزشکی هاوارد هیوز حمایت می‌شود. AP تنها مسئول تمام محتوا است.