جنگ اوکراین در چه مرحله‌ای قرار دارد و بعد به کجا می‌رود؟

هنگامی که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در 24 فوریه به اوکراین حمله کرد، بسیاری انتظار پیروزی سریع را داشتند.

شش ماه بعد، بزرگترین درگیری نظامی در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم به یک جنگ فرسایشی تبدیل شد. حمله روسیه تا حد زیادی با فروپاشی روبرو شده است زیرا نیروهای اوکراینی به طور فزاینده ای تأسیسات کلیدی را در پشت خط مقدم، از جمله در کریمه تحت اشغال روسیه هدف قرار می دهند.

یک بلیتز خراب

هنگامی که پوتین شروع “عملیات نظامی ویژه” را اعلام کرد، او از ارتش اوکراین خواست تا علیه دولت در کیف بچرخد، که منعکس کننده اعتقاد کرملین است که مردم به طور گسترده از مهاجمان استقبال خواهند کرد.

برخی از نیروهای روسی که از بلاروس متحد مسکو، فقط در 200 کیلومتری (حدود 125 مایلی) شمال پایتخت آمده بودند، ظاهراً یونیفرم های رژه خود را با خود آورده بودند تا برای یک پیروزی سریع آماده شوند.

این امیدها به سرعت با مقاومت شدید اوکراین، با حمایت سیستم‌های تسلیحاتی که غرب به دولت ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور ولادیمیر زلنسکی ارائه کرده بود، از بین رفت.

نیروهای هوایی که برای تصرف فرودگاه های اطراف کیف اعزام شده بودند متحمل خسارات سنگین شدند و کاروان های زرهی که در امتداد بزرگراه اصلی منتهی به پایتخت امتداد داشتند توسط توپخانه و پیشاهنگان اوکراینی کوبیده شدند.

علیرغم حملات متعدد به پایگاه‌های هوایی اوکراین و دارایی‌های دفاع هوایی، نیروی هوایی روسیه نتوانسته است کنترل کامل آسمان را به دست آورد و متحمل خسارات سنگینی شده و توانایی آن را برای پشتیبانی از نیروهای زمینی محدود کرده است.

یک ماه پس از جنگ، مسکو نیروهای خود را از مناطق نزدیک کیف، خارکف، چرنیهف و دیگر شهرهای بزرگ در اعتراف ضمنی شکست حمله رعد اسا عقب نشینی کرد.

تغییر میدان های جنگ

کرملین سپس تمرکز خود را به دونباس، مرکز صنعتی شرقی اوکراین، جایی که جدایی‌طلبان مورد حمایت مسکو از سال 2014 پس از الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه در حال نبرد با نیروهای دولتی بودند، معطوف کرد.

نیروهای روسی با تکیه بر برتری عظیم خود در توپخانه، در نبردهای وحشیانه ای که منطقه را ویران کرد، پیشروی کردند. بندر استراتژیک ماریوپل در دریای آزوف که به نماد مقاومت اوکراین تبدیل شد، پس از یک محاصره تقریباً سه ماهه که شهر را به ویرانه تبدیل کرد، در ماه مه سقوط کرد.

بیش از 2400 مدافع ماریوپل که در کارخانه غول پیکر فولاد آزوفستال پناه گرفته بودند، بعداً تسلیم شدند و به اسارت درآمدند. حداقل 53 نفر از آنها ماه گذشته در انفجاری در زندانی در شرق اوکراین که مسکو و کیف یکدیگر را مقصر آن دانستند، جان باختند.

روس ها کنترل کل منطقه لوهانسک، یکی از دو استانی که دونباس را تشکیل می دهند، به دست گرفته اند و همچنین کمی بیش از نیمی از استان دوم یعنی دونتسک را تصرف کرده اند.

روسیه در حال حاضر حدود 20 درصد از خاک اوکراین را اشغال کرده است.

میکولا سونهوروفسکی، تحلیلگر نظامی در اندیشکده مرکز رازومکوف مستقر در کیف، گفت: پوتین سعی خواهد کرد تکه‌های خاک اوکراین را یکی پس از دیگری گاز بگیرد تا موضع مذاکره‌اش را تقویت کند. پیام او به اوکراین این است: اگر اکنون برای مذاکره ننشینید، اوضاع بدتر می‌شود و ما حتی بیشتر از قلمرو شما را می‌گیریم و حتی تعداد بیشتری از مردم شما را می‌کشیم. او در تلاش است تا نه تنها فشارهای خارجی بلکه داخلی را بر دولت اوکراین نیز افزایش دهد.

حمله دونباس کاهش یافته است زیرا مسکو مجبور شد برخی از نیروهای خود را به مناطق تحت اشغال روسیه در جنوب منتقل کند تا از یک ضد حمله احتمالی اوکراین جلوگیری کند.

نیروهای روسیه در اوایل درگیری، منطقه خرسون در شمال کریمه و بخشی از منطقه همسایه Zaporizhzhia را تصرف کردند. دولت‌های طرفدار مسکو را در آنجا مستقر کرده است، واحد پول خود را معرفی کرده، گذرنامه‌های روسی را تحویل داده و مقدمات همه‌پرسی را آغاز کرده است تا راه را برای الحاق آنها هموار کند.

اما نیروهای اوکراینی اخیراً برخی از زمین ها را پس گرفته و به پل ها حمله کردند و انبارهای مهمات را هدف قرار دادند. در همین حال، هر دو طرف اتهامات گلوله باران نیروگاه اتمی Zaporizhzhia تحت اشغال روسیه، بزرگترین نیروگاه اتمی اروپا، را مبادله کرده اند که نگرانی از یک فاجعه اتمی را افزایش داده است.

اوله ژدانوف، کارشناس نظامی اوکراینی گفت: «اوکراین روسیه را مجبور کرده است که نیروها را به طور گسترده مستقر کند و آنها را در سراسر خط مقدم، از خارکف تا خرسون، گسترش دهد». “کشش آنها در طول چنین فاصله ای بسیار سخت است.”

او گفت اگرچه کیف سلاح کافی برای راه اندازی یک ضد حمله بزرگ ندارد، اما “زمان به نفع اوکراین بازی می کند.” هرچه این مکث طولانی‌تر شود، اوکراین تسلیحات بیشتری از متحدانش دریافت خواهد کرد.»

موفقیت های اوکراین

تسلیحات غربی، از جمله موشک‌اندازهای چندگانه HIMARS ایالات متحده، توانایی ارتش اوکراین را تقویت کرده و به آن اجازه می‌دهد تا انبارهای مهمات روسیه، پل‌ها و دیگر تأسیسات کلیدی را با دقت و مصونیت از مجازات هدف قرار دهد.

در یک پیروزی نمادین بزرگ در ماه آوریل، کشتی پرچمدار ناوگان دریای سیاه روسیه، رزمناو موشکی Moskva، پس از اصابت یک موشک اوکراینی در حین گشت زنی منفجر شد و غرق شد. این امر ضربه سنگینی به غرور روسیه وارد کرد و آن را مجبور به محدود کردن عملیات دریایی کرد.

یکی دیگر از پیروزی های بزرگ برای اوکراین زمانی رقم خورد که نیروهای روسی پس از حملات بی امان اوکراینی، از جزیره استراتژیک مار، واقع در خطوط کشتیرانی در نزدیکی اودسا، عقب نشینی کردند. این عقب نشینی خطر حمله دریایی روسیه به اودسا را ​​کاهش داد و به هموار کردن راه برای توافق برای از سرگیری صادرات غلات اوکراین کمک کرد.

روسیه در این ماه با وقوع یک رشته انفجار در یک پایگاه هوایی و انبار مهمات در کریمه ضربه جدیدی متحمل شد. در حالی که کیف از اعتبار این انفجارها کوتاهی کرد، در مورد دخالت اوکراین شکی وجود نداشت. روس‌ها اذعان کردند که خرابکاری پشت یک انفجار بوده است و ادعای استفاده ناامن از مهمات باعث انفجار دیگری شد – توضیحی که اوکراین آن را به سخره گرفت.

این انفجارها که با حملات هواپیماهای بدون سرنشین همراه شد، آسیب پذیری کریمه را که برای روسیه ارزش نمادین دارد و برای ادامه عملیات آن در جنوب کلیدی است، تأکید کرد. آنها نشان دادند که نیروهای اوکراینی قادر به حمله به پشت خط مقدم هستند و مقامات اوکراینی هشدار می دهند که پل کریمه 19 کیلومتری (12 مایلی) که طولانی ترین در اروپا است، می تواند هدف بعدی باشد.

زندگی از دست رفته و مختل شده است

روسیه و اوکراین هر دو عمدتاً بر تلفاتی که به یکدیگر وارد می کنند تمرکز می کنند و از ذکر تلفات خود اجتناب می کنند.

اما ژنرال والری زالوژنی، فرمانده ارتش اوکراین، روز دوشنبه گفت که نزدیک به 9000 سرباز اوکراینی در این عملیات کشته شده اند.

آخرین بار وزارت دفاع روسیه تلفات خود را در 25 مارس، یک ماه پس از جنگ، گزارش داد، زمانی که اعلام کرد 1351 سرباز کشته و 3825 سرباز زخمی شده اند.

تخمین های غرب از کشته شدگان روس ها از بیش از 15000 تا بیش از 20000 نفر متغیر است – بیش از آنچه اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ 10 ساله خود در افغانستان از دست داد.

پنتاگون هفته گذشته اعلام کرد که بین 70000 تا 80000 سرباز روسی در این عملیات کشته یا زخمی شده اند – تلفاتی که توانایی مسکو برای انجام حملات بزرگ را از بین برده است.

کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل بیش از 5500 کشته غیرنظامی در جنگ را ثبت کرده است، اما اشاره کرد که تعداد واقعی می تواند به طور قابل توجهی بیشتر باشد.

این تهاجم بزرگترین بحران پناهجویان پس از جنگ در اروپا را ایجاد کرده است. آژانس پناهندگان سازمان ملل می گوید که یک سوم اوکراینی ها خانه های خود را ترک کرده اند و بیش از 6.6 میلیون نفر در داخل کشور و بیش از 6.6 میلیون نفر دیگر در سراسر این قاره آواره شده اند.

بعدش چی؟

نتیجه جنگ به توانایی روسیه و اوکراین برای جمع آوری منابع بیشتر بستگی دارد.

در حالی که اوکراین بسیج را انجام داده و هدف خود را برای تشکیل یک ارتش 1 میلیون نفری اعلام کرده است، روسیه همچنان به گروه محدودی از داوطلبان تکیه می‌کند، رویکردی که منعکس‌کننده ترس کرملین است که بسیج توده‌ای می‌تواند نارضایتی را افزایش دهد و کشور را بی‌ثبات کند.

مسکو گام‌های موقتی را برگزیده است، تلاش می‌کند مردم را به امضای قرارداد با ارتش تشویق کند، به طور فزاینده‌ای با پیمانکاران خصوصی مانند گروه واگنر درگیر شده و حتی تعدادی از زندانیان را برای خدمت جمع آوری کرده است – اقدامات نیمه‌ای که نمی‌تواند نیازهای هیچ حمله بزرگی را برآورده کند.

تا زمانی که روسیه جمعیت خود را بسیج نکند و صنعت خود را بسیج نکند، نمی تواند وزن مردم و صنعت را برای ایجاد نیروی بسیار بزرگتر و مؤثرتر تحمل کند و بنابراین، باید در نظر بگیرد که چگونه به آنچه که دارد وابسته است. ژنرال بازنشسته بریتانیایی ریچارد بارونز گفت.

اوکراین همچنین فاقد منابع لازم برای احیای سریع قلمرو خود است، بارونز تخمین می زند که ممکن است سال آینده برای جمع آوری نیرویی که قادر به بیرون راندن روس ها باشد، طول بکشد.

تنها در صورتی می‌تواند این کار را انجام دهد که غرب اراده سیاسی، پولی در حدود 5 تا 6 میلیارد دلار در ماه، سلاح‌هایی مانند توپخانه دوربرد، مهماتی که از آن توپخانه پشتیبانی می‌کند و سپس پشتیبانی لجستیکی و پزشکی را که به اوکراین اجازه می‌دهد تا بسازد را فراهم کند. بارونز، رئیس مشترک گروه مشاوره یونیورسال دفاع و راه حل های امنیتی گفت: ارتش میلیون نفری.

وی گفت که غرب باید آماده ادامه حمایت از اوکراین برای مدت طولانی، با وجود افزایش قیمت انرژی و سایر چالش های اقتصادی ناشی از تحریم های اعمال شده علیه روسیه باشد.

او گفت که ترک اوکراین پیامی را به روسیه و چین و هر کس دیگری ارسال می کند که غرب شکم دفاع از دوستان یا حتی منافع خود را ندارد.