جیل اسکات یک ماشین در زمین بود و یک کمدین دیوانه و رقصنده بیرون از آن | فوتبال

به Moving the Goalposts، خبرنامه رایگان فوتبال زنان آبان نیوز خوش آمدید. در اینجا گزیده ای از نسخه این هفته است. برای دریافت نسخه کامل هفته ای یکبار کافیست ایمیل خود را در زیر وارد کنید:

جیل اسکات پس از یک دوران فوق‌العاده در سن 35 سالگی از فوتبال خداحافظی کرد و به درستی با حضور او در تیم انگلیس که قهرمان یورو 2022 شد به پایان رسید. من این افتخار را داشتم که بارها با او برای کشورمان و همچنین در استون بازی کنم. ویلا فصل گذشته، و می توانم به شما بگویم که او واقعا بی نظیر است.

اگر بازیکن خاصی نباشید، نمی توانید 161 بار برای کشور خود بازی کنید، پس بیایید با جیل در زمین شروع کنیم. چیزی که شماره 1 او را بسیار خوب می کرد موتورش بود – او ویژگی های یک هافبک سنتی جعبه به باکس را داشت. او مسافتی را طی کرد و تقریباً می‌توانست این کار را بدون عرق کردن انجام دهد، و شما فکر می‌کنید: «چیست؟ اشتباه با این دختر؟” وقتی در مقابل او قرار می گیرید، دقیقاً چنین می گویید: «می توانی یک لحظه بی حرکت بایستی، چون من برای این کار پا ندارم.»

خواندن او از بازی نیز فوق‌العاده بود، به‌ویژه از لحاظ تهاجمی و به‌ویژه در آن سال‌های اولیه که مجوز پیشرفت را داشت. او بازیکنی بود که ما به آن تکیه می‌کردیم تا بازی‌های سومی را انجام دهیم، تا آن اضافه بارها و مشکلات را برای حریف ایجاد کنیم.

او همچنین یک تهدید هوایی و یک بازیکن باهوش بود. او در منچستر سیتی به تکامل خود ادامه داد، از جمله توانایی او در قرار گرفتن بین خطوط، یافتن پاس های رو به جلو، قرار دادن تیمش در موقعیت های مثبت در حمله.

او عاشق یک مته عبوری بود. در واقع او تحت وسواس آنها بود. او احتمالاً حدود هزار فهرست در سر دارد. بعد از جلسات تمرینی، او همیشه حاضر بود 15 تا 20 دقیقه در کنار بازیکنان جوان بماند و حتی بازیکنان بزرگتر هم گفتند: «امروز چه تمرین گذری انجام می‌دهی؟ من می خواهم به آن ملحق شوم.»

جیل از آن دسته بازیکنانی بود که من و دیگران را مورد آزمایش قرار داد، زیرا او بسیار وقف بهتر شدن بود. گاهی اوقات ما هر دو در یک پست هافبک بازی می‌کردیم، اما او همیشه کارهای بیشتری انجام می‌داد تا به خودش برتری دهد و به همین دلیل است که او یک حرفه طولانی داشته است.

خارج از زمین؟ خوب، این یک موضوع کاملاً متفاوت است. او خیلی روی زمین متمرکز بود، اما خارج از آن می‌توانست شما را دیوانه کند – به روشی خوب. در مورد تیم های ملی اغلب کاملاً تنظیم می شود: مکان هایی برای حضور در زمان مقرر وجود دارد، شما باید لباس خود را داشته باشید و غیره. اما من تضمین می‌کنم که تا پایان سفر جیل حتی نمی‌داند سه چهارم وسایلش کجاست. آنها در اطراف اتاق خواب های چند هم تیمی قرار می گرفتند و او به اطراف می رفت و می پرسید که آیا کسی تلفن یا جوراب او را دیده یا هر چیز دیگری.

و سال گذشته یک ماشین الکتریکی گرفت. مشکل این بود که او احتمالاً یکی از خودجوش ترین افراد روی کره زمین است و چندان اهل برنامه ریزی نیست. اما با یک ماشین برقی باید آماده باشید و بدانید اگر می خواهید به جایی که می خواهید برسید آن را کجا شارژ کنید. بیایید بگوییم که همیشه با جیل این اتفاق نیفتاد. او فراموش می‌کرد که روز بعد کجا باید باشد، ناگهان می‌گفت: «اوه، باید ماشینم را شارژ کنم» و برای دو یا سه ساعت ناپدید شد.

مهمتر از همه، او شخصیتی باورنکردنی دارد. هر فردی که با او تماس می گیرد احتمالاً با لبخند از آنجا می رود و گونه هایش از خنده درد می گیرد.

او چنین فردی متواضع، متواضع و صادق است. و او واقعاً از مراقبت از دیگران و ایجاد احساس خوب در آنها لذت می برد. او همیشه روحیه را سبک می کرد. این می توانست یک تورنمنت یا اردو واقعا مهم باشد اما او این ویژگی را داشت که چنین انرژی مثبتی را به ارمغان آورد. برای ما او یک کمدین بود، کمی جوکر، به نحوی خوب. او بدش نمی آمد که جلو و مرکز باشد و در خارج از زمین احمق باشد.

او هوش اجتماعی و عاطفی برای درک افراد، نحوه تعامل با همه ما داشت و روش منحصر به فردی برای گرد هم آوردن همه داشت. او می‌توانست با هرکسی در یک تیم ارتباط برقرار کند، فارغ از سن، سابقه و هر باشگاهی که ما در آن بازی می‌کردیم. او آن پل بود، اگر دوست داشته باشید، آن چسبی که گروه را به هم پیوند داد. او فردی بسیار بسیار متفکر است.

چه چیز دیگری؟ او عاشق ساختن قافیه است. او کمی استاد قافیه است – این نسخه شعر او است که اغلب مربوط به فوتبال است. او خیلی از این کارها را در ویلا انجام داد. او می آمد و می گفت: “بچه ها، بچه ها، این را گوش کنید.” آیا آنها خوب بودند؟ انصافا او ممکن است چیزی در آنجا داشته باشد. او با کلمات خوب است، می داند چگونه همه را بخنداند و بسیار خلاق است.

اما چیزی که برجسته بود رقصیدن او بود. اسمش رو به نام پیتر کراچ گذاشتیم و اون رقص ربات رو انجام داد و چند تا حرکت دیگه داشت که من اصلا نمی دونم چطور توصیفش کنم! او همیشه ما را در هیستریک قرار می داد.

به سختی می توان آن را در قالب کلمات بیان کرد، اما شما فقط از حضور در کنار او فهمیدید که او فرد خوبی است. برخی از مردم این قدرت کشش را دارند. مردم می خواهند در اطراف او باشند، با او درگیر شوند.

من مطمئن هستم که او به دلیل دانش فراوان و انگیزه درونی اش برای کمک به تقویت بازیکنان جوان تر، در مربیگری مشارکت خواهد داشت. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش چنین چیزی را داشته است و من نمی‌توانم آن را متوقف کنم.