رافا؟ سرنا؟ راجر؟ مناظره بز تنیس توهین به تاریخ است | تنیس

تیسپتامبر او بیستم را نشان می دهد^هفتم سالگرد 14 سالگی پیت سامپراس^هفتم و آخرین پیروزی در گرند اسلم، زمانی که او دشمن دیرینه خود آندره آغاسی را شکست داد و پنجمین عنوان اوپن آمریکا را کسب کرد. همچنین این آخرین مسابقه ای بود که سمپراس تا به حال در تور انجام داد و پیروزی او در نیویورک را تبدیل به نقطه عطف با شکوهی برای یک حرفه باشکوه کرد. در آن زمان، به نظر می‌رسید که آمار شغلی فوق‌العاده سامپراس – یعنی رکوردش در آن زمان او برای مردان – معیاری برای نسل‌های آینده باشد.

با این حال، در حالی که جهان تنیس سالانه به گاتهام نزول می کند، قابل توجه است که نه تنها رکورد سامپراس در گرند اسلم تحت الشعاع قرار گرفته است، بلکه توسط سه بازیکن، به اصطلاح سه بزرگ رافائل نادال (22 عنوان اصلی) شکسته شده است. نواک جوکوویچ (21) و راجر فدرر (20). برای سه بازیکن که این کار را انجام داده اند، همه در یک دوره، تقریباً فراتر از درک است.

اما، مگر اینکه 11 وجود داشته باشد^هفتممهلت یک ساعته که به جوکوویچ اجازه می دهد بدون واکسینه در فلاشینگ میدوز شرکت کند، فقط نادال مسابقات را از دوشنبه هفته آینده آغاز خواهد کرد (فدرر 41 ساله که هنوز از مصدومیت زانو بهبود می یابد، قرار است در ماه های آینده به میادین بازگردد). مهم نیست که هر کسی در مورد وضعیت واکسیناسیون جوکوویچ چه موضعی دارد، شرم آور است که هواداران از امکان مسابقه دیگر نادال و جوکوویچ محروم می شوند (رقابت آنها پربارترین رقابت مردان در دوره آزاد است: آنها 59 بار با یکدیگر بازی کرده اند و جوکوویچ توانسته است با هم بازی کند. سری 30-29). به هر حال، در حالی که این سه رقیب جاودانه به نظر می‌رسند، هیولای زمان زودتر از این‌ها کارشان را خواهد بلعید.

بدون شک همه نگاه ها در طول این دو هفته معطوف به نادال خواهد بود، اگرچه او همچنین با بازی تنها در یک مسابقه از زمان خروج از ویمبلدون به دلیل آسیب دیدگی شکمی، وارد آخرین مسابقه اصلی سال می شود. و تمرکز اصلی این خواهد بود که آیا نادال می‌تواند بیست و سومین رشته اصلی خود را به دست آورد و در مناظره بهترین تاریخ (بز) جلو بیفتد.

بحث بز به یک اپیدمی حواس پرت کننده در تنیس تبدیل شده است – و همه ورزش ها برای آن موضوع. این یک رویکرد خسته کننده، ساده و تک بعدی برای ارزیابی عظمت است و همچنین توهین به تاریخ و دیدگاه است. به سختی می توان به تاریخ پیوست که مناظره های بز در میان طرفداران و نویسندگان ورزشی به یک وسواس تبدیل شد، اما با مایکل جردن و تایگر وودز جذابیت زیادی پیدا کرد. عجله برای اعطای عنوان بز، بازتابی نزدیک‌بین، ناامن و ناپخته از سوی نویسندگان و مفسران ورزشی است که احساس می‌کنند نیاز به اعلام نسل خود را بدون شک بهترین هستند.

برای نشان دادن عدم امکان حل و فصل یک بحث بز، صرفاً استفاده از عناوین گرند اسلم برای تعیین عظمت یک پدیده نسبتاً جدید در تاریخ طولانی و بسیار پیچیده این ورزش است. به عنوان مثال، تا دهه 1960، جام دیویس همتراز – اگر نه مهمتر – از چهار قهرمانی مهم در نظر گرفته می شد. امروزه به ندرت از جام دیویس در رسانه ها یاد می شود.

علاوه بر این، حرفه ای ها تا سال 1968 از شرکت در مسابقات اسلم محروم بودند. این بازیکن استرالیایی با 11 عنوان قهرمانی دوران درخشان خود را به پایان رساند. او در این پنج سال چند ادعای دیگر داشت؟ با توجه به این واقعیت که او در هر دو سال 1962 و 1969 برنده گرند اسلم سال تقویمی شد، می توان حداقل 10 مورد بحث را مطرح کرد (لاور آخرین مردی است که هر چهار دوره را در یک سال برنده شده است).

علاوه بر این، از اوایل دهه 1970 تا اواسط دهه 1980، بسیاری از مردان برتر برای سفر به اوپن استرالیا به خود زحمت ندادند. به طور باورنکردنی، بیورن بورگ تنها یک بار در این مسابقات به عنوان یک نوجوان 17 ساله بازی کرد. او در طول دوران کوتاه اما افسانه ای خود می توانست چند عنوان استرالیایی را کسب کند؟ این سوئدی تا زمانی که 25 ساله شد، بدون بازی در استرالیا، 11 رشته اصلی را به دست آورد.

در نهایت، بحث تکنولوژی و تناسب اندام وجود دارد. تا زمان ظهور راکت‌های بزرگ‌تر در دهه 1980 و سپس ظهور رشته‌های پلی (اولین بار توسط گوستاوو کوئرتن استفاده شد)، همه بازیکنان با راکت‌هایی با همان اندازه که عمدتاً از یک ماده تشکیل شده بود – چوب رقابت می‌کردند. غیرممکن است که تأثیر فناوری راکت و سیم بر روی این ورزش را اغراق کنیم. آنچه که اکنون در مقایسه با بازی 30 یا 40 سال پیش بسیار متفاوت است، کنار گذاشتن تقریباً کامل سرویس و والی در تنیس مدرن است.

در گذشته‌ای نه چندان دور دسته‌ای از بازیکنانی بودند که سرویس‌دهی می‌کردند و والی‌باز بودند که ترکیبی از سبک‌ها را به تور می‌دادند. در حال حاضر، سرویس و والییر خالص یک نادر است. به عنوان یک درس شیئی نباید به راجر فدرر نگاه کرد. با نگاهی به کلیپ‌های قدیمی مسابقات او در مراحل اولیه حرفه‌اش، متوجه می‌شویم که فدرر با دفعات بیشتری پشت سر اولین سرویس‌هایش می‌رفت. به نوبه خود، نادال در واقع یک والیزر فوق العاده و دست کم گرفته شده است، اما حملات او به سمت تور بسیار انتخابی است. کاهش – و گاهی اوقات غیبت کاملاً – از بازی خالص که در یک مسابقه نقش اصلی را ایفا می کند، به دلیل توانایی بازیکنان برای ضربه زدن به برنده ها، ظاهراً به میل، از پشت خط پایه نیست. این چیزی بود که قبل از دهه 90 بی سابقه بود. در حالی که تعداد کمی با این واقعیت که شوت زدن، رالی‌های طولانی‌تر و مسابقات رقابتی‌تر در بازی امروز هیجان‌انگیزتر هستند، بحث می‌کنند، این نیز درست است که هزینه‌هایی نیز به همراه داشته است: از دست دادن زیبایی و هنر والیینگ. به هر حال، مقایسه بین نسل‌ها بسیار دشوار است، زمانی که بازی به طور اساسی تغییر کرده است.

با بازگرداندن آن به سامپراس، با چمن سریعتر ویمبلدون در دهه های گذشته، آیا بازی برگشت باورنکردنی جوکوویچ در برابر پیستول پیت دوام می آورد – یا اینکه سمپراس هفت عنوان ویمبلدون خود را در سطح مدرن SW19 کسب می کرد؟ این به این معنی نیست که سامپراس یا جوکوویچ بهتر از دیگری هستند، بلکه برای جلب توجه به بیهودگی مقایسه بازیکنان در دوره های مختلف است.

البته بحث Goat بدون ذکر سرنا ویلیامز کامل نمی شود. ویلیامز اگر همه را شوکه نکند و اوپن ایالات متحده را برد تا بیست و چهارمین اسلم خود را کسب کند، در نهایت در جایگاه دوم فهرست عناوین اصلی قرار خواهد گرفت، کسی که کمتر از مارگارت کورت باشد. می توان این موضوع را آسان کرد که او کاملاً بر دوران خود تسلط داشته است. چیزی که آن را کمتر متقاعد می کند این است که – جدا از دوره های رقابت با خواهرش ونوس و جاستین هنین – او هرگز رقیبی نداشت که بتواند با او زندگی طولانی مدت داشته باشد. و درست مانند بازی مردان، زنان با استفاده از سبک‌ها و روش‌های مختلف در سال‌های اخیر به رقابت پرداخته‌اند. مقایسه بین بازی زنان مدرن و مثلاً دوران بیلی جین کینگ یا مارتینا ناوراتیلووا خیلی سخت است.

لازم به یادآوری است که در پایان سال 2007، زمانی که فدرر 12 عدد خود را جمع آوری کرده بود.^هفتم درست پس از 26 سالگی، او را بز می نامیدند. و قابل درک بود که چرا بسیاری او را حنایی می کنند، زیرا سبک بازی زیبا و تمام زمینی او دشمنانش را با سهولت غیرطبیعی از بین می برد. اما اکنون اینجا هستیم، و با توجه به استاندارد اسلم شمارش بز، فدرر احتمالاً تنها سومین بهترین … نسل خود در نظر گرفته خواهد شد.

مهم نیست: از تنیس بازان بزرگ باید به جای مقایسه های بی معنی لذت برد.