آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیبخش املاک در اقتصاد چین همیشه چیزی شبیه به یک معما بوده است. در اوج خود، یک چهارم تولید اقتصادی کشور را تشکیل می داد که به طور کلی اندازه گیری می شد. و مردم در پکن و شانگهای با وجود داشتن تنها یک چهارم درآمد خریداران آمریکایی، قیمت‌های مسکن مشابه قیمت‌های سانفرانسیسکو و نیویورک را می‌پردازند.
اکنون بسیاری بر این باورند که ما در شرف انقباض شدید بازار املاک در چین هستیم. دولت می‌خواهد برای مهار سفته‌بازی مداخله کند و مشکل «سه بالا» را مهار کند: قیمت‌های بالا، بدهی بالا و مالیه‌سازی بالا. این رویکرد چیزی جز دراماتیک نبوده است. تامین مالی برای توسعه دهندگان املاک کاهش یافته است. در اوایل سال جاری، فروش ملک تا 20 تا 30 درصد کاهش یافت، تحولات در حال انجام تکمیل نشده است. و مردم به خیابان ها ریخته اند و با هم متحد شده اند تا پرداخت وام مسکن را متوقف کنند در اعتراض به چنین پروژه هایی
بسیاری از بزرگترین توسعه دهندگان املاک چین در حال شکست هستند برای بازپرداخت بدهی های خود حتی بازماندگان نیز در تنگنای نقدینگی و در بحران نقدینگی قرار دارند. خطر این است که بحران بازار املاک، اقتصاد گسترده‌تر را با خود به پایین بکشد و به تامین‌کنندگان، شرکت‌های کوچک و متوسط در ساخت و ساز و همچنین مصرف خانوار ضربه بزند. و خطرناک این است که سیستم بانکی حداقل یک چهارم دارایی های خود را دارایی است.
آنچه در حال حاضر مورد نیاز است، پشتوانه ای برای بحران خودشکوفایی است: این باور که توسعه دهندگان املاک ورشکسته خواهند بود، خریداران را وادار می کند که خریدهای خود را متوقف کنند و تامین مالی خود را متوقف کنند. برخی از تسهیلات پولی و آرامش در بازار وام مسکن کافی نیست: تحریک تقاضا با کاهش وام مسکن مشکل را حل نخواهد کرد و بسته نجات پیشنهادی احتمالاً سوزن را تکان نخواهد داد. دولت باید علیرغم رفتارهای ناجوانمردانه گذشته، تسهیلات بسیار بیشتری را به توسعه دهندگان املاک ارائه دهد. برای شکستن این چرخه، دولت باید پیام بسیار قوی تری ارسال کند و اعتماد را القا کند.
فشار کوتاه مدت بر اقتصاد چین واقعی است، اما چین در آستانه تجربه یک بحران شدید مسکن نیست. برای یکی، خانواده های چینی از نظر تاریخی، نرخ‌های پس‌انداز بسیار بالایی دارند، که به آنها اجازه می‌دهد تا پرداخت‌های بهره را نسبتاً آسان انجام دهند. این وضعیت مانند ایالات متحده یا اروپا در سال 2008 نیست، که شاهد بودیم صاحبان خانه های بدهکار نمی توانند پرداخت های اولیه خود را انجام دهند.
و تقاضای متوقف شده برای مسکن هنوز وجود دارد: شهرنشینی سریع به این معنی است که ساکنان جدید به دنبال مکانی در شهر خواهند بود. در یک کشور دارای جنس مخالف با بازار ازدواج بسیار رقابتی برای مردان، مجردها زمانی که دارایی را در اختیار داشته باشند، واجد شرایط تر می شوند.
همچنین یک بحران مالی تمام عیار محتمل نیست. بانک های بزرگ دولتی هستند و اجازه ورشکستگی نخواهند داشت. هیچ زنجیره پیچیده و مبهم واسطه گری که مشخصه نظام بانکداری غربی باشد وجود ندارد. طلبکاران خارجی به توسعه‌دهندگان املاک چینی مجبور خواهند بود موهای خود را کوتاه کنند، اما اثر موجی بر اقتصاد بین‌المللی احتمالاً محدود خواهد بود. به طور کلی بازیگران خارجی در معرض محدودی از دارایی های چین قرار دارند: امروزه کمتر از 5 درصد از سهام و اوراق قرضه چین در اختیار خارجی ها قرار دارد. این برخلاف اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن است، جایی که کل جهان تا قبل از بحران مالی 2008 در معرض دید قرار گرفت.
آنچه امروز شاهد آن هستیم، سومین چرخه عمده بازار املاک در 10 سال گذشته است. دولت دلایل خود را برای مداخله دارد: به دست آوردن قلب طبقه متوسط با فراهم کردن مسکن مقرون به صرفه تر شروع می شود. گرمای بیش از حد بخش نیز تهدیدی برای ثبات مالی است. در گذشته، شرکت‌های املاک و مستغلات به مناطق غیرمرتبط با املاک گسترش یافته‌اند، در حالی که بسیاری از مشاغل دیگر به جای تمرکز بر عملیات اصلی خود، به سرمایه‌گذاری در ملک روی آورده‌اند.
اما روش‌هایی برای خنک کردن بازار که خیلی سریع و بیش از حد سخت هستند نتیجه معکوس خواهند داشت. مشکل بازار مسکن یک مشکل ساختاری است و باید به مرور زمان حل شود. یکی از این مشکلات، خود سیستم مالی چین است. سرمایه گذاری در ملک به طور مداوم از کل بازار بهتر عمل کرده است. حدود 80 درصد از جمعیت مالک دارایی هستند، و نسبت بسیار بالایی – که طبق گزارش ها بیش از 20 درصد در مناطق شهری است، و من برآوردها را تا 40 درصد در کل دیده ام. مالکیت بیش از یک ملک
مشکل دیگر «اقتصاد شهردار» است. دولت محلی زمین را برای افزایش درآمد می فروشد و علاوه بر آن از زمین به عنوان وثیقه برای استقراض فراوان استفاده می کند. ملک اغلب کاتالیزوری برای توسعه بوده است: زمانی که یک توسعه‌دهنده مسکن مسکونی می‌سازد، سرمایه‌گذاری زیرساختی، خرده‌فروشی، خدمات و مشاغل را نیز به همراه دارد. این توضیح می دهد که چرا در دهه گذشته، غیرت دولت های محلی به سرعت از صنعتی شدن به شهرنشینی عظیم – راهی سریعتر برای تقویت تولید ناخالص داخلی محلی – تغییر کرده است. و این به توسعه‌دهندگان اجازه داده است تا از اهرم‌ها استفاده کنند، زمین‌ها را ذخیره کنند و بیش از حد توسعه دهند.
ایالت مایل است بخش املاک از «به ندرت خنک و بیشتر گرم» به برعکس تبدیل شود. این امر مستلزم دگرگونی اساسی در ساختار اقتصادی کشور است، نه فقط مقررات سختگیرانه. کنار گذاشتن اقتصاد از اموال به شیوه‌ای منظم، مستلزم ناوبری ماهر و لمس سبک‌تری بر افسار است – چیزی که چند دولت ثابت کرده‌اند که به‌ویژه در آن خوب هستند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
