گرم کردن مجدد نارضایتی های قدیمی در مورد قرنطینه، بازنشستگان را در زمستان گرم نگه نمی دارد | گابی هینسلیف

دبلیوکلاه باعث بحران هزینه زندگی می شود؟ این یک سوال ترفند نیست، یا قرار نیست که باشد. بسیاری از مردم به طور طبیعی می گویند که قبض های انرژی را افزایش می دهند و اکنون پنج برابر نسبت به سال معمولی هستند. مثل پیچک بالا می رود، مار می رود و می چسبد، همه چیز را خفه می کند و نور را محو می کند. گرگ جکسون ناامید از Octopus Energy می گوید که معادل 9p در مالیات بر درآمد یک شبه کوبیدن است. بیش از بسیاری از رهن، اجاره یا قبض مهدکودک که زمانی فلج کننده بود. برخی دیگر ممکن است به افزایش قیمت مواد غذایی یا هزینه پر کردن خودرو اشاره کنند. اما همه چیزها را اینطور نمی بینند.

چند هفته پیش بود که برای اولین بار متوجه هجوم ناگهانی حساب‌های کاربری در رسانه‌های اجتماعی شدم که همگی پیام تهاجمی مشابهی را منتشر می‌کردند: اگر از قرنطینه حمایت می‌کنید، در مورد فاجعه اقتصادی در آینده زمستان نزد ما گریه نکنید، زیرا همه چیز همین است. تقصیر تو «اگر به همسایه‌ات بدگویی کردی و خواستار قرنطینه‌های طولانی‌تر و سخت‌تر شدی، این به گردن توست.» بن گلداسمیت، شکاک محافظه‌کار در قرنطینه، غر زد – برادر زک گلداسمیت، وزیر محیط زیست بین‌الملل، و تا همین اواخر یکی از اعضای غیرموظف هیئت مدیره دفرا – زمانی که بانک انگلستان در این ماه به موارد اجتناب‌ناپذیر تعظیم کرد و رکود اقتصادی را پیش‌بینی کرد. او در توییتی نوشت: «از دیدن دستفروشان قرنطینه غمگین بود… اکنون که کشور در حال شکسته شدن است، به شدت شکایت می‌کنند». اگرچه شاید کمتر از سرزنش همسایگان پرده انقباض برای یک بحران اقتصادی که نیمی از کشور را به سمت فقر سوخت سوق داده است، کمتر فک کند.

اندکی بعد، عضو سابق حزب محافظه کار و ستون نویس تلگراف دانیل هانان اعلام کرد “توسعه گسترده قدرت دولتی در طول قرنطینه – طرح مرخصی سخاوتمندانه منحصر به فرد و سایر کمک‌های بلاعوض که وزیران در آن زمان به آن افتخار می‌کردند – دلیل مستقیم مشکلات کنونی ما هستند.” طرحی که مشاغل بی‌شماری را نجات داد، اکنون خود را به عنوان دلیل ترس از دست دادن شغل خود تغییر نام داده است.

نماینده سابق حزب محافظه کار (و متعاقباً Ukip). داگلاس کارزول موافقت کردآیا کسانی که برای مقابله با کووید خواستار قرنطینه شدند و صفر خالص CO را محدود خواهند کرد؟₂ آیا انتشار گازهای گلخانه ای برای نابودی اقتصاد بریتانیا پاسخگو خواهد بود؟» با صحبت از چیزهایی که اخیراً تولید ناخالص داخلی را سوراخ کرده است، هر سه مرد طرفدار برگزیت بودند. اما به هر حال این تقصیر شماست، متوجه می شوید، نه آنها. تقصیر شماست که اعصاب این را دارید که نمی خواهید از کووید بمیرید.

برای اندازه گیری خوب، آخر هفته گذشته نایجل فاراژ به افزایش غیرقابل توضیح مرگ و میر بیش از حد – در تابستانی که لیست های انتظار و آمبولانس ها ساعت ها طول می کشد تا به قربانیان حمله قلبی و سکته مغزی برسند – به عنوان دلیلی بر این موضوع اشاره کرد. قرنطینه یک “فاجعه” بود، اگرچه لیست انتظار NHS قبل از شیوع کووید در حال افزایش بود و آمبولانس ها حداقل تا حدودی در خارج از بیمارستان ها پشتیبانی می شوند زیرا تخت ها پر از افرادی است که به دلیل نداشتن بسته مراقبت اجتماعی نمی توانند آنجا را ترک کنند. فروپاشی خدمات عمومی؟ احتمالاً این هم تقصیر شماست.

اینها ممکن است صداهای حاشیه ای به نظر برسند، نی های جدا شده در باد. اما هرکسی که اخبار GB را تماشا می کند، شکاکان مربوط به قفل را در فیس بوک دنبال می کند یا در محافل آزادیخواهانه حرکت می کند، به طور فزاینده ای این استدلال را می شنود که علت “واقعی” بحران هزینه های زندگی، اتحاد نامقدس ماسک پوشان، کیر استارمر، فرد منفور همیشگی است. کارشناسان، گرتا تونبرگ و دیگر آدم‌های غول‌پیکر آن‌چه که قبلاً نخبگان لیبرال از خود نامیده می‌شدند، هنوز به شیوه‌ای غیرقابل توضیح بر کسانی که واقعاً در 12 سال گذشته در قدرت بودند غالب بودند.

آن رفرنس عصبانی در حال برداشتن و تکرار است. حتی لیز تراس که همیشه نسبت به باد غالب هشدار می‌دهد، اکنون می‌گوید که در بحث‌های کابینه درباره قرنطینه، همیشه «طرف انجام کمتر بود». بر اساس نظرسنجی این ماه برای موسسه مشاوره تحقیقاتی تأثیرگذار Public First، جنگ در اوکراین همچنان در صدر فهرست دلایل درک شده برای بحران هزینه زندگی است. اما 39 درصد از کسانی که قصد رای دادن به محافظه‌کاران را داشتند، بدهی‌های ایجاد شده در طول کووید را نام بردند، بسیار بیشتر از کسانی که تلاش برای رسیدن به صفر خالص را مقصر می‌دانستند، و این نشان می‌دهد که مقصر دانستن قرنطینه برای همه مشکلات ما ممکن است مخاطبان آماده‌تری پیدا کند. اما دقیقا چقدر آماده است؟

تصور اینکه دولت جدید حزب محافظه‌کار برای مدت طولانی در دنیای تورم به طور بالقوه بالای 18 درصد زنده بماند، دشوار است. فرود آمدن روی فرش با این حال، تنها پنجره باریکی که او برای بقا خواهد داشت، یافتن یک بزغاله است: روشی مبتکرانه برای کشیدن آتش، که می‌تواند مانند جنگ‌های فرهنگی، رای‌های ضد توری را که هنوز ناپایدار است، شکافته و سردرگم کند. مانند تمام بهترین ترفندهای کلاهبرداری، شاید ایده سرزنش قرنطینه به اندازه کافی دانه های حقیقت را در خود جای دهد که برای برخی قابل قبول به نظر برسد.

درست است که همه‌گیری اقتصاد ما را تضعیف کرد، درست همانطور که برگزیت قبل از آن انجام داد. ماه‌ها غیبت در مدرسه آثار خود را بر روی نسلی از کودکان بر جای گذاشته است و ممکن است به دلیل تأخیر در درمان NHS یا از دست رفتن علائم در اوج بیماری همه‌گیر، زندگی به طرز غم انگیزی کوتاه شده باشد. برای حمایت از آسیب‌پذیرترین افراد از طریق آن، ناگزیر صورت‌حساب‌هایی نیز برای پرداخت وجود دارد.

اما جایگزین تعطیلی تحمیلی دولت در مارس 2020، همانطور که به نظر می‌رسد منتقدان آن تصور می‌کنند، طبق معمول ادامه نمی‌دهد. این یک آمار مرگ و میر شدید و تعطیلی بی نظم بود. میخانه‌ها و رستوران‌ها با ترک دسته جمعی مشتریان متلاشی می‌شوند. فروپاشی بالقوه NHS که باعث ایجاد وحشت گسترده می شود. قرنطینه بدترین گزینه در میان برخی از انتخاب‌های افتضاح بود، و اگر وزرا در هر کاری مقصر باشند، نادیده گرفتن عواقب بعدی است. آنها نتوانستند دروس جبرانی را در مقیاسی که مشاور خودشان از آنها حمایت می‌کرد، تامین کنند و به سختی از عقب ماندگی NHS جلوگیری کردند. حالا میخوای به ما بگی این همه تقصیر ما بود؟ یه لطفی بکن

این استدلال یک حفره خرگوش است که انرژی صرفه‌جویی می‌کند، زمان را هدر می‌دهد، در حالی که واقعیت این است که همه راه‌های خروج از بحران زمستانی از طریق راه‌حل‌هایی به قیمت‌های ناپایدار بالای انرژی منجر می‌شوند که عمدتاً آن را هدایت می‌کنند. از آنجایی که اکثر گزینه های موجود برای محافظه کاران دولت های کوچک تحقیر می شوند، جای تعجب نیست که آنها ترجیح می دهند موضوع را تغییر دهند. اما بیان دوباره نارضایتی‌های قدیمی در مورد قرنطینه، یک بازنشستگی را در زمستان امسال گرم نگه نمی‌دارد، و اگر همه اینها شبیه آخرین ضربه‌های ناامیدانه یک رژیم در حال مرگ به نظر برسد، ممکن است دقیقاً همین باشد.

با این حال، گفته شد، هنوز یک پرچم هشدار است. این یک یادآوری است که از نظر تاریخی، روند اغلب شوک‌های اقتصادی برای سوق دادن رأی‌دهندگان به سمت راست پوپولیستی بوده است. وقتی زمان سخت است، مردم همیشه مقصر آشکار را مقصر نمی دانند. و بالاتر از همه، برای کارگر، هیچ چیز در کیف نیست. گاهی اوقات، این استدلال‌های به ظاهر مضحک هستند که فریاد می‌زنند که باید جدی گرفته شوند، حتی اگر بهتر از هم جدا شوند.