جیک پیکاک: “امیدوارم مردم از داستان من الهام بگیرند و تغییر کنند” | ورزش

جیake Peacock قهرمان سبک وزن سبک کانادایی و قهرمان موی تای آمریکای شمالی است. او در هشت مبارزه حرفه‌ای خود برنده شده است و به دلیل توانایی‌اش در ناک اوت کردن حریفان از نظر بالینی با آرنج‌ها و ضربات دقیق مشهور است. اولین مبارزه با معنای واقعی او جمعیت زیادی را در اطراف خود داشت، اما دور از نورهای درخشان استادیوم هایی بود که او اکنون در آن رقابت می کند. او 11 ساله بود که در مدرسه در انگلستان مشغول به کار بود و وحشت زده به سمت مدرسه می رفت تا پسری از نظر جسمی بزرگتر را که بی رحمانه او را مورد آزار و اذیت قرار داده بود، بگیرد. طاووس با یک دست کوتاهتر از دست دیگر به دنیا آمد و از طعنه ها بدش آمد. تصمیم او برای مبارزه در آن روز باقی زندگی او را مشخص کرد.

وقتی آخرین زنگ پایان مدرسه به صدا درآمد، می دانستم که گزینه دیگری دارم. داشتم از مدرسه بیرون می رفتم و می دانستم که می توانم مستقیماً به میدان مدرسه بروم یا می توانم بچرخم و به سمت ماشین مادرم در فاصله 20 متری راه بروم و به خانه بروم. روز جمعه بود. من می‌توانم دوشنبه برگردم و ببینم چه اتفاقی می‌افتد، اما این خوب نیست. قلدری فقط ادامه خواهد داشت و من می دانستم که هرگز متوقف نخواهد شد.

وقتی به میدان رفتم، هنوز در تلاش بودم جلوی آن را بگیرم و به آن مرد گفتم: “تو چیزی برای اثبات نداری.” او فقط گفت: “کیف های لعنتی خود را زمین بگذارید و بیایید دعوا کنیم.” مردم دور ما حلقه زدند و کار به جایی رسید که او مرا به عقب برگرداند. می دانستم که باید کاری انجام دهم. من فقط با حداقل نیروی کار را انجام دادم. بعد از اتمام، مدرسه سعی کرد مرا به حالت تعلیق درآورد زیرا بیش از یک مشت پرتاب کرده بودم. باورم نمی شد، باید از خودم دفاع می کردم. پدرم خیلی سریع به مدرسه آمد و آن را مرتب کرد. به یاد دارم چند روز بعد، قلدر نزد من آمد و عذرخواهی کرد. همین بود و ما با هم دوست شدیم.»

طاووس 15 سال اول زندگی خود را در انگلیس گذراند و تا حدودی زیر سایه پدرش گاوین، هافبک سابق نیوکاسل، چلسی و کیو پی آر زندگی کرد. رفتن به سوپرمارکت بدون اینکه مردم محلی صمیمی بخواهند عکسی داشته باشند یا در مورد روزهای خوب قدیمی در استمفورد بریج یا پارک سنت جیمز صحبت کنند، سخت بود. طاووس برای مدرسه و تیم های محلی خود فوتبال بازی می کرد، اما اشتیاق او همیشه به ورزش های رزمی بود. او رقابت در کاراته را در سن 11 سالگی آغاز کرد و زمانی که گاوین تصمیم گرفت شغل خود را در رسانه ها رها کند و یک خدمت کلیسا در کانادا راه اندازی کند، طاووس می دانست که باید به مبارزه ادامه دهد. این به او کمک کرده بود تا ذهنیتی سخت‌گیرانه ایجاد کند، که او را به جلو سوق داد.

“داشتن یک ذهنیت قوی همیشه وجود داشت. بزرگ شدن با یک دست واقعاً این را بیشتر از من بیرون آورد. هر کس متفاوت است، درست است؟ برخی از افراد را می توان با موانع مختلف له کرد. نمی گویم سخت نبود، اما مطمئناً من را انعطاف پذیرتر کرد. و صادقانه بگویم، نه همیشه به بهترین شکل. وقتی کوچکتر بودم گاهی اوقات خیلی عصبانی بودم. بسیاری از مردم که به بازوی من خیره می شوند و در مورد آن نظر می دهند، خیلی زود پیر می شوند. بنابراین زمانی که مردم می ایستند و خیره می شدند، واقعاً ناامید و عصبانی می شدم. خیلی از اینها درست نبود اما نیازی به عصبانیت نداشتم. مردم کنجکاو هستند یا حتی اگر مسخره می‌کردند، در پایان روز واقعاً مهم نیست. اما قطعاً از همان ابتدا یک انگیزه و پشتکار قوی داشتم.»

در کانادا، طاووس در کیوکوشین کاراته شرکت کرد و به مسابقات جهانی نوجوانان در توکیو سفر کرد. کیوکوشین یک رشته تمام تماس است که بند انگشتان برهنه به بدن ضربه می زند و ساق پاها با سر وصل می شوند. در کاراته، Peacock توسط مربیانی که او را با هیچ محدودیتی قضاوت نمی‌کردند، احساس رهایی می‌کرد، بلکه در عوض نقاط قوت او را هدایت می‌کردند. او بی وقفه تمرین کرد، فراتر از موانع درک شده درد رفت و مدام هدفش بهبود بود. در 18 سالگی، او شروع به تحقیق در مورد موی تای و اینکه چگونه می تواند او را به عنوان یک جنگنده بیشتر توسعه دهد، آغاز کرد.

من چیز بیشتری می خواستم زیرا در کیوکوشین، بند انگشت برهنه است. شما می توانید به همه جا مشت و لگد بزنید، به جز اینکه نمی توانید به صورت مشت بزنید. شما می توانید به سر ضربه بزنید، اما نمی توانید با مشت به سر ضربه بزنید. من به چیزی بیشتر نیاز داشتم. من چند مبارزه آماتور در موی تای داشتم و بقیه آن تاریخ است. واقعاً کل بسته بود. منظورم این است که درگیر مبارزه با کلینچ است، بوکسی که دوستش دارم، و لگد زدن وجود دارد و این کاری است که من با آن بزرگ شدم. کاملاً فوق العاده بوده است.»

هنگامی که او نوجوان بود، طاووس عادت داشت جامپر خود را پایین بکشد تا بازوی کوتاهتر خود را پنهان کند. اما همانطور که او به عنوان یک مبارز پیشرفت کرد و به لطف ایمان مسیحی قوی خود، شروع به راه رفتن بلندتر در داخل و خارج از طناب ها کرد. دو سال پیش، او تصمیم گرفت که یک مبارز حرفه ای شود، در حالی که ورزشگاه خود را در کلگری اداره می کرد.

او عناوینی را در رینگ کسب کرده است، اما بیشترین رضایت او از الهام بخشیدن به افرادی است که به آنها گفته شده نمی توانند کاری انجام دهند. او می‌گوید: «سعی می‌کنم سرم را پایین نگه دارم، سر کار بروم و بجنگم. “آنها من را به عنوان “جیک پیکوک جنگنده یک دست” معرفی نمی کنند. بارها بوده است که من آن را در یک تیتر خوانده ام. این قبلاً کمی مرا آزار می داد زیرا می دانستم که با بهترین مبارزان اطراف رقابت می کنم. من فقط جیک پیکوک هستم، مبارزی که اتفاقاً یک دست دارد.

“اما صادقانه بگویم، من پیام های زیادی از افراد مختلف دریافت می کنم – والدین، بزرگسالان جوان، بزرگسالان مسن تر و کودکان – که از داستان من تشویق می شوند. افراد مبتلا به فلج مغزی، افرادی که اندام خود را از دست داده اند، افراد مبتلا به اوتیسم یا هر چیز دیگری. من از همه این افراد پیام دریافت می کنم. و من متوجه شدم که دیگر نیازی به اذیت شدن با تیترها ندارم. افراد زیادی هستند که این داستان از آنها الهام می گیرد. و اگر فقط یک یا دو نفر را الهام بخشد، عالی است. بنابراین برای من مهم نیست که چگونه مرا اعلام می کنند. من فقط وارد آنجا می شوم و کارم را انجام می دهم. و امیدوارم مردم با داستان من تغییر کنند. و من فکر می کنم بسیاری از مردم مجبورند، در این مرحله تا کنون.”

Peacock امیدوار است در ماه نوامبر دوباره مبارزه کند، زیرا او به بالاترین سطح می رسد، در نهایت قهرمانی ONE در سنگاپور، که پوشش و حقوق بیشتری را برای مبارزان به ارمغان می آورد. در حال حاضر او یک روز کامل تمرینی در پیش دارد. قبل از رفتن، از او می‌پرسم که به یک جوان که به او گفته شده نمی‌تواند کاری را که دوست دارد انجام دهد، به دلیل ناتوانی درک شده، می‌گوید.

من از آنها می پرسم، چه کسی این را به شما می گوید؟ برو یکی دیگه رو پیدا کن تا بهت انگیزه بده راستش را بخواهید، همیشه راهی برای انجام هر کاری که می خواهید انجام دهید وجود دارد. همیشه راهی هست شما باید بدانید: کارهای بزرگتری توسط افراد کمتر انجام شده است و شما باید اطراف خود را با افراد مناسب احاطه کنید که شما را تشویق و تشویق می کنند. مطمئن شوید که یک سیستم پشتیبانی خوب در اطراف خود دارید و هرگز تسلیم نشوید. همیشه فشار بیاورید و خارج از چارچوب فکر کنید. و اگر به اندازه کافی بد می خواهید، به من اعتماد کنید، آن را محقق خواهید کرد.»

جاناتان درنان در توییتر است و می توانید مصاحبه های او را اینجا بخوانید.