شرکت نفت انگلیسی-فرانسوی ذخایر آمازون را برای مردم بومی منزوی تهدید کرد | مردمان بومی

گروه‌های بومی می‌گویند که قبایل منزوی پرو با تهدیدی برای نابودی یک ذخیره‌گاه بومی برنامه‌ریزی‌شده به رهبری یک شرکت نفتی انگلیسی-فرانسوی مواجه هستند.

شرکت پرنکو، که شعار آن «نفت یک ماجراجویی باقی می‌ماند» در ماه مه حکمی را برای لغو قانونی ارائه کرد که به رسمیت شناختن اولیه دولت برای ذخیره پیشنهادی Napo-Tigre ارائه می‌کرد. اولین جلسه دادگاه در 7 سپتامبر برنامه ریزی شده است.

علاوه بر توقف پناهگاه بومی جدید، پرنکو درخواست می کند که در روند تصویب این ذخیره گاه در آینده گنجانده شود.

در اسنادی که آبان نیوز مشاهده کرده است، این شرکت با وجود شواهد عکاسی که حضور آنها را تأیید می کند، وجود پرویی های بدون تماس را در منطقه شمالی ناپو-تیگره که در آن تمرین می کند، به چالش می کشد.

یک مقاله رسمی پرنکو می‌گوید: «نشانه‌های روشنی وجود دارد که وجود آنها را مورد تردید قرار می‌دهد، که هشدار دهنده – و آشکارا نقض حقوق اساسی ما – است که وزارت فرهنگ در حال انجام رویه مورد بحث است.»

آپو خورخه پرز، رئیس انجمن بین قومیتی برای توسعه جنگل‌های بارانی پرو (آیدسپ)، پرنکو را به “نقض حقوق بشر برادران و خواهران بدون تماس ما” متهم کرد.

جولیو کوسوریچی، رهبر مردم بومی شیپیبو و برنده سابق جایزه معتبر محیط زیست گلدمن، گفت: «اینکه این شرکت خارجی از دولت پرو برای انکار وجود این انسان ها شکایت کرده است، کاملا غیرقابل قبول است. این شرکت همچنین به دنبال جلوگیری از ایجاد ذخیره‌گاه بومی Napo-Tigre است که این مردم را در حالت بی‌دفاع کامل قرار می‌دهد و می‌تواند منجر به نابودی آنها شود.

در 25 ژوئیه، دولت چپ پرو رسماً وجود مردمان بدون تماس در منطقه حفاظت شده ناپو-تیگر را به رسمیت شناخت که اولین گام برای اعطای وضعیت ذخیره منطقه بود، تقریباً 20 سال پس از اولین درخواست توسط گروه های بومی آمازون.

این ذخایر دارای امتیاز نفتی به نام بلوک 67 در نزدیکی مرز اکوادور است که حاوی حداقل 200 میلیون بشکه نفت است و تلاش پرنکو برای ادامه استخراج در آنجا حمایت قوی سیاستمداران محلی را به همراه داشته است.

این شرکت می گوید که در حال حفاری نزدیک به 200 حلقه چاه نفت “با حداقل ردپا” است. اما طبق گزارش پلت فرم خبری حفاظت از محیط زیست Mongabay، رکورد زیست محیطی Perenco یکی از بدترین شرکت های نفتی فعال در آمازون است.

Perenco توسط Hubert Perrodo تاسیس شد، که Perenco در وب سایت خود به عنوان “یک فاتح و یک پیشگام” توصیف می کند.

سخنگوی این شرکت که اکنون توسط پسر راننده مسابقه آماتور هوبرت، فرانسوا، یکی از ثروتمندترین مردان فرانسه اداره می شود، گفت: «پرنکو از سال 2008 به عنوان اپراتور در پرو بوده و به نقش خود در توسعه موفقیت آمیز بلوک 67 افتخار می کند. پروژه ای که توسط دولت پرو اهمیت ملی اعلام شده و بخشی از هدف استراتژیک این کشور برای دستیابی به استقلال انرژی است.

ما از نزدیک با جوامع بومی آرابلا که در این منطقه زندگی می‌کنند همکاری می‌کنیم و از آنها به طرق مختلف (مانند پروژه‌های زیربنایی، حمل‌ونقل، بهداشت و اشتغال) حمایت می‌کنیم تا زندگی آنها را بهبود ببخشیم. پرنکو حقوق بشر و مسئولیت های زیست محیطی خود را بسیار جدی می گیرد و به تمام مقررات بین المللی پایبند است.

ترزا مایو، محقق در Survival International، می‌گوید: «دولت پرو بالاخره وجود قبایل بدون تماس در قلمرو ناپو-تیگر را به رسمیت شناخت – اکنون نباید به آنها پشت کند. دولت پرو موظف است برای ایجاد و حفاظت از ذخایر سریعا اقدام کند. ما اجازه نمی‌دهیم که در برابر فشار شرکت‌های بزرگ، صرفنظر از اینکه چقدر قدرتمند باشند، تسلیم شود.»

حقوق بومیان در حوضه آمازون به یک نگرانی برجسته تبدیل شده است، با یک جلسه استماع عمومی دیگر در 23 اوت در دادگاه حقوق بشر بین آمریکایی مستقر در کاستاریکا. این پرونده بر موارد ادعایی نقض حقوق توسط دولت اکوادور در منطقه پارک یاسونی نزدیک است.

مبارزان می گویند که مردم تاغائری و تارومنان که در انزوای داوطلبانه در آنجا زندگی می کنند، به شدت تحت تأثیر پروژه های نفتی که قلمروهای آنها را کاهش می دهد و تخریب می کند، و درگیری بر سر زمین هایی که جان بسیاری را گرفته است، شده اند.

آلیسیا کاهویا، رهبر کنفدراسیون ملیت های بومی اکوادور، گفت: «دولت نمی تواند به فروش سرزمین و حقوق ما به شرکت های نفتی ادامه دهد. جنگل ما، که با Tagaeri و Taromenane مشترک است، سوپرمارکت، بیمارستان، داروخانه، فروشگاه سخت افزار و مدرسه ما است. همچنین گورستان ما، خانه ما است. اگر با جاده ها، چاه ها، اره برقی و شراره های نفتی به تخریب آن ادامه دهند، ما را نیز خواهند کشت. جنگل بارانی زندگی، خانه و سرزمین اجدادی ماست. این امید نسل های آینده است.»

در ماه ژوئن، اکوادورهای بومی پس از اعتصاب ملی 18 روزه توسط جمعیت بومی این کشور که با لغو فرمانی مبنی بر ترویج فعالیت های استخراجی در آمازون پایان یافت، ادعای پیروزی کردند.