نبرد برای آینده کریکت قبلاً برنده شده است، اما آزمون ها همچنان می توانند درخشش خود را حفظ کنند | کریکت

اسo در طول جنگ های بزرگ فرهنگی کریکت انگلیسی چه کردید؟ آیا یک حساب توییتر رایتر ایجاد کردید و شروع به ارسال هرزنامه به جورج دوبل کردید؟ آیا با مردی که علایق خود را به عنوان “همسر – منچستر اصیل – UFC – اما نه لزوماً به این ترتیب!!!!” مشاجره شدیدی در مورد مدارس دولتی و تلویزیون پخش رایگان شروع کردید؟ آیا ویدیویی از آلیس کپسی در حال انجام کارهای آلیس کپسی به اشتراک گذاشتید؟

از طرف دیگر، کاملاً ممکن است که شما هیچ ایده ای از پاراگراف آخر نداشته باشید، در این صورت نه تنها از تحسین من بلکه از عمیق ترین حسادت من لذت می برید. به هر حال، کریکت انگلیسی یک مکان بسیار بزرگ‌تر و کمتر قبیله‌ای است از آن چیزی که گاهاً در اتاق‌های خلوت و وحشت اینترنت به نظر می‌رسد، جایی که دو نفر با کینه و میگرن موجود می‌توانند یک موضوع را به‌راحتی به بالاترین حد خود برسانند. برای چند ساعت سر هم جیغ می زنند.

با این حال، لازم نیست در طول چند هفته گذشته آنلاین باشید تا احساس اضطراب و ناراحتی را که به نظر می رسد هر زمان که کریکت انگلیسی را درگیر می کند، هر زمان که دوره ای از نوسان می گذرد، احساس کنید. برنامه جدید تورهای آینده مردان 2023-27 به تازگی منتشر شده است و عملاً هیچ کریکت بین المللی بین مارس و ژوئن برنامه ریزی نشده است تا بتواند لیگ برتر هند را در خود جای دهد. دو تورنمنت جدید برون مرزی Twenty20 در آفریقای جنوبی و امارات متحده عربی اعلام شده است. صد در مقابل جمعیت سپر اتفاق می افتد.

مردان انگلیس در یک مسابقه آزمایشی شکست خوردند. اندرو استراوس در آستانه بردن چاقو به مسابقات قهرمانی شهرستان است. جیمی اندرسون پیر شده است.

طبیعتاً همه اینها باید معنایی داشته باشد و از آنجایی که روحیه غالب طرفداران کریکت انگلیسی همیشه نوعی نوستالژی پیشگیرانه بوده است – سوگواری برای چیزهایی که هنوز وجود دارند – وقایع چند هفته گذشته به طور منظم در یک روایت گسترده تر ظاهر شده است. از استعفای عبوس، شاید حتی خیانت. دنیای دیروز رفته است. تنها چیزی که باقی می ماند تیرگی، ابتذال، بخل و دیوید ویز است که با پیراهن پاپ چیپس به شش ها می زند. یا – بسته به دیدگاه شما – تولد دوباره، مرزهای جدید، مخاطبان جدید و دیوید ویز که با پیراهن پاپ چیپس شش ها را می زند.

در آن زمان، تلاش برای ایجاد یک توافق شکننده، مد شده است، برای اشاره به اینکه در واقع همه چیز کریکت است و همه ما کریکت را دوست داریم و در نهایت همه ما یک چیز را می خواهیم. در حقیقت یک عنصر برآورده شدن آرزو در این وجود دارد. دیدگاه‌های اساساً غیرقابل حلی از بازی در اینجا وجود دارد: یکی که نیاز به رشد کریکت و کسب درآمد دارد، دیگری محتوا – با درجات مختلف توهم – برای اینکه به همان اندازه باقی بماند و پول از دست بدهد.

سازش چیست؟ یک تورنمنت فرنچایز 13 شهرستانی با 110 دوره توپ؟ به بازیکنان تست انگلیس اجازه می دهید با بیست 20 بازی کنند، اما فقط در روزهای دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه؟ در هر صورت به طور فزاینده ای آشکار می شود که یک بینش برنده است و یکی قبلاً شکست خورده است. در ماه ژوئن، آخرین دور از حقوق پخش IPL حدود 5.2 میلیارد پوند فروخته شد، که در یک تخمین سخاوتمندانه برای پرداخت دستمزد هر بازیکن کریکت در 200 سال آینده کافی است. اساساً این بازی تمام شده است. هیچ پاسخی برای آن وجود ندارد. کریکت در حال حاضر اساساً یک ماهواره IPL و مخاطبان آن است. اگر آنها خواهان یک لیگ جهانی 12 ماهه هستند، این چیزی است که به دست خواهند آورد. اگر آنها بخواهند باب ویلیس تروفی را به حیدرآباد منتقل کنند، همان چیزی است که به دست خواهند آورد.

و بنابراین شاید طبیعی باشد که از سرنوشت قدیمی‌ترین قالب در این چشم‌انداز جدید وحشیانه هراس داشته باشیم. ترنت بولت در حال حاضر از تیم نیوزلند عقب نشینی کرده است تا دوران توپ سفید خود را طولانی کند.

آفریقای جنوبی بین ژانویه 2023 و سپتامبر 2026 یک سری تست سه مسابقه ای را برگزار نخواهد کرد. صحبت از قراردادهای IPL در تمام طول سال است که بهترین بازیکنان را مجبور می کند بین حق رای خود و کشورشان یکی را انتخاب کنند.

دنیای دیروز رفته است. ناله کن، توبه کن اما کمی کوچک‌نمایی کنید و به نظر می‌رسد ایجاد حالت هشداردهنده سخت‌تر باشد. از این گذشته، FTP بیش از هر زمان دیگری دارای کریکت بین المللی است.

سری پنج مسابقه بین هند و استرالیا: این خوب است. شاید برخی از بهترین بازیکنان در نهایت کمی کمتر بازی کنند. این نیز در واقع خوب است: معکوس کردن روند طاقت فرسا سه دهه برای کمیت بر کیفیت. آیا واقعا مهم است که جاسپریت بومراه 50 تا تست بزند یا 100؟ در منظره‌ای که تحت کنترل هجوم بازار است، این گونه است که کریکت بین‌المللی می‌تواند رونق بگیرد: نه از طریق حجم، بلکه از طریق کمبود، محصولی ارزشمند در دنیایی که همه چیزهای دیگر همان طعم را دارند.

با وجود تمام صحبت‌هایی که درباره «زمینه» می‌شود، در واقع کوتاه‌ترین قالبی است که تا حد زیادی بی‌اهمیت به نظر می‌رسد: یک جریان محتوای بی‌پایان که در آن دیگر واقعاً مهم نیست که چه کسی برنده یا بازنده می‌شود، جایی که تیم‌ها اساساً هر دو سال یک‌بار ذوب و بازسازی می‌شوند. مسابقه سریع: یک مسابقه T20 را نام ببرید که کریس گیل برنده آن شده است. شاید به یاد داشته باشید که او در سال 2017 با رانگپور رایدرز لیگ برتر بنگلادش را بالای سر برد. اما به احتمال زیاد به دو جام جهانی که او در هند غربی برنده شد فکر می کنید.

هیچ ایرادی ندارد که نسبت به آینده، در مورد ظلم پول، در مورد اینکه آیا چیزی که دوست دارید در حال مرگ است یا خیر، احتیاط کنید. اما این چیز واقعاً خیلی خوب است که نمی توان تحمل کرد. عجیب است که تقریباً همه در این مورد موافق هستند: در ورزشی که به نظر می رسد هیچ چیز معنایی ندارد. نور و سایه، سیستم در برابر سیستم. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، زمان آن است که کمی به آن ایمان بدهیم.