قلب اولین امپراتور برزیل پس از نزدیک به 200 سال برای “بازدید دولتی” بازگشت | برزیل

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،

نزدیک به دو قرن پس از بریده شدن جسد و نگهداری آن در فرمالدئید، قلب امپراتور پدرو اول که استقلال برزیل از پرتغال را اعلام کرد، برای بزرگداشت های سیاسی از 200 سالگی این کشور آمریکای جنوبی بازگشته است.

دام پدرو، شخصیت محبوب در تاریخ برزیل و پرتغال، در مرگ بین دو کشور تقسیم شده است – قلب او در کلیسایی در پورتو، پرتغال، و بقیه بقایای او در بنای یادبود استقلال در سائوپائولو، برزیل ثبت شده است.

اما پس از موافقت مقامات شهر پورتو برای بازگرداندن قلب به صورت قرضی، روز دوشنبه برای جشن دویستمین سالگرد استقلال این کشور در 7 سپتامبر وارد برزیل شد.

دلی که در ظرفی شیشه‌ای در ظرفی طلایی نگهداری می‌شود، با تمام شکوه و عظمت یک دیدار دولتی رسید.

آلن کوئیلو، رئیس پروتکل تشریفاتی وزارت خارجه برزیل، گفت: «با این موضوع به گونه‌ای برخورد می‌شود که انگار دوم پدرو من زنده و در کنار ماست… درست مثل یک سفر دولتی توسط یک رهبر خارجی».

زمانی که ارتش ناپلئون در سال 1807 به پرتغال حمله کرد، دام پدرو به عنوان یک پسر 9 ساله به همراه خانواده اش به برزیل گریخت.

زمانی که پدرش، پادشاه ژوائو ششم، در سال 1821 به کشور مادری که به طور فزاینده‌ای ناآرام شده بود، به خانه بازگشت و به عنوان نایب السلطنه بر مستعمره آن زمان حکومت کرد.

پدرو اول که با فشار برای مهار خودمختاری سیاسی مستعمره از آن برخوردار بود، در 7 سپتامبر 1822 آن را یک کشور مستقل اعلام کرد و اولین امپراتور آن شد.

اما به محض اینکه او حکومت پرتغال را کنار گذاشت و برزیل را به عنوان یک امپراتوری مشروطه تأسیس کرد، آشفتگی در سراسر اقیانوس اطلس او را مجبور کرد به پرتغال بازگردد، جایی که برادر کوچکترش تاج و تخت را غصب کرده بود و تلاش می کرد کشور را از یک حکومت مشروطه به سلطنت مطلق بازگرداند. .

پدرو اول که در پرتغال با نام پدرو چهارم شناخته می‌شود، در سال 1831 از سلطنت کناره‌گیری کرد و با کشتی به پرتغال بازگشت و ارتشی را به سمت پورتو هدایت کرد تا از مبارزات موفق نهایی مشروطه‌خواهان حمایت کند.

پس از مرگ او بر اثر سل در سال 1834، در برزیل و پرتغال به عنوان قهرمان اهداف لیبرال و حکومت نماینده تجلیل شد. به درخواست او، قلب او برداشته شد و در پورتو نگهداری شد تا از حمایت مردم آن تشکر کند.

وزیر دفاع پائولو سرجیو نوگوئرا در مراسم استقبال از ارگ در پایگاه هوایی در برازیلیا گفت: «امروز قلب این قهرمان ملی، اولین امپراتور برزیل، به سرزمین ما باز می گردد. “این یادگار مهم نشان دهنده شجاعت، شور و بالاتر از همه قدرت بی‌اندازه اولین امپراتور ما است.”

قلب برای دیدارش دستور کار شلوغی دارد. رئیس جمهور ژایر بولسونارو روز سه شنبه مراسمی رسمی برای آن با افتخارات نظامی برگزار خواهد کرد.

سپس این کوزه 9 کیلوگرمی به مدت 17 روز در مقر وزارت خارجه، کاخ ایتاماراتی به نمایش گذاشته خواهد شد.

بولسونارو که مبارزات انتخاباتی خود را برای پیروزی مجدد در ماه اکتبر انجام می دهد، با اتهاماتی مبنی بر شعله ور کردن شعله های ناسیونالیسم با جشن های اطراف روبرو شده است. رهبر راست افراطی همچنین در حال برنامه ریزی یک تجمع بزرگ توسط هواداران و یک رژه نظامی در روز استقلال است.

منتقدان می گویند که رژه قلب یادآور زمانی است که دیکتاتوری نظامی برزیل در سال های 1964-1985 – که بولسونارو آشکارا آن را تحسین می کند – بقیه جسد پدرو اول را در سال 1972 از پرتغال بازگرداند.

راهنمای سریع

دیکتاتوری برزیل 1964-1985

نمایش دهید

چگونه شروع شد؟

رئیس جمهور چپگرای برزیل، ژائو گولارت، در آوریل 1964 در یک کودتا سرنگون شد. ژنرال هامبرتو کاستلو برانکو رهبر شد، احزاب سیاسی ممنوع شدند و کشور در 21 سال حکومت نظامی فرو رفت.

سرکوب در زمان جانشین تندرو کاستلو برانکو، آرتور دا کوستا ای سیلوا، که در سال 1967 قدرت را به دست گرفت، تشدید شد. او مسئول یک فرمان بدنام به نام AI-5 بود که به او قدرت های دیکتاتوری گسترده ای داد و به اصطلاح “anos de chumbo” را آغاز کرد. (سالهای سرب)، دوره تیره و تار استبداد و خشونت که تا سال 1974 ادامه داشت.

در دوران دیکتاتوری چه گذشت؟

حامیان رژیم نظامی برزیل در سال های 1964-1985 – از جمله ژایر بولسونارو – آن را به خاطر ایجاد امنیت و ثبات در این کشور آمریکای جنوبی و طراح یک “معجزه اقتصادی” یک دهه می دانند.

همچنین چندین پروژه زیرساختی فراعنه از جمله بزرگراه ترانس آمازونیایی هنوز ناتمام و پل هشت مایلی خلیج گوانابارای ریو را به پیش برد.

اما رژیم، در حالی که خشونت کمتری نسبت به آرژانتین و شیلی دارد، مسئول قتل یا کشتن صدها تن از مخالفان خود و زندانی کردن هزاران نفر دیگر نیز بود. در میان کسانی که زندانی و شکنجه شدند، اولین رئیس جمهور زن برزیل، دیلما روسف، که در آن زمان یک شورشی چپ بود، بود.

همچنین دوره سانسور شدید بود. برخی از محبوب‌ترین موسیقی‌دانان برزیلی – از جمله ژیلبرتو گیل، چیکو بوارک و کائتانو ولوسو – به اروپا رفتند و ترانه‌هایی درباره خروج اجباری خود نوشتند.

چگونه تمام شد؟

تبعیدیان سیاسی در سال 1979 پس از تصویب قانون عفو ​​که راه را برای بازگشت دموکراسی هموار کرد، بازگشت به برزیل را آغاز کردند.

اما جنبش طرفدار دموکراسی «Diretas Já» (انتخابات مستقیم اکنون!) تنها در سال 1984 با یک سری تظاهرات خیابانی گسترده و تاریخی در شهرهایی مانند ریودوژانیرو، سائوپائولو و بلو هوریزونته پیشرفت کرد.

سال بعد حکومت غیرنظامی بازگشت و قانون اساسی جدید در سال 1988 معرفی شد. سال بعد، برزیل اولین انتخابات مستقیم ریاست جمهوری خود را در حدود سه دهه برگزار کرد.

از بازخورد شما متشکرم.

لیلیا شوارچ، مورخ که درباره پدرو اول و استقلال برزیل کتاب نوشته است، گفت: «این یک بازی مسخره از سوی بولسونارو خواهد بود، که مانند یک مقام بلندپایه از این قلب استقبال می کند.

ما باید از خود بپرسیم که این طرز تفکر درباره تاریخ چگونه است – تاریخ مرده ای که در زمان گیر کرده است، مانند اندام متوقف شده یک امپراتور درگذشته.

دیگران در این مناسبت طنز پیدا کردند.

لوئیز آنتونیو سیماس، مورخ همکار، گفت: «از آنجایی که روند استقلال با تهاجم ناپلئون آغاز شد، من پیشنهاد می کنم که آلت تناسلی بناپارت را نیز بیاورند.

این قلب که معمولاً در کلیسای بانوی لاپا در پورتو زیر قفل و کلید پنج‌گانه نگهداری می‌شود، قبل از بازگرداندن در 8 سپتامبر، زیر نظر افسر پلیس فرستاده شده توسط شهر پرتغالی در جریان بازدید از برزیل خواهد بود.

این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.

منبع

درباره ی aban_admin

مطلب پیشنهادی

PC سابق Met می گوید که در مورد فلش قاب وین کوزنز اشتباه کرده است | وین کوزنز

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ، افسر سابق پلیس مت که …