لیدز چلسی را پس از اینکه ادوارد مندی جرقه پیروزی قاطع را زد | لیگ برتر

صدایی از جماعت خشمگین لیدز و خشم بی امان در بازی طرف آنها شنیده می شد. این دومین پیروزی خوب فصل، چهارمین گل لیگ برتر برای کاپیتان، رودریگو، و اولین گل برای بازیکن جوان آمریکایی، برندن آرونسون بود.

بیشتر از همه، شیوه بازی جسی مارش نشان می‌دهد که اخراج مارسلو بیلسا در ماه فوریه، یک حرکت هوشمندانه بود، زیرا او دو امتیاز بالاتر از منطقه سقوط، هدایت تیم را برعهده گرفت. چیزی که بعد از آن انجام شد، یک عمل زنده ماندن در روز آخر و زمان برای مارش بود تا ایده‌های خود را در یک پیش‌فصل کامل اجرا کند.

هفت امتیاز تا کنون این دوره و این برچیدن نیروبخش چلسی ثمره آن است. بدتر از آن، برای توماس توخل، این است که چگونه سرمربی میهمان به طور جدی توسط یک نفر مخالف که تنها پانزدهمین بازی خود در فوتبال انگلیس را هدایت می کند، مورد توجه قرار نگرفت. پس از “دست دادن دروازه” هفته گذشته با آنتونیو کونته، توخل به گرمی افتخارات را با مارش انجام داد، اما سرمربی چلسی باید به طور جدی گروه خود را قبل از دیدار شنبه با لستر احیا کند.

رحیم استرلینگ، مانند همه آنهایی که آبی بودند، ابتدا روشن بود و سپس محو شد. زمانی که کانر گالاگر توپ را از سمت چپ پایین آورد، نزدیک بود دفتر دروازه خود را در چلسی باز کند. در آفتاب شدید، استرلینگ از داخل زمین پرید و بار را به سمت دروازه ایلان مسلیر پیاده کرد: برای لحظاتی ورزشگاه ساکت شد و پس از آنکه توپ به سمت چپ دروازه بان از دست رفت، آسودگی از طرف پشتیبانی محلی بالا رفت.

استرلینگ به زودی دوباره حساس شد، این بار توپ را به سمت میسون مانت سوق داد که آگاهی او به او اجازه داد تا با یک پاس بدون ظاهر به روبن لوفتوس چیک موفق شود. او باید فوراً شلیک می کرد، اما لیدز فرار کرد.

آنهایی که سفید پوش بودند قرار بود در تمام مدت جوشان باشند. آرونسون که زمانی از فیلادلفیا یونیون و RB سالزبورگ بود، یک بازی ساز شناور بود که در تمام بازی ها خوش درخشید، یک موج در امتداد سمت راست کالیدو کولیبالی را آزار می داد تا او شماره 7 را پایین بیاورد. هواداران لیدز زوزه می کشیدند، استوارت اتول یک کارت زرد تکان می داد، و یک ضربه ایستگاهی به بیرون رفت که چلسی آن را به خوبی حل کرد.

به نظر می‌رسید که گرما به بازیکنانی که این کار را به نمایشی از اکشن تبدیل می‌کردند، نیرو می‌داد. استرلینگ اکنون مسلیه را شکست داد اما ضربه او آفساید اعلام شد. تقریباً بلافاصله آرونسون مجدداً به سمت کولیبالی در سمت راست تیراندازی کرد زیرا لیدز مالکیت توپ را با ریتم rat-a-tat تعویض کرد.

هنگامی که رودریگو در امتداد یک کانال چپ حرکت کرد و به سمت ادوارد مندی شلیک کرد، او نزدیک شد و به چلسی اخطار داده شد. پاسخ چشمگیر بود: کای هاورتز، در نیمه راه، با سر به کوه تکان داد و این فوتبالیست آزاده، دو مدافع را بامزه کرد، قبل از اینکه مسلیه یک تلاش کم را در سمت چپ خود حفظ کند.

برای یک گذر، چلسی در قلمرو لیدز اشغال کرد. گالاگر، استرلینگ، مارک کوکورلا، تیاگو سیلوا و جورجینیو دنباله ای از توپ نگهدارنده را طراحی کردند که حریفان خود را در تعقیب قرار دادند.

راه خروج لیدز این بود که مالکیت توپ را به دست آورد و از طریق راسموس کریستنسن، یک پاس دیگر به آرونسون در سمت راست پینگ کرد. این یک کرنر به دست آورد و به هیچ نتیجه ای منجر نشد، اما این بازیکن 21 ساله به احتمال زیاد خالق تیمش به نظر می رسید.

یک پیروت با یک انفجار در زمین باز دنبال شد و وقتی آرونسون اقدام بعدی کرد، تعیین کننده بود. سیلوا توپ را به مندی زد که می خواست این کابوس ضرب المثل را تحمل کند. یک چرخش کرایف به خطا رفت و آرونسون به سرعت به زمین زد و از اینچ به پایان رسید. بالستیک بازیکن، مارش و هواداران لیدز را نشان دهید.

بعدی دردسر مضاعف برای چلسی بود. از سمت چپ جک هریسون در یک ضربه ایستگاهی ایستاد و رودریگو، ریس جیمز ثابت را شکست داد و به آرامی به خانه رفت. روبه‌روی دیواری از صدای هذیان‌آمیز، توخل با چهره‌ای عبوس ایستاده بود و فکر مندی پس از اشتباهی که این قسمت را پیش‌بینی می‌کرد، مطمئناً قابل حدس بود.

در وقت استراحت لیدز غرش کرد. آنها سزاوار آن بودند. به این سؤال که آیا آنها می توانند شدت خود را حفظ کنند، پاسخ کاملاً مثبت بود. وقتی بازی از سر گرفته شد، دنیل جیمز و رودریگو با تهدید دروازه مندی پیشتاز شدند. و اگر چلسی حمله می کرد، آنها را فشرده می کردند – همانطور که کوکورلا و استرلینگ در نزدیکی منطقه لیدز پیدا کردند.

توخل که افسون شده بود، خط هافبک خود را جایگزین کرد و جورجینیو و گالاگر ناکارآمد را به کریستین پولیسیچ و حکیم زیچ جذب کرد. بعد از ظهری که لیدز با گل سوم هریسون تاج گذاری کرد، هیچ تاثیری نداشت. یک تراشه جیمز که آرونسون را هدف گرفته بود توسط رودریگو به عقب برگشت و هریسون به سختی توانست از دستش برود.

با نزدیک شدن به پایان مسابقه، کولیبابی جو گلهارت را به عنوان بازیکن تعویضی گرفت، کارت قرمز آتول دریافت کرد و بدبختی چلسی کامل شد. طرفداران آواز خواندند: “همه ما لیدز را دوست داریم.” فقط یک آدم کسل کننده نمی تواند این عملکرد درخشان را تحسین کند.