در خط مقدم اوکراین، مبارزه برای نجات نوزادان نارس

پوکروفسک، اوکراین — فریادهای بلند ورونیکا کوچک در راهروهای بیمارستان پری ناتال پوکروفسک در شرق اوکراین طنین انداز می شود.

نوزادی که نزدیک به دو ماه پیش از موعد با وزن 1.5 کیلوگرم (3 پوند، 4 اونس) به دنیا آمد، اکسیژن را از طریق لوله بینی دریافت می کند تا به تنفس او کمک کند در حالی که لامپ های فرابنفش داخل یک انکوباتور زردی او را درمان می کنند.

دکتر تتیانا میروشنیچنکو به دقت لوله هایی را به هم وصل می کند که به ورونیکا اجازه می دهد از شیر مادر ذخیره شده مادر تغذیه کند و گرسنگی او را کاهش دهد.

قبل از حمله روسیه به اوکراین در اواخر فوریه، سه بیمارستان در مناطق تحت کنترل دولت در منطقه جنگ زده دونتسک این کشور امکاناتی برای مراقبت از نوزادان نارس داشتند. یکی از آنها توسط یک حمله هوایی روسیه مورد اصابت قرار گرفت و دیگری مجبور شد در نتیجه درگیری تعطیل شود.

میروشنیچنکو، تنها متخصص نوزادان باقیمانده این سایت، اکنون در بیمارستان زندگی می کند. پسر 3 ساله او هفته را بین اقامت در تاسیسات و با پدرش که یک معدنچی زغال سنگ است در خانه تقسیم می کند.

دکتر توضیح می‌دهد که چرا اکنون ترک کردن غیرممکن است: حتی وقتی آژیرهای حمله هوایی به صدا در می‌آیند، نوزادان در بخش جوجه‌کشی بالای زمین بیمارستان را نمی‌توان از دستگاه‌های نجات غریق جدا کرد.

«اگر ورونیکا را به پناهگاه ببرم، پنج دقیقه طول می‌کشد. میروشنیچنکو می‌گوید، اما برای او، آن پنج دقیقه می‌تواند حیاتی باشد.

مسئولان بیمارستان می گویند نسبت زایمان های نارس یا همراه با عوارض در سال جاری نسبت به دوره های قبل تقریباً دو برابر شده است و استرس و بدتر شدن سریع استانداردهای زندگی را عامل تلفات زنان باردار می دانند که هنوز در این منطقه باقی مانده اند.

روسیه و جدایی طلبان مورد حمایت مسکو اکنون کمی بیش از نیمی از منطقه دونتسک را اشغال کرده اند که از نظر وسعت شبیه به سیسیل یا ماساچوست است. پوکروفسک هنوز در یک منطقه تحت کنترل دولت اوکراین در 60 کیلومتری (40 مایلی) غرب خط مقدم قرار دارد.

در داخل زایشگاه های بیمارستان، صحبت از جنگ دلسرد شده است.

میروشنیچنکو گفت: «البته هر چیزی که خارج از این ساختمان اتفاق می‌افتد به ما مربوط می‌شود، اما ما در مورد آن صحبت نمی‌کنیم. نگرانی اصلی آنها در حال حاضر کودک است.

اگرچه جنگ در منطقه دونتسک در سال 2014 آغاز شد، زمانی که جدایی‌طلبان تحت حمایت روسیه شروع به نبرد با دولت و تصرف بخش‌هایی از این منطقه کردند، مادران جدید تنها در حال حاضر برای مدت طولانی‌تری در بیمارستان نگهداری می‌شوند زیرا فرصت کمی برای دریافت مراقبت وجود دارد. پس از ترخیص آنها

در میان آنها اینا کیسلیچنکو 23 ساله اهل پوکروفسک است. او با تکان دادن دختر 2 روزه خود Yesenia، به فکر پیوستن به تخلیه گسترده منطقه به سمت غرب به مناطق امن در اوکراین بود که او بیمارستان را ترک کرد. بسیاری از خدمات ضروری در مناطق تحت کنترل دولت دونتسک – گرما، برق، منابع آب – در اثر بمباران روسیه آسیب دیده اند و شرایط زندگی را باقی می گذارد که انتظار می رود با نزدیک شدن به زمستان بدتر شود.

کیسلیچنکو گفت: «من از زندگی کوچک‌ها می‌ترسم، نه تنها برای زندگی ما، بلکه برای همه بچه‌ها، برای کل اوکراین.

به گفته آژانس های امدادی سازمان ملل، بیش از 12 میلیون نفر در اوکراین به دلیل جنگ خانه های خود را ترک کرده اند. حدود نیمی از آنها در داخل اوکراین آواره شده اند و بقیه به سایر کشورهای اروپایی نقل مکان کرده اند.

با این حال، انتقال زایشگاه به خارج از پوکروفسک یک گزینه نیست.

دکتر ایوان تسیگانوک، پزشک ارشد، که حتی زمانی که شهر مورد اصابت راکت روسیه قرار گرفت، به کار خود ادامه داد، گفت: «اگر بیمارستان جابجا می شد، بیماران همچنان باید در اینجا می ماندند.

وی خاطرنشان کرد: «تولد نوزادان چیزی نیست که بتوان آن را متوقف کرد یا آن را تغییر داد.

نزدیکترین مرکز زایمان موجود در منطقه دنیپروپتروفسک همسایه اوکراین است، با یک رانندگی 3 و نیم ساعته در امتداد جاده های فرعی، سفری که برای زنان در اواخر دوران بارداری بسیار خطرناک تلقی می شود.

هفته گذشته، آندری دوبرلیا 24 ساله و همسرش مارینا، 27 ساله، از روستای مجاور به بیمارستان رسیدند. آنها که مضطرب به نظر می رسیدند، در حالی که پزشکان مجموعه ای از آزمایشات را انجام می دادند، کمی صحبت می کردند و سپس مارینا را برای سزارین به اتاق عمل هدایت می کردند. Tsyganok و همکارانش با عجله لباس های خود را عوض کردند و برای عمل آماده شدند.

بیست دقیقه بعد صدای گریه یک پسر تازه متولد شده به نام تیمور شنیده شد. پس از معاینه، تیمور را به ملاقات پدرش در اتاق مجاور بردند.

آندری دوبرلیا که تقریباً از نفس کشیدن می ترسید، با مهربانی سر تیمور را بوسید و با او زمزمه کرد. وقتی نوزاد روی سینه پدرش آرام گرفت، اشک از چشمان آندری سرازیر شد.

با رسیدن جنگ به مرز شش ماهه، تسیگانوک و همکارانش می‌گویند که دلیل امیدوارکننده‌تری برای ماندن دارند.

تسیگانوک می گوید: «این کودکانی که ما به دنیا می آوریم، آینده اوکراین خواهند بود. “من فکر می کنم زندگی آنها با ما متفاوت خواهد بود. آنها بیرون از جنگ زندگی خواهند کرد.» ——— پوشش AP از جنگ در اوکراین را در https://apnews.com/hub/russia-ukraine دنبال کنید