هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی مشکل دیگری را در فناوری نشان می دهد | جان ناتون

منهمه چیز با عنوانی که در خبرنامه چارلی وارزل در Galaxy Brain در مجله چارلی وارزل منتشر شد آغاز شد اقیانوس اطلس: “الکس جونز از اینجا به کجا می رود؟” این سوال جالبی است زیرا جونز یک ترول اینترنتی است آنقدر افراطی که دونالد ترامپ را شبیه اسپینوزا می کند. او برای سال‌ها، یک برنامه گفتگوی رادیویی و یک وب‌سایت را به عنوان یک کسب‌وکار راحت چند میلیون دلاری ارائه کرده است که مزخرفات، تئوری‌های توطئه، دروغ‌ها و کالاهای عجیب و غریب را برای قبیله بزرگی از طرفدارانش عرضه می‌کند. و تا 4 آگوست با آن کنار آمده بود. با این حال، در آن روز، او یک پرونده افترای حماسی را که توسط والدین کودکانی که در قتل عام سندی هوک در سال 2012 جان باختند، علیه او از دست داد – تراژدی که او پیوسته آن را به عنوان یک فریب صحنه‌سازی شده به سخره گرفته بود. یک هیئت منصفه تگزاس تصمیم گرفت که او باید نزدیک به 50 میلیون دلار غرامت برای انتشار این مزخرفات سادیستی بپردازد.

خبرنامه وارزل شامل مصاحبه ای با فردی بود که در دوران اوج امپراتوری رسانه ای جونز کار می کرد و به همین ترتیب، جالب بود. اما چیزی که واقعاً توجه من را به خود جلب کرد، تصویر قابل توجهی بود که سر قطعه بود. تصویری کارتونی از جونز ژولیده را در نوعی غار نشان می داد که با کاغذها، اسکناس ها، نسخه ها و انواع دیگر اسناد احاطه شده بود. من فکر کردم خیلی خوب است و بعد زیرنویس را بررسی کردم تا ببینم هنرمند کیست. پاسخ: “هنر هوش مصنوعی توسط Midjourney”.

آه! Midjourney یک آزمایشگاه تحقیقاتی و همچنین نام برنامه آن است که با استفاده از یک سیستم یادگیری ماشینی شبیه به سیستم Dall-E OpenAI، تصاویر را از توضیحات متنی ایجاد می کند. بنابراین کسی در اقیانوس اطلس به سادگی “الکس جونز در داخل یک دفتر آمریکایی زیر چراغ های فلورسنت” را در یک جعبه متن تایپ کرده بود و – یکنوع بازی شبیه لوتو! – تصویری که توجه من را جلب کرده بود یکی از تصاویری بود که ایجاد کرده بود.

معلوم می شود که اقیانوس اطلس تنها انتشاراتی نیست که آثار ابزار Midjourney در آن ظاهر شده است. به طور معمول ساکن اقتصاددانبه عنوان مثال، اخیراً آن را برای تولید جلد 11 ژوئن خود به کار گرفته است. این مهم است زیرا نشان می‌دهد که فناوری‌های دیجیتال با چه سرعتی می‌توانند از لبه‌های برتر به کالایی تبدیل شوند. و با انجام این کار، ترس ها و امیدهای جدید به سرعت ظهور می کنند.

Dall-E (نام ترکیبی عجیب از شخصیت Pixar Wall-E و Salvador Dalí است) از مدل‌های زبان GPT پیشگام OpenAI مشتق شده است که می‌تواند متن انگلیسی مبهم قابل قبولی تولید کند. Dall-E اساساً پیکسل‌ها را با متن عوض می‌کند و روی جفت‌های 400 متری تصاویر با زیرنویس‌های متنی که از اینترنت «خراشیده شده‌اند» آموزش داده شده است. (ردپای کربن محاسباتی که در این فرآیند دخیل است غیرمعقول است، اما این برای یک روز دیگر است.)

هنگامی که GPT-3 ظاهر شد، بخش جدیدی از بحث “تقویت v جایگزینی” را برانگیخت. آیا این فناوری فقط لبه نازک یک گوه شوم بود؟ از GPT-3 می‌توان برای «نوشتن» متن‌های خسته‌کننده اما مفید استفاده کرد – مثلاً گزارش‌های بازار سهام – اما همچنین می‌تواند اطلاعات نادرست مضر و ظاهراً معتبری ایجاد کند که از طریق سیستم‌های تعدیل‌کننده پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی می‌رود. می شد استفاده کرد تقویت کردن ظرفیت های خبرنگاران پرمشغله و پرکار یا به به طور کامل از آنها صرف نظر کنید. و غیره.

با این حال، در این صورت، مقداری از بخار از جنجال GPT-3 خارج شده است (البته در مورد هزینه های زیست محیطی چنین محاسبات هولناکی نیز وجود ندارد). هر چقدر هم که بسیاری از بدبینان و منتقدان هک های انسانی را به سخره بگیرند، چوب کج بشریت برای آینده قابل پیش بینی همچنان به فریب دادن ماشین های صرف ادامه خواهد داد. مدارس روزنامه نگاری می توانند آرامش داشته باشند.

با این حال، ممکن است Dall-E یک مورد کمتر ساده باشد. مانند GPT-3، ظاهر آن علاقه شدیدی را ایجاد کرد، شاید به این دلیل که در حالی که اکثر مردم می توانند متن بنویسند، بسیاری از ما نمی توانیم برای نجات جان خود نقاشی بکشیم. بنابراین داشتن ابزاری که می تواند ما را قادر سازد بر این ناتوانی غلبه کنیم، بسیار مفید خواهد بود. مثلاً می‌توانید یک پرتره از شرک به سبک مونالیزا یا جین آستین به عنوان فضانورد بخواهید و دوباره بهترین کار را انجام می‌دهد. بنابراین می‌توان آن را به‌عنوان یک افزایش خوشایند در توانایی‌های انسان در نظر گرفت.

اما سوال “جایگزینی” نیز وجود دارد. معلوم شد که وارزل بوده است خودش که از ربات Midjourney برای ایجاد یک تصویر استفاده کرده بود تا اینکه تصویری را از یک بانک تصویر دارای حق چاپ یا سفارش دادن به هنرمند برای ایجاد یک تصویر. اشتباه بزرگ: یک هنرمند کپشن را دید و در توییتر شوکه خود را از مجله ملی مانند اقیانوس اطلس از یک برنامه رایانه‌ای برای تصویرسازی داستان‌ها استفاده می‌کرد، به‌جای پرداخت پول به هنرمند برای انجام آن کار، در نتیجه به انتشارات دیگر ایده انجام همان کار را می‌داد. قبل از اینکه بتوانید بگویید “AI”، وارزل خود را در نقش شخصیت شرور در یک طوفان توییتی ویروسی دید. که برای او دردناک بود، اما شاید یک هشدار مفید نیز باشد مبنی بر اینکه ناشرانی که به جای هنرمندان خلاق، به ماشین‌ها کار می‌دهند، سزاوار هر چیزی هستند که به دست می‌آورند.

چیزی که من خوانده ام

دویدن روان
وسایل نقلیه الکتریکی بسیار کارآمدتر از خودروهای احتراق داخلی هستند، خلاصه‌ای از پروژه اتصالات آب و هوایی Yale است.

بهتر شدن
جنبش کارآمدی مقاله ای شگفت انگیز از راب میلر است که در مورد اینکه چگونه همه جوامع مدرن با پرستش آنها از کارآمدی شکل گرفته اند.

ساعت بیولوژیکی
سایت ناتیلوس مقاله ای جذاب در مورد رازهای تکاملی یائسگی دارد.