“بازیکنی بدون منیت”: چرا مارک کوکورلا از چلسی اینقدر موثر است | چلسی

«اچاو سریع نیست، او قوی نیست. همه چیزهایی را که ما با همه آن ماشین هایی که داریم اندازه می گیریم، او روی هیچ کدام از آنها ثبت نمی کند. خوزه لوئیس مندیلیبار گفت: هرگز با او قرارداد نخواهی گرفت. اما او یک فوتبالیست است.

پاییز 2018 بود و از سرمربی ایبار در مورد بازیکن 20 ساله ای که رئال مادرید را از هم جدا کرده بود و پاس های هر سه گل را در اولین پیروزی خود مقابل قهرمان اروپا ارائه کرد، سوال شده بود. نام او مارک کوکورلا بود و حق با مربی بود: اکثر باشگاه‌ها در آن زمان با او قرارداد امضا نمی‌کردند.

با این حال، ایبار الگویی از موفقیت بیش از حد پایدار است و همراه با پیروزی استعداد و خلق و خوی – و افرادی که کوکورلا به او اجازه داده است تا او را شکل دهند – در هر قدم مطمئناً از فرصت استفاده شده است. فران گاراگارزا، مدیر ورزشی ایبار که چیزی را دید که دیگران نمی دیدند، می گوید: «اولین چیزی که داشت جرات بود. «ما تنها بودیم اولین تیم علاقه مند من تماس گرفتم و او مشتاق بود، خیلی واضح بود که شانس او ​​برای بازی در دسته اول و پیشرفت بود. همه چیز خیلی سریع بود.»

این کلمه سریع است: از هیچ کس علاقه‌ای ندارد، کوچک‌ترین باشگاه لالیگا او را در روز ضرب‌الاجل به منچسترسیتی و چلسی که فقط در چهار سال بر سر او می‌جنگند، می‌گیرند، پیشرفت در قیمت فزاینده او هر تابستان اندازه‌گیری می‌شود.

در سال 2018 کوکورلا که از زمان پیوستن به تیم جوانان در سال 2012 در بارسلونا حضور داشت، به صورت قرضی به ایبار رفت. در سال 2019 ایبار دو میلیون یورو پرداخت کرد تا او را بخرد فقط بارسلونا تا 16 روز بعد او را با 4 میلیون یورو بازخرید و به ختافه قرض داد. در سال 2020 ختافه گزینه 10 میلیون یورویی را پرداخت کرد. و در سال 2021 برایتون 15.4 میلیون پوند پرداخت کرد. در این ماه چلسی 62 میلیون پوند خرج کرد که او را به گران ترین مدافع کناری تاریخ لیگ برتر تبدیل کرد.

رودری تارین، اکنون از اویدو می‌گوید: «کاری که او انجام داده عملاً غیرممکن است. رفتن از آکادمی مانند بارسلونا به باشگاه‌هایی که کاملاً متفاوت و متضاد هستند، در تابستان‌های متوالی و تطبیق‌پذیر، تماشایی است.

هرگز نمی‌دانید که یک بازیکن چقدر خوب است تا زمانی که در مسابقات شرکت کند، و هر بار که کوکو جلوتر می‌رفت، دقیقاً در همان سطح و با همان شخصیت بازی کرده است. به همین دلیل است که اگر او در چلسی خوب بازی کند، تعجبی ندارد.

تارین در کنار کوکورلا در خط دفاعی بارسلونا B بازی کرد. به قول تارین، «خودجوش، طبیعی: مردی شاد و آرام که از کاری که انجام می‌دهد لذت می‌برد و بیش از حد نگران نیست»، کوکورلا یک بار برای تیم اصلی در جام حضور داشت، اما این بازی هفت دقیقه طول کشید و فرصت‌ها محدود بود.

شاید تعداد بیشتری در ایبار وجود نداشته باشد: خوزه آنخل والدس، “کوت”، گزینه اول دفاع چپ بود. در حقیقت Cucurella به عنوان پشتیبان امضا شد. گاراگارزا می‌گوید: «با سن و سطح کوکورلا، آنچه را که در تیم تغذیه بارسلونا دیده بودیم دوست داشتیم و فکر می‌کردیم ارزش رفتن دارد.

ما او را به‌عنوان یک مدافع کناری عمودی و اجتماعی معرفی کرده بودیم که با پرس‌های بالای مربی همخوانی دارد، اگرچه شکل‌گیری و سبک بسیار متفاوت بود. او می توانست بلند شود و برگردد، در مرحله انتقال خوب است. او یک پاسور خوب نبود – بیشتر پاسور خوبی بود – اما ما کوت را داشتیم که اینطور بود. در آخرین لحظه با او قرارداد بستیم، فصل شروع شده بود، تیم حل و فصل شده بود. ما با کوت خوب بودیم. ما به یک مدافع کناری دیگر با مشخصاتی متفاوت نیاز داشتیم اما [only] در صورت مجروح شدن او.» او نداشت اما مهم نبود.

کوت به یاد می آورد: “او جوان آمد و من این مزیت را داشتم: دو سال آنجا بودم، مدیر مرا می شناخت، به من اعتماد داشت. من به سیستم او عادت کرده بودم، که قرار بود به بیرون برسم و عبور کنم. برای مارک سخت بود که فرصتی برای دفاع کناری پیدا کند. اما او آنقدر باهوش و تیزبین است که مندی دید می تواند در هر پستی بازی کند.”

گاراگارزا بحثی را در مورد تبدیل شدن کوکورلا به یک پیووت به یاد می آورد، اما در میانه میدان باقی مانده بود که او جایی پیدا کرد. در وایادولید در هفته 12 آغاز شد، تنها شروع دوم کوکورلا، و بلافاصله طبق برنامه پیش نرفت، که خود گویای خوبی است.

کوت می‌گوید: «ما به نیمه‌تیم می‌رسیم و مندی حق او را دارد. او به او می گوید هر کاری که انجام داده اشتباه است، که او را اینقدر عمیق و نزدیک به من نمی خواهد. و او همه چیز را قبول می کند، آنچه را که مدیر می گوید انجام می دهد، بیرون می رود و بهترین بازیکن است. چهل و پنج دقیقه برای فهمیدن کافی بود.»

گاراگارزا اصرار دارد: «مندیلیبار و خوزه بوردالاس در ختافه بخش بزرگی از پیشرفت او هستند و چیز بسیار خوبی در مورد او وجود دارد: شما او را فشار می دهید، او را می گیرید و از او خواسته می کنید، بر سر او فریاد می زنید و او همیشه آن را می پذیرد، آن را به عنوان یک چیز می بیند. چیز خوب.”

تارین موافق است: «این بزرگترین ویژگی اوست. او هرگز انتقاد را شخصاً نمی پذیرد، هرگز احساس نمی کند که مورد حمله قرار گرفته است. او گوش می دهد، اشتباهات را تصحیح می کند، می فهمد.» هفته بعد از وایادولید، کوکورلا مادرید را جدا کرد و دیگر تیم را ترک نکرد. نقش عالی بود، او را در برابر برخی از ضعف‌های دفاعی اولیه که ایبار شناسایی کرده بود محافظت می‌کرد و مکانی برای یادگیری فراهم می‌کرد.

تارین پیشنهاد می‌کند که او از موقعیتی بهره می‌برد که نه آنقدر وینگر خالص بلکه یک نقش ترکیبی بود که به معنای ادامه پیشرفت دفاعی او بود و از نوعی تجربه و آموزش از طریق تعهد که همیشه در سیستم جوانان در یک باشگاه غول‌پیکر موجود نیست.

تارین توضیح می دهد: «از این نظر، ترک کردن حیاتی است. من اشتباهات خود را از بارسلونا B می بینم که اکنون غیرقابل تصور به نظر می رسد. وقتی به تیمی مانند آن ملحق می شوید – من به لگانس رفتم، کوکو به ایبار و سپس ختافه – هر امتیاز برای بقا و سختی ها و خواسته ها حیاتی است. نیاز داردبرای بهبود، تجزیه و تحلیل هر عمل، برای دیدن اینکه اشتباهات نمی توانند اتفاق بیفتند، ضروری هستند.

گاراگارزا اذعان می‌کند: «تصور نمی‌کردیم که او یک وینگر باشد، اما کار کرد. او گلزن بزرگی نیست، شوت فوق‌العاده‌ای ندارد، در هوا قوی نیست، اندازه بدن برای چالش‌ها را ندارد اما چیزهای دیگری هم دارد: باهوش است، می‌تواند پاس بدهد، جسور است، در اوج بازی می‌کند. شدت با تکرار زیاد او می‌توانست ترکیب کند، اضافه بار بسازد، یک پیشنهاد بدهد مقدار زیادی از تداوم او به داخل، بین خطوط، به موقعیت های متوسط ​​می آمد و توپ را پس می گرفت. وقتی ما طولانی به سرگی می رفتیم او توپ های دوم را می برد [Enrich]، که ما پیش بینی نکرده بودیم. او قبلاً به این شکل بازی نکرده بود، اما سازگار شد، فهمید.

او بازیکنی است که هیچ منیتی ندارد. او با مفاهیم آکادمیک از بارسلونا آمد، اما همیشه تکامل یافت: برای مثال، در ختافه، او یاد گرفت که فوتبال دیگر، چگونه یک بازی را مدیریت کند. او در برایتون در پست دفاع میانی در یک سه بازی کرد، اگرچه ویژگی اصلی او در هوا نیست. در چلسی، او توپ‌های مرده را می‌گیرد، که این کار را نکرده بود. پس آیا او موفق خواهد شد؟ بله، بله، من کاملاً از آن مطمئن هستم.»

کوت می‌گوید: «اگر در ایبار از من می‌پرسیدید که آیا می‌توانستم تصور کنم که او به جایی که هست می‌رسد، شاید جواب منفی می‌دادم، اما او بازیکن خوبی است و آن سال منفجر شد. او ما را شگفت زده کرد، اما او باهوش است، بسیار باهوش، بسیار زنده است.

من فقط حرف های خوبی برای گفتن دارم. شما از او می خواهید کاری انجام دهد و او آن را با تعهد کامل انجام می دهد: این برای یک مربی لذت بخش است. شما چیزی به او می گویید و او متوجه می شود. به طور طبیعی اتفاق می افتد که گویی آسان است.

«هوش او را تعریف می کند. بهترین بازیکنان جهان این را دارند و او هم همین را دارد. او بازی می کند، همه چیز در ذهن اوست. قبل از رسیدن توپ، او می داند. چلسی، سیتی: این سطح اوست و من برای او بسیار خوشحالم. همین است، این کلمه است: او یک فوتبالیست است.»