به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آآخر هفته، با دو بچه ام به ساحل رفتم. این یک چیز لحظه ای بود. من چند ساعت اضافه کار کرده ام و خوب فکر کردم، بیایید بیرون بریم! به معنای واقعی کلمه. از موج گرما استفاده کردیم و آفتاب گرفتیم و همه با هم در دریا پارو زدیم. بودجه من بیشتر از یک شب در هتل نمی شود، اما ما اوقات خوشی را سپری کردیم. صادقانه بگویم، احتمالاً از نظر تعطیلات این کار را انجام داده ایم. اگر بتوانم ساعات بیشتری را در طول تابستان انجام دهم و مقداری پول را کنار بگذارم، امیدوارم بتوانیم دوباره برای یک روز دیگر در اکتبر به آنجا برویم.
من بچه ها را برای صبحانه به یک برورز فیر بردم. ما زیاد بیرون غذا نمی خوریم – واقعاً جای تعجب نیست، به عنوان یک مادر مجرد دو بچه که به صورت پاره وقت کار می کند و از هیچ یک از پدرانشان حمایت مالی نمی شود. من همه طرفدار آن هستم که پدرها می خواهند در تربیت فرزندانشان وقتی از مادر جدا می شوند، نظر یکسانی داشته باشند. اما این به این معناست که در جیبهای آنها بگردند و برای بزرگکردن آنها هم پول بپردازند. شانس زیاد پدران بچه های من این کار را می کنند.
میز سه نفره رزرو کردیم و بوفه را گرفتیم. برای ما سه نفر 12 پوند مقرون به صرفه بود و دوست داشتنی بود. چکمههایمان را پر کردیم، سپس سه عدد نان شیرینی را در دستمال کاغذی پیچیدم و برای صرفهجویی در هزینه، آنها را برای ناهار در کیفم فرو کردم. یه بار کره و نوتلا هم تو کیفم چسبوندم. متأسفانه کره در گرما روی کیسه آرایشم آب شد. من تحت تاثیر قرار نگرفتم.
با این حال، موج گرما برای ما عالی بود. می دانم که برای دنیا وحشتناک است، اما به این معنی است که ما مجبور نیستیم گرمایش را روشن کنیم. ما باید برای رحمت های کوچک شکرگزار باشیم.
اما من از اتفاقات بعدی وحشت دارم. تورم 13 درصدی قبوض سوختی که پرداخت آن برای ما غیر ممکن است. در ماه آوریل، آنها در مورد افزایش قبوض انرژی به 2000 پوند در سال برای یک خانواده معمولی صحبت می کردند. این تکان دهنده بود. اما اکنون آنها در مورد افزایش آن به 4000 پوند در آغاز سال آینده صحبت می کنند. این یک کابوس است. و سیاستمداران هیچ کاری انجام نمی دهند. ریشی سوناک و لیز تراس در مورد کاری که به عنوان نخستوزیر انجام خواهند داد، قولهایی میدهند – “من در پارلمان روی یک پا میایستم و به مدت 6 ماه به چالهام نگاه میکنم” – و سپس همه چیز را به هم میزنند.
چه چیزی برای کمک به ما داده شده است؟ ظاهراً به هشت میلیون خانوار کم درآمد 650 پوند برای کمک (در دو قسط) برای کمک به بحران هزینه های زندگی داده می شود. من اولین قسط خود را 325 پوند دریافت کردم. مشکل من این است که این یک پرداخت است. بعد از آن چه اتفاقی می افتد؟ به سختی می تواند من را از این بحران عبور دهد.
من چند ماه پیش به ایلان ماسک در ستون فریاد زدم. فکر کردم او ممکن به من وام بده خوب، او نکرده است. یا آبان نیوز را نمیخواند یا گیره تنگ است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.