دیدگاه گاردین درباره خاک‌های کمیاب: استخراج آن‌ها نمی‌تواند برای زمین هزینه داشته باشد | سرمقاله

آرعناصر زمینی ممکن است کمبود داشته باشند اما نادر نیستند. حتی کمیاب ترین آن، تولیوم، بیش از 100 برابر بیشتر از طلا رایج است. اما تنها چند کشور – مانند ایالات متحده، استرالیا و برزیل – دارای ذخایر قابل توجهی برای استخراج هستند. راه حل های اقلیمی – مانند انرژی خورشیدی، انرژی باد و وسایل نقلیه الکتریکی – به عناصر کمیاب خاکی وابسته هستند که دارای خواص مغناطیسی و نورانی منحصر به فرد هستند. مشکل اینجاست که تولید و دفع آنها برای محیط زیست مخرب است. بنابراین، نگران کننده است که اتحادیه اروپا در این هفته اعلام کرد که می خواهد موانع نظارتی کمتری برای استخراج مواد خام مورد نیاز برای انتقال سبز وجود داشته باشد.

برای رسیدن به صفر خالص، اروپا در سال 2050 به 26 برابر فلزات کمیاب در مقایسه با امروز نیاز دارد. تقاضا نیز به دلیل دیجیتالی شدن در حال افزایش است. اتحادیه اروپا، مانند بریتانیا، به واردات وابسته است، در حالی که ژئوپلیتیک زنجیره های تامین به طور فزاینده ای ناپایدار است. چین بزرگترین تولید کننده خاک های کمیاب در جهان است. روسیه چهارمین تامین کننده بزرگ است. غرب این را به عنوان یک تهدید بالقوه مهم برای امنیت عرضه خود می بیند. با توجه به تلاش های روسیه برای تسلیحاتی کردن گاز خود، این باور غیرمنطقی نیست.

اگر عرضه مختل شود، مصرف کنندگان متوجه خواهند شد. خاک‌های کمیاب برای فناوری‌های انرژی پاک که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند حیاتی هستند. هر تویوتا پریوس بیش از 20 پوند لانتانیم در باتری خود دارد. این فقط آینده سیاره زمین نیست، آینده دفاع ما نیز در خطر است. ناتو تقریباً 100 درصد به واردات خاک های کمیاب از چین وابسته است. یک زیردریایی کلاس ویرجینیا به حدود چهار تن مواد خاکی کمیاب نیاز دارد. چین مایل بوده از مواد معدنی کلیدی به عنوان یک سلاح سیاسی استفاده کند. پس از پایان تنش ها بین پکن و توکیو در سال 2010، چین صادرات خاک های کمیاب به ژاپن را مسدود کرد.

استخراج مواد معدنی خاکی کمیاب حجم زیادی از مواد سمی و رادیواکتیو تولید می کند. گذار به بی‌طرفی آب و هوایی نمی‌تواند به معنای جایگزینی اتکا به سوخت‌های فسیلی کثیف با وابستگی به مواد خام باشد که استخراج آن بخش‌های بزرگی از زمین را غیرقابل سکونت می‌کند. راه های پاکی برای بازیابی موثر این خاک های کمیاب از محصولات دور ریخته شده در حال توسعه است. شرکت های بیشتری از مواد معدنی بازیافتی در فرآیندهای تولید خود استفاده می کنند. آیفون 12 اپل از 98 درصد خاک های کمیاب استفاده شده ساخته شده است. خودروسازان ژاپنی استفاده از آنها را کاهش می دهند.

گیوم پیترون در کتاب خود به نام «جنگ فلزات کمیاب» نوشت که در طول سه دهه آینده، «ما به استخراج سنگ معدنی بیشتر از آنچه که انسان در 70000 سال گذشته استخراج کرده است، نیاز خواهیم داشت». این نمی تواند به قیمت تمام شده زمین تمام شود. چین تسلط خود را بر صنعت خاک های کمیاب به دلیل قوانین محیطی ضعیف و نیروی کار ارزان ایجاد کرد. بهای گزافی را پرداخته است. امروزه 10 درصد از زمین های قابل کشت آن آلوده به فلزات سنگین است و 80 درصد از آب های زیرزمینی آن برای مصرف مناسب نیستند. پیشرفت تکنولوژی در مقیاس جهانی نباید چنین تخریب های زیست محیطی را تکرار کند.

تلاش برای آفریقا، که غنی از خاک های کمیاب است، اما تا حد زیادی ناشناخته، در حال انجام است. قدرت های بزرگ در حال حاضر برای معامله فشار می آورند. سرمایه جذب قاره ای می شود که در آن نیروی کار ارزان است و حفاظت از محیط زیست عملاً وجود ندارد. اما جهان نمی‌تواند در زمین‌های کمیاب مسابقه را تا انتها حفظ کند. آنچه لازم است، ابتدا وضع مقررات سختگیرانه‌تر برای جلوگیری از خسارت وارده توسط شرکت‌های معدنی است و سپس سازمان ملل متحد به توافقی قابل اجرا در مورد استانداردهای جهانی بالا برای استخراج و فرآوری خاک‌های کمیاب دست یابد.