درگذشت برندا فیشر | شنا کردن

برندا فیشر که در سن 95 سالگی درگذشت، رکوردشکنی شناگر مانش انگلیس بود. او در طول دهه 1950 به دلیل چالش های مسافت طولانی خود به شهرت جهانی دست یافت، اولین زن خانه در دو مسابقه کراس کانال و شکستن رکورد برای مسابقه 29 مایلی رودخانه نیل و مسابقه 32 مایلی دریاچه انتاریو. او تنها سومین نفری بود که مسیر دوم را طی کرد.

در سال‌های بعد، او به صدها کودک در زادگاهش گریمزبی، لینکلن‌شر، شنا آموزش داد. انتشار بیوگرافی برندا در سال 2015 شاهد افزایش علاقه به دستاوردهای او بود و سه سال بعد به او مدال امپراتوری بریتانیا اعطا شد. برندا همیشه متواضع گفت: “من از خودم لذت بردم، اما دیگران کارهای مهم تری انجام داده اند.”

او در خانه خانوادگی در گریمسبی به دنیا آمد، جایی که برای تمام زندگی خود زندگی کرد، کوچکترین دختر انید (نیه وینشیپ) و آلبرت فیشر، یک کاپیتان ترال. برندا در 9 سالگی دچار چنان سکته شدیدی شد که یک طرف بدنش را فلج کرد. او که مصمم بود اجازه ندهد او را تحت تأثیر قرار دهد، شنا را یاد گرفت – به ورزشکاری پرداخت که برادر بزرگترش، باستر و خواهرش، جسی، به آن علاقه داشتند.

برندا زیر نظر مربی آنها، هربرت مک نالی – معروف به آقای مک، و خود یک شناگر قهرمان – در ابتدا در سرعت تمرین کرد، نه مسافت. هزینه کلاس های خصوصی یک گینه است. او به یاد می آورد: «او بسیار سختگیر بود. من اجازه نداشتم به سینما بروم. باید تمرین می کردم.»

این شامل گذراندن ساعت ها در آب سرد اسکله های گریمزبی بود. زمانی بود که باستر در 16 سالگی و جسی 15 ساله رودخانه هامبر را در سال 1938 شنا کردند که شکستن رکوردها وارد زندگی فیشر شد. باستر جوانترین مردی شد که گذر را کامل کرد و جسی اولین زن شد. اندکی بعد، برندا تمرینات از راه دور را آغاز کرد.

او در مسابقات بیشتری شرکت کرد و در چالش Morecambe Bay در سال 1948 برنده شد، اما یک تراژدی خانوادگی بر قدرت ورزشی او متمرکز شد. باستر و جسی پیمانی بسته بودند که در مقابل “بزرگ” – کانال – قرار بگیرند، اما جنگ جهانی دوم مداخله کرد و باستر، 21 ساله و در RAF، سرنگون شد و در عملیات کشته شد. خواهرانش به افتخار او به شنا ادامه دادند و در سال 1951 هر دو برای مسابقه مانش پذیرفته شدند.

آنها سخت تمرین کردند، اما وقتی جسی به آپاندیسیت مبتلا شد، مجبور شد کنار بکشد. برندا که اکنون 24 ساله است، قرار بود به تنهایی این کار را انجام دهد. در ساعت 7:29 صبح 17 اوت همان سال، او وارد آب در Cap Gris-Nez، فرانسه شد. او به یاد می آورد: “من هر ساعت با شکر و شکلات تغذیه می شدم – یک استراحت خوشامدگویی در سکته های کرال”. هرگز از پیشرفتی که داشتم به من گفته نشد. تنها چیزی که می‌خواستم این بود که از آن عبور کنم.»

با تعداد سکته مغزی 25 در دقیقه، افزایش به 30 در نزدیکی دوور، برندا در 12 ساعت و 42 دقیقه به ساحل، اولین زن خانه، صعود کرد و رکورد جهانی موجود را 32 دقیقه شکست. اولین کلمات او این بود: “آیا کسی به پدرم می گوید؟”

یک گردباد تبلیغاتی برای ملکه جدید کانال دنبال شد. او در آن سال در اجرای فرماندهی سلطنتی روی صحنه رفت و به عنوان ورزشکار سال انتخاب شد. در گریمزبی، بالاترین افتخار ممکن را به او داده شد – یدک کشی به نام او نامگذاری شد.

در سال 1954، برندا دومین زنی بود که دو بار کانال مانش را شنا کرد، خانه را در کمتر از 15 ساعت شنا کرد و اولین زن در ساحل شد. وضعیت مشهور او مشخص شد، رسانه ها از پوشش دستاوردهای او سر و صدا کردند – و چیزهای بیشتری در راه بود.

در آوریل 1956، او سریعترین زن خانگی در مسابقه رودخانه نیل آن سال بود و در مجموع چهارم شد. چهار ماه بعد، او دوباره در صفحه اول بود و شنای انفرادی دریاچه انتاریوی کانادا را در 18 ساعت و 51 دقیقه انجام داد و رکورد موجود را بیش از دو ساعت شکست. او گفت: «من مصمم بودم که آن را فتح کنم. فکر کردم که به دنیا نشان خواهم داد که بریتانیا از چه ساخته شده است.

در سال 1957، برندا که به چهره Quaker Oats تبدیل شد و الویس پریسلی را طی یک ضبط تلویزیونی ملاقات کرد، همچنان رکورد کانال را در اختیار داشت و می خواست دوباره آن را امتحان کند. پس از نه ساعت در آب و تنها پنج مایل از دوور، او مجبور شد به دلیل دریازدگی عقب نشینی کند – و رکورد او شکسته شد. او در سن 31 سالگی از شنای رقابتی کناره گیری کرد: “می دانستم که به اندازه کافی غذا می خوردم.”

برندا در سن 14 سالگی مدرسه ابتدایی نونستورپ را ترک کرد و مدتی در دفاتر تاجر ماهی و مدیر فوتبال آرتور دروری در اسکله گریمزبی و بعداً برای گروه غذایی راس کار کرد. اگرچه جوایزی برای شنای رقابتی در نظر گرفته شده بود، اما بیشتر پول در تمرین و سفر بلعیده شد. در یک نقطه گروهی از تاجران محلی صندوقی را برای تامین هزینه های او و کیت هایی مانند لانولین تشکیل دادند.

هنگامی که او در سال 1954 با فوتبالیست حرفه ای پت جانستون ازدواج کرد، این زوج شیرینی فروشی در گریمزبی خریدند و آن را با هم در بین تعهدات ورزشی خود اداره کردند. از طریق باشگاه‌ها و مدارس محلی، برندا همچنین سال‌ها به مربیگری جوانان و مشاوره به شناگران مسافت‌های طولانی به عنوان مدافع این ورزش پرداخت. انجمن شنای کانال او را به عنوان “یکی از شناگران پیشگام واقعی آب های آزاد قرن بیستم” توصیف کرد.

نام برندا در گریمزبی به خوبی شناخته شده بود، و زمانی که من با او برای تلگراف گریمزبی در شصتمین سالگرد شنای او در کانال مصاحبه کردم، در مورد همکاری در یک بیوگرافی صحبت کردیم و در طول تحقیق و نوشتن Blonde In Deep Water با هم دوستان صمیمی شدیم. با علاقه مجدد به حرفه او، یک پلاک میراث آبی در جلوی دید اسکله ای که در آن آموزش دیده بود نصب شد.

پت در سال 1971 و جسی در سال 1994 درگذشتند. از برندا یک برادرزاده و خواهرزاده به یادگار مانده است.