خروج استیونز و هیلدرث استوارت‌ها به کریکت انگلیسی یادآوری می‌کند که چه چیزی را از دست می‌دهد | کریکت

تیاعلامیه های او در چند روز اخیر مانند قطرات باران باریده اند. جانی بیرستو به ابوظبی نایت رایدرز پیوسته است، جاس باتلر برای پارل رویالز قرارداد بسته است، سامیت پاتل، ویل اسمید و جردن تامپسون همگی توسط تیم امارات هندی های بمبئی انتخاب شده اند، سام کوران و لیام لیوینگستون در کنارشان مستقر در کیپ هستند. شهر. هر کدام نشانه ای از تغییر زمان است. به نظر می‌رسید که دو نشریه مطبوعاتی کوچک‌تر، اما مهم‌تر از کریکت شهرستان در میان عجله گم شدند. دارن استیونز توسط کنت پس از 26 فصل حضور در مدار آزاد شده است و جیمز هیلدرث پس از 19 سالگی از سامرست بازنشسته شده است.

استیونز هنوز کریکت را رها نکرده است. او به بی‌بی‌سی گفت: «هنوز احساس می‌کنم که می‌توانم با چوب و توپ یک کار را انجام دهم» و می‌توانید تصور کنید که او تقریباً همان حرف را به پرستاری که در بستر مرگ روی او خم شده است می‌گوید. استیونز که خوش‌بینی خستگی‌ناپذیر مردی است که دهه 40 خود را با سرعت متوسط ​​بولینگ در برابر بهترین بات‌زنان انگلیس سپری کرده است، هرگز به خواست خودش بازی را ترک نمی‌کند. با این حال هیلدرث واقعاً کارش را تمام کرده است. او قرار بود بقیه فصل را به میدان برود، اما پس از مصدومیت همسترینگ در بازی یک روزه مقابل دورهام هفته گذشته، بازنشستگی خود را به جلو آورد. این یک خروجی بی سر و صدا برای یک بازیکن آرام و کم حرف است.

شما این دو نفر را دقیقاً در نزدیکی یکدیگر در لیست گلزنان برتر مسابقات قهرمانی شهرستان خواهید یافت. استیونز با 15740 امتیاز در رده 222 قرار دارد و هیلدرث با 15698 امتیاز دو رتبه پس از او در رده 224 قرار دارد. در حال حاضر هیچ بازیکن دیگری در بین 250 بازیکن برتر، یا حتی در جایی نزدیک وجود ندارد. البته، این دو فرصت بیشتری برای انجام این کار داشتند، زیرا هیچ‌کدام هرگز کریکت بین‌المللی بازی نکردند، اگرچه هر دو نزدیک بودند. شما می توانید تا شب در مورد اینکه کدام یک از آنها را می توانید به عنوان بهترین بازیکن نسل خود توصیف کنید که هرگز توسط انگلیس انتخاب نشده است، بحث کنید.

هیلدرث در رده های سنی برای انگلیس بازی کرد، از زیر 15 سال تا زیر 19 سال و در تیم شیرها که در نهایت کاپیتان شد. او در این مسیر چندین قرن گل زد: 116 گل در تست زیر 19 سال مقابل آفریقای جنوبی، 210 گل در آزمون دیگر مقابل بنگلادش، 206 گل برای تیم عملکرد انگلستان در مقابل کوئینزلند، 149 گل در برابر جزایر لیوارد و 100 گل دیگر در مقابل تیم ویندواردز برای شیرها. اما او تنها زمانی که ریکی پونتینگ را در لردز گرفتار کرد، به عنوان یک بازیکن فرعی در سال 2005 به تیم ملی انگلستان راه یافت. در همان سالی بود که او در مقابل استرالیا 38 توپ از 24 توپ زد، زمانی که سامرست 343 گل به ثمر رساند تا آنها را در یک بازی یک روزه شکست دهد.

در آن زمان همه می دانستند که هیلدرث قرار است دیر یا زود اولین بازی آزمایشی خود را انجام دهد. آنها از دوران دانشجویی در مورد آن صحبت می کردند، زمانی که او در دومین مسابقه قهرمانی خود، از حمله دورهمی به رهبری شعیب اختر 101 خارج شد. اختر اصابت نکرد که یک شاگرد چهار تایی بزند و سریعتر و سریعتر به سمت او بولد کرد. هیچ فرقی نکرد هیلدرث ممکن است در سال 2007 فراخوانده شده باشد، زمانی که او میانگین 53، یا 2010، زمانی که او میانگین 65، یا 2012، زمانی که او به طور متوسط ​​52، یا 2015، زمانی که او میانگین 55. اما او اینطور نبود. و با گذشت فصول، صحبت‌ها تغییر می‌کرد، به‌گونه‌ای که بحث این نبود که او چه زمانی انتخاب می‌شود، بلکه این بود که آیا هرگز انتخاب می‌شود و سپس چرا هرگز انتخاب نمی‌شود.

هیلدرث خودش گفت که هرگز به اندازه کافی ثابت نبوده است. زمانی که دوباره کنار گذاشته شده بود، گفت: «من شغل ضعیفی نداشتم، اما ناسازگار بودم. من در بیشتر سال‌ها در حدود 1000 دویدن هستم، اما این کار را انجام نمی‌دهم. این داستان حرفه من است.» در روزهای ابتدایی، نوازندگی زیبای او به این معنا بود که او اغلب با مارک لثول، بازکننده با استعداد سامرست که دو تست بازی کرد و دیگر هرگز انتخاب نشد، مقایسه می‌شد، و مانند لثول، این ظن وجود داشت که هیلدرث به اندازه کافی سختگیر نیست. آن را در تست کریکت. یک بار بدون سابقه به من گفتند که او در تست های شخصیتی که انگلیس برای ارزیابی بازیکنان آینده استفاده می کند، امتیاز ضعیفی کسب کرده است.

مطمئن نیستم که چرا هیلدرث یک بار در یک مسابقه مهم قهرمانی مقابل ناتینگهام شایر با ضربه زدن روی یک پا، 135 گل را به ثمر رساند، پس از اینکه جیک بال مچ پایش را با یک ضربه محکم شکسته بود، مهم نیست. این در سال 2016 بود، سالی که سامرست دوباره نایب قهرمان شد، این بار با فروپاشی دیرهنگام یورکشایر در لردز خنثی شد. حدس می‌زنید که انتخاب‌کنندگان در مورد استیونز نیز اشتباه کردند، کسی که باید برای انگلیس کریکت توپ سفید بازی می‌کرد. او هرگز مشکل هیلدرث را نداشت. این به خاطر میل نبود که او هرگز انتخاب نشد. او در سال 2010 پنج بازی برای شیرها به دست آورد و عملکرد خوبی داشت، با سه نیم قرن در چهار اینینگ مقابل هند A، اما نه آنقدر خوب که مردان مهم را متقاعد کرد که تکه‌های او برای کریکت بین‌المللی کافی است.

در عوض، هر دوی آنها زندگی خود را صرف بازی برای جمعیت در سراسر کانتی کرده‌اند، جایی که ده‌ها هزار نفر از تماشای هیلدرث که با حرکت زیبا، آرنج‌های بالا، و استیونز شش‌ها را روی میانه‌اش می‌کشد، از ساعات خوشی لذت برده‌اند. و البته، یک چیز تلخ و شیرین در این مورد نیز در حال حاضر وجود دارد. آنها قهرمانان مسابقاتی هستند که بیش از 130 سال زیربنای کریکت انگلیسی بوده است، اما در دوره کنونی، مدیرانی که ترجیح می دهند در بین تیم هایی که تاریخچه آنها توسط بخش بازاریابی اختراع شده است، روی کریکت پاپ کورن سرمایه گذاری کنند، با آن برخورد ضعیفی شده است.

هیلدرث تمام دوران حرفه ای خود را در سامرست گذراند و هرگز برای یک تیم فرنچایز، در انگلستان یا هیچ جای دیگری بازی نکرد. در سال های اولیه زندگی او، افراد زیادی این حرفه را داشتند. بیست سال بعد، بعید به نظر می رسد که هیچ کس دوباره آن را داشته باشد.